Bedenkingen bij het geval Benno Barnard : de provocateur geprovoceerd?
Opinie, Nieuws, België, Benno Barnard, Sharia4belgium -

Bedenkingen bij het geval Benno Barnard : de provocateur geprovoceerd?

Is Benno Barnard echt voor de vrijheid van meningsuiting?

zaterdag 3 april 2010 10:53
Spread the love

Op woensdag 17 maart organiseerde de Noord-Zuid-koepel van de stad Geraardsbergen een avond over Palestina met Brigitte Herremans (Broederlijk Delen) en Dirk Van der Maelen (spa), niet direct extreme figuren.

Benno Barnard vindt dat dit niet kan, de Geraardsbergenaren zouden ‘weer alle mogelijke rituele flauwekul en historische verdraaiingen over zich uitgestort krijgen’ zoals hij in zijn mail naar de stad  schrijft met de vraag om in te grijpen, want “Het gaat over de waarheid versus leugen”, en leugen moet je natuurlijk bestrijden.

Het helpt niet echt, ook niet als zijn vriend Wim van Rooy hem ter hulp schiet met een eigen mail en ondermeer als argument: “U vergist zich schromelijk als u meent dat het hier over grenzen, nederzettingen en dat soort uitentreuren herhaalde woorden gaat.” Vraag hierbij is hoe BB weet wat er in Geraardsbergen zoal wordt georganiseerd. Misschien gehoord van zijn Antwerpse vrienden die zoveel mogelijk websites en blogs monitoren waar het woord ‘Palestina’ in voorkomt? 

Is Benno Barnard een linkse intellectueel, zoals velen denken? 

Op 8 april 2009 publiceert Benno Barnard een opiniestuk in De Standaard (Enkele woorden namens Voltaire). Dat doet hij wel meer. Leuk hieraan is dat het stuk de dag daarvoor al op de website staat van Philippe Dewinter. Waarbij je minstens kan concluderen dat BB het VB in CC heeft gezet. Dewinter was dan ook de eerste politicus om BB zijn steun te betuigen na de verstoorde lezing in Antwerpen.

Benno Barnard heeft meer gemeen met het VB dan u denkt. Dat het VB jaarlijks inspiratie gaat opdoen bij Amerikaanse neoconservatieve think tanks is geweten. Maar ook het concept waar Barnard zijn dada heeft van gemaakt ‘de joods-christelijke beschaving’ komt uit die hoek. De term is uitgevonden kort na de tweede wereldoorlog  in de USA bij christelijk rechts dat zijn solidariteit met de pas opgerichte staat Israël wil betuigen. Dwight Eisenhower noemt in een van zijn eerste speechen na zijn verkiezing de VS niet langer een protestantse staat, zoals voorheen gebruikelijk was, maar een joods-christelijke staat. Sinds die toespraak in 1952 kreeg de term meer en meer ingang in conservatieve en neo-conservatieve kringen en heeft hij zich verspreid in het zog van de ‘theorie van de  Botsende Beschavingen’, een theorie die voor het eerst in 1956 werd geformuleerd door Bernard Lewis in The Middle East Journal en later gepopulariseerd door Huntington. Het wordt een louter politieke, zwaar ideologisch gekleurde term die heel wat maskeert en weinig met de feiten overeenkomt. Jacob Neusner (*1932), de bekendste Amerikaanse Talmud specialist (hij doceerde oa aan Princeton en Columbia University) stelt: “Theologisch en historisch bekeken bestaat er niet zo iets als een joods-christelijke traditie. Dat is een mythe uitgevonden door seculieren die zelf ongelovig zijn.” Christelijk West-Europa heeft zich eeuwenlang anti-joods opgesteld. Van de massamoorden door de eerste kruisvaarders in het Rijnland over de verbanning van de joden in 1370 uit onze contreien tot de pogroms en het nazisme. Shlomo Sand, prof. Moderne geschiedenis aan de universiteit van Tel Aviv merkt dan ook sarcastisch op: Waar was die joods-christelijke beschaving in 1940? 

En wat met Sharia4Belgium? 

Een groepje marginale religieuze punkers. In plaats van vlammende haarpieken en piercings dragen ze tulband en boerka. Provocateurs met hun kleding en door wat ze zeggen, zoals de rondreizende punkers in de straten van Brussel die voor bier en hun hond geld schooien en als je niets geeft schelden. Beide groepen zijn even marginaal en staan buiten de maatschappij en hun gemeenschap. De ideale provocateurs om Leve God en weg met Allah om te draaien in Weg met jullie god en leve onze sharia.

Zij geven een provocateur als Barnard de ideale kans om het half miljoen Belgische burgers dat van huis uit moslim is te demoniseren. En wie het met zijn visie op de islam niet eens is, bestempelt hij als sufkop, en wie fundamentele kritiek heeft op Israël is een antisemiet. Zijn manier om de vrijheid van meningsuiting te gebruiken. 

Lucas Catherine

Auteur van ‘Islam voor Ongelovigen’ en ‘Islam, de essentie’.

take down
the paywall
steun ons nu!