Leve de sharia, weg met de democratie!
Opinie, Samenleving, België, Benno Barnard -

Leve de sharia, weg met de democratie!

Eric Hulsens: “Provocatie is”, zo zegt Benno Barnard, “de meest heldere vorm van het oneens zijn. Onze hele cultuur bestaat daaruit. De islam kent dat debat niet.” Of de eerste twee uitspraken kloppen, weet ik niet, maar dat de islam dat debat niet kent, is zonder meer onjuist.

vrijdag 9 april 2010 14:22
Spread the love

Je moet maar denken aan de blinde vakgenoot van Barnard, de elfde-eeuwse dichter Al-Ma‘arrie die zo provocerend was, dat hij een heel boek moest schrijven om zich te verdedigen tegen de aanvallen die zijn verzen uitlokten.

Niet alleen historisch, maar ook actueel is wat Barnard zegt onjuist. Nadat een aantal islamitische jongeren van hun vrijheid van meningsuiting gebruik hadden gemaakt door te protesteren tegen de tactloosheid van Barnard ontdekten de media het bestaan van de Antwerpse moslimorganisatie Sharia4Belgium, en kwam voorman Aboe Imran in de kranten en op de televisie.

Met flair en zelfzekerheid vertelde die dat de democratie in België het best vervangen zou worden door de sharia, en hij legde uit wat volgens hem de gebreken van die democratie zijn, en hoe de sharia dat zou verhelpen. Hij deed dat schitterend, zelfs Barnard zou zo sportief moeten zijn om toe te geven dat Aboe Imran een islamiet is die de kunst van de provocatie verstaat, en die hem op zijn niveau (“Weg met de islam”) countert. De provocatie was zo geslaagd dat half België de mond liet openvallen of naar adem moest snakken.

De denkbeelden van Sharia4Belgium zijn ietwat wonderlijk, en niet wat je noemt ‘politiek haalbaar’. De vereniging heeft een nogal enge visie op geschiedenis en een heel strikte op wat islam zou zijn, en middeleeuwse opvattingen over homo’s en zo, waar je het benauwd van krijgt. Door dit alles ontstaat er een raar soort amalgaam. De protestactie van de groep wordt door heel wat politici veroordeeld, maar dat lijkt vooral ingegeven door de ideologie van de club. Die twee zaken moeten toch wel uit elkaar gehouden worden. Protesteren tegen een spreker tijdens een lezing is ook gebruik maken van het recht op vrije meningsuiting, en als een spreker zijn publiek provoceert of beledigt, moet hij zien hoe hij de verdere communicatie redt. Iemand een kaakslag geven en dan zeggen: over een uurtje ben ik klaar en mag u vragen stellen – dat is misschien niet zo’n beste communicatiestrategie?

De reacties op de protestactie tijdens Barnards lezing waren vaak behoorlijk overdreven. Vergelijk deze case met die van de actievoerders die in dezelfde week de militaire basis van Kleine Brogel binnendrongen: ze overtraden de wet en werden gearresteerd, maar mochten met boeien en al voor de televisie uitleggen wat ze deden en waarom. Protesteren tijdens of tegen een lezing is geen overtreding van enige wet en valt onder de vrije meningsuiting, maar in dit geval windt politiek België zich op over islamieten die van hun rechten gebruik maken – en die nota bene met nadruk vroegen de lezing te laten doorgaan, dat kan je horen op één van de filmpjes over het evenement. Een kluif voor het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en voor Racismebestrijding, want dit is zonneklaar discriminatie. Maar het Centrum is het noorden kwijt, want het veroordeelde de protestactie alsof Benno Barnard een gediscrimineerde kansloze zou zijn.

Crimineel

Wat de groep, buiten deze protestactie, denkt en doet, wordt in het oog gehouden door de Staatsveiligheid en aanverwante diensten, en als er iets strafbaars bij is zullen we dat ongetwijfeld vernemen. Maar binnen de regels van de wet geldt toch wel de vrijheid van meningsuiting, ook voor deze vervelende club. Het gaat dan ook niet op dat haar website zomaar wordt afgesloten. België kent, grondwettelijk, geen preventieve censuur: je zegt vrij je mening, en daarna kan je gestraft worden als blijkt dat je daarbij de wet hebt overtreden. Het monddood maken van Sharia4Belgium door providers aan te porren haar website af te sluiten, is dus iets wat eens nauwlettend zou moeten worden bekeken. Valt dit niet onder het motto: we moeten de democratie afschaffen om haar te redden? Vage, polemische en juridisch niet gedefinieerde termen als “radicalisme” of  “extremisme” zijn in dit verband niet bruikbaar.

Inmiddels wordt er naarstig gezocht naar criminele feiten in het verleden van de leden van Sharia4Belgium , de eerste resultaten staan al in de krant. Heeft dat enige relevantie voor de protestactie tegen Barnards provocatie? Helaas, de rechtsstaat is onverbiddelijk: zelfs met een strafblad heb je vrijheid van meningsuiting.

De kunst van de provocatie zoals Benno Barnard en Aboe Imran die zien en zeer virtuoos beoefenen, lijkt me helemaal niet te leiden tot een betere of aangenamere samenleving. En het debat over die provocaties al evenmin. Laten we even kijken naar wat Geert van Istendael te vertellen had, vriend van Barnard, schrijver en aan het woord als voorzitter van de Vlaamse afdeling van de internationale schrijversorganisatie PEN-club. (De Morgen, 2 april) Hij pakt uit met het verhaal dat Barnard fysiek gemolesteerd zou zijn als hij geen lijfwachten had gehad en hij spreekt over het “aanranden” van Barnard. Maar Barnard is voor zover ik weet geen haar gekrenkt, en op Youtube zie ik ook geen pogingen om zelfs maar zijn kapsel in wanorde te brengen. Het ziet ernaar uit dat Barnard en Van Istendael hun angsten voor feiten uitgeven. Ik ben het met Van Istendael eens dat je mensen niet te lijf moet gaan omdat ze iets zeggen wat je niet aanstaat, maar voor zover ik kan nagaan gebeurde er helemaal niets in die zin. Het martelaarschap dat Van Istendael rond Barnard probeert te creëren berust op louter imaginaire gronden.

Heeft Van Istendael niets substantiëlers te zeggen? “Eén. Iedereen heeft het recht te provoceren. Iedereen heeft het recht Jezus Christus, Allah, Jahweh, Boeddha, Mohammed, de paus en ga zo maar door, te beledigen.”  Ik moet er even de zelfdefinitie van de PEN-club bijgeven, van haar website geplukt: “Deze wereldwijde auteursvereniging ijvert voor vrede en internationale verstandhouding. Zij komt op voor vrije meningsuiting en verzet zich tegen elke vorm van censuur.” Het ontgaat Van Istendael dat zijn enthousiasme voor het beledigen haaks staat op het ijveren voor vrede en internationale verstandhouding. Wat hij propageert is: de schrijver als ongeleid projectiel.

Wat heeft de PEN-voorzitter nog te vertellen? “In mijn opvatting stoelt democratie op het beschaafd georganiseerde meningsverschil. Wat met Benno Barnard is gebeurd, heeft een naam. Het heet barbarij. Het is de barbarij van een stoottroep binnen een wereldgodsdienst die vindt dat je overspelige vrouwen moet stenigen, dat je homo’s en afvalligen mag vermoorden en dat de sharia toegepast dient te worden in de hele wereld. Voor wie mij niet gelooft, ga kijken naar hun webstekken, binnenlandse webstekken trouwens, en lees.” Nu gaat Van Istendael wel heel snel: van een paar jongeren die beschaafd duidelijk maken dat ze “Weg met de islam” beledigend vinden, en helemaal niet grappig, en die Barnard lik op stuk gaven, naar dé islam. Het wordt nu pijnlijk duidelijk dat “Weg met de islam” geen grapje is, ook al deed Barnard alsof: een “wereldgodsdienst die vindt dat je overspelige vrouwen moet stenigen en dat je homo’s en afvalligen mag vermoorden”, een wereldgodsdienst die op die manier gestereotypeerd wordt, die kan je toch alleen maar écht wegwensen? En natuurlijk staan er allerlei uitwassen op het internet, die zijn er ook bij de mensen die de islam wegwensen. Het internet zit vol genocidaire fantasieën ten opzichte van islamieten, genre “Waar is de Agent Orange als je hem nodig hebt?” 

Fikh tegen sharia

Maar laten we het even over die sharia hebben. Er was een grappige polemiek tussen Benno Barnard en de Universiteit Antwerpen. In De Standaard las ik: “De Universiteit Antwerpen reageert verbolgen over de suggestie van Benno Barnard dat de universiteit de sharia zou onderwijzen. ‘Een dergelijke bewering is onjuist’, zegt Jan Dries, woordvoerder van de Universiteit Antwerpen. Hij reageert daarmee in naam van rector Verschoren op de aantijging van de Nederlandse schrijver en islamcriticus Benno Barnard dat de sharia (islamitische wet) zou worden onderwezen in de postacademische vorming voor islamleerkrachten. ‘Die postacademische vorming is net in het leven geroepen om de opkomst van de sharia te vermijden’, zegt Dries.”

Op het programma van de UA staat inderdaad geen cursus sharia, wel fiqh. Het dichtstbijzijnde islamlexicon verklaart sharia als “islamitische wetgeving” en fiqh als “islamitische rechtswetenschap of jurisprudentie. De fiqh houdt zich bezig met de uitleg en de uitwerking van de sharia.” De UA onderwijst de sharia dus niet, ze legt die uit. Barnard heeft dus gelijk, maar niet met de beschuldigende toon van zijn mededeling. De islam onderwijzen zonder over de sharia te spreken, dat is onzin, zoiets als het katholicisme zonder de paus. Maar meteen ben ik heel nieuwsgierig naar de cursus fiqh van de UA die tegen de sharia gericht is. Hoe doen ze dat??

De sharia prikkelt de verbeelding en het retorisch talent van onze autochtone opiniemakers. Net onder het geciteerde stukje van Van Istendael lees ik Dirk Verhofstadt: “We moeten ons verzetten tegen de barbaren die de sharia, de islamitische wetgeving, ook bij ons willen opleggen.”  Dit soort uitspraken speelt in op het stereotiepe beeld van gestenigde vrouwen en afgehakte handen dat niet dé sharia is, net zomin als moorden op abortusdokters of de aanslag in Oklahoma hét christendom zijn. De sharia is een complex en uitgebreid systeem om het maatschappelijk leven te organiseren, met een lange geschiedenis, veel verscheidenheid en uiteraard ook evolutie. Het is een historisch monument dat respect en studie verdient, kritische studie uiteraard, net zoals het Romeinse recht. Ook dat kan je barbaars noemen – de executie van Jezus van Nazareth die tijdens het voorbije paasweekeinde herdacht werd kan het illustreren – maar dan pin je je vast op een detail uit het strafrecht, terwijl het systeem wel meer te bieden heeft dan dat. Als je rechten studeert, krijg je nog altijd te maken met Romeins recht, ook al was dat dan barbaars.

In Engeland kunnen islamieten beroep doen op sharia-experten om problemen op te lossen, bijvoorbeeld bij echtscheiding. Dat gaat niet over stenigingen en dat soort toestanden, maar over zakelijke kwesties als inkomen, alimentatie etc. Het kadert binnen de Engelse wetgeving, en het lijkt te werken. Ik weet niet of het progressief te noemen is, maar een bedreiging voor de samenleving of voor personen lijkt het niet te zijn. Dus die stemmingmakerij over de sharia, die nu wordt aangewakkerd door de laat-middeleeuwse Sharia4Belgium, laten we daar maar mee stoppen, en liever wat oprechte interesse opbrengen voor islamitisch recht, en ons informeren.

Vechters

Tot daar de sharia. Maar nu de jihad van mensen als Van Istendael en Dirk Verhofstadt. Zij strijden tegen de “barbaren” die een neus durven te maken naar Benno Barnard en die van hun vrijheid van meningsuiting gebruik durven te maken door te laten blijken dat ze het beu zijn dat er om hun godsdienst gelachen wordt. Van Istendael: “Met deze lieden praat je niet, tegen deze lieden vecht je. Wie zei dat ook alweer? Winston Churchill. Hij had het over de nazi’s.” Sharia4Belgium nazi’s? Of alle fundamentalistische islamieten? Nazi is een nogal gemakkelijk scheldwoord, ik zou daar wel graag argumenten bij krijgen.

Zoiets als het verbranden van homo’s is een oude traditie uit de christelijke samenleving, die vroeger in katholiek Antwerpen bestond, lang voor het nationaal-socialisme.  Het stenigen van overspeligen is dan weer een bijbels gegeven. “Joods-christelijke traditie”, om met Barnard te spreken. Dus misschien toch beter met een beetje bescheidenheid kritiek geven op de islam?

En Winston Churchill, was dat niet die Engelse oorlogsmisdadiger die de burgerbevolking van Duitse steden liet uitroeien met massale bombardementen? Hoe de verdediging van de democratische rechtsstaat toch ineens op genocide begint te lijken, bij Van Istendael.

Ik maak me niet al te veel zorgen om de conservatieve denkbeelden van een klein groepje als Sharia4Belgium, maar des te meer om die van een mainstreamfiguur als Van Istendael die de leden van een hele wereldgodsdienst over één kam scheert en allemaal dezelfde ideeën toedicht. En die vergeet dat een verlichte, moderne rechtsstaat als de VS staat voor doodseskaders in Afghanistan en folteringen allerhande in véle landen van de wereld.

Ach ja, de democratische rechtsstaat, ik wil die natuurlijk verdedigen als dat nodig is. Maar als ik nu de Vlaamse politici bijna in koor hoor te keer gaan tegen een zeer bescheiden en volkomen legitieme protestactie van een groepje islamitische jongeren, dan is wel duidelijk dat “democratie” in dit debat een eufemisme is voor discriminatie. Want die politici mopperen toch niet over de actievoerders die Kleine Brogel binnendrongen, en daarbij de wet overtraden?

Eric Hulsens

take down
the paywall
steun ons nu!