De community ruimte is een vrije online ruimte (blog) waar vrijwilligers en organisaties hun opinies kunnen publiceren. De standpunten vermeld in deze community reflecteren niet noodzakelijk de redactionele lijn van DeWereldMorgen.be. De verantwoordelijkheid over de inhoud ligt bij de auteur.

De ondraaglijke lichtheid van racismebestrijding

De ondraaglijke lichtheid van racismebestrijding

vrijdag 19 maart 2010 10:39
Spread the love

De ondraaglijke lichtheid van racismebestrijding

Van Eetvelt slaagt er nu terug in, net voor “de dag van het racisme”, om het aankaarten van racisme bij werkgevers als contraproductief te beschouwen. Dat is een enorm vreemde redenering, niet het feit van discriminatie lijkt bij Van Eetvelt het grote probleem, maar het aankaarten dat discriminatie bestaat.

19-03-2010 | Ico Maly & Patrick n’Siala Kiese | Kif Kif 

Rachid en Rachid, twee studenten accountancy getuigden gisteren in Terzake  over hun onmogelijke zoektocht naar een stageplaats. Boekhouding is nochtans een knelpuntberoep. De twee jongemannen spreken bovendien perfect Nederlands, zijn gemotiveerd en zien er verzorgd uit. Dat haalt echter niets uit, want zij hebben als enigen van hun richting geen stageplaats weten te bemachtigen. Toevallig zijn ze ook de enige allochtonen van de klas. Ook een gesluierde moslima die voor leerkracht studeert heeft hetzelfde probleem. Deze getuigenissen zijn helaas geen uitzonderingen. Elk jaar heeft Kif Kif aanvragen voor stages en niet zelden wordt ons door allochtone jongens en vooral gesluierde moslima’s verteld dat de zoektocht naar een stageplaats soms lijkt op een aflevering van Mission Impossible. En helaas blijft het daartoe niet beperkt.

Sinds 2007 klaagt Kif Kif de hoge werkloosheid aan van hooggeschoolde allochtonen. Die situatie was in mei 2009 nog even altijd dramatisch. Toen klaagden Kif Kif en het Minderhedenforum nogmaals aan dat de stijging van de werkloosheid  zich veel sterker manifesteerde in de eerste vier maanden van 2009  bij allochtonen van niet-EU-origine (met of zonder Belgische nationaliteit) (+21,6%) dan onder autochtonen en EU’ers (+13,9%). De werkloosheid onder de genaturaliseerde allochtone Belgen steeg zelfs dubbel zo snel (+27,2 %). Opvallend was dat deze stijging sterker is dan bij niet-EU-ers zonder Belgische nationaliteit. De ravage is het grootst onder de allochtone mannen, en dan vooral de middengeschoolden (mensen met een diploma secundair). In die groep steeg de werkloosheid in het eerste trimester van 2009 gemiddeld met 35,3 % en de jongste twee maanden versnelde dat tot 40 procent. De ‘etniciteitskloof’ manifesteerde zich over alle opleidingsniveaus, ook bij de hooggeschoolden. Bij autochtone hooggeschoolden steeg de werkloosheid met 15%, en bij allochtone hooggeschoolden met 17%.

Kortom, de getuigenissen in Terzake zijn helaas geen uitzonderingen maar verraden een structureel probleem op onze arbeidsmarkt. Zelfs hooggeschoolde allochtonen in knelpuntberoepen vinden geen stageplaats of werk. Kan het nog duidelijker? Kif Kif heeft dit al meermaals aangekaart in het verleden, toch lijkt niemand echt wakker te liggen van deze problematiek. Zo ook Unizo topman Karel van Eetvelt in Terzake, die op een behendige manier alle verantwoordelijkheid van de werkgevers af schuift ofwel naar de allochtone werkzoekenden ofwel  naar “de maatschappij”. Dat wordt meteen duidelijk uit zijn eerste antwoord op de vraag dat dergelijke praktijken toch onaanvaardbaar zijn zowel in woorden als in lichaamstaal: “Ja, maar je kan evengoed voorbeelden tonen van aan de andere kant die onaanvaardbaar zijn.” Hoewel dat niet te ontkennen valt is er natuurlijk weldegelijk een probleem met dit citaat. Immers dit statement herleidt de getuigenissen van Rachid en Rachid tot uitzonderingen, terwijl ze net een uiting zijn van een structureel probleem op de arbeidsmarkt.

En dan volgt de eerste verschuiving van verantwoordelijkheid naar het slachtoffer zelf: het is een probleem eigen aan het slachtoffer. Dat is natuurlijk een klassieker: blame the victim. Dat blijkt duidelijk uit het antwoord van Van Eetvelt op de vraag of hij dus stelt dat het probleem ook bij de allochtonen zelf ligt:  “Ja zeer zeker, wij stellen dat ook vast.” “(…) het kan een taalprobleem zijn (…) bepaalde kennis die men ontbreekt, waarschijnlijk pleinvrees, ook schrik om die stap te zetten. Het is veel beter om dat soort zaken en oorzaken aan te pakken dan het beeld te creëren, dan een beeld te creëren van dat is een probleem en so what e…”

De tweede verklaring die Van Eetvelt aanhaalt brengt enigszins de werkgevers in beeld. Bij werkgevers is er sprake van een klein probleem, niet van racisme en discriminatie. Dat probleem bij de werkgevers wordt eufemistisch omschreven als: “Het is een probleem van onbekendheid en onbemind.” De oplossing is volgens Van Eetveldt simpel: “Je moet de meerwaarde tonen van het aanwerven van allochtonen.” Hij lijkt niet in te zien dat de onderliggende premisse uiterst problematisch is. Als werkgevers nog overtuigd moeten worden van het aanwerven van allochtonen, wil dat natuurlijk zeggen dat ze nu geen meerwaarde zien. Waarmee Van Eetvelt impliciet toegeeft dat veel werkgevers er dus racistische denkbeelden op na houden over allochtonen.

Over de oplossingen nu. Wat je volgens Unizo zeker niet mag doen, is negatieve getuigenissen tonen over discriminatie bij werkgevers. Dat zou pas contraproductief zijn aldus Van Eetvelt. Van Eetvelt slaagt er nu terug in, net voor “de dag van het racisme”, om het aankaarten van racisme bij werkgevers als contraproductief te beschouwen. Dat is een enorm vreemde redenering, niet het feit van discriminatie lijkt bij Van Eetvelt het grote probleem, maar het aankaarten dat discriminatie bestaat. In een dergelijke redenering moet natuurlijk nooit nog iets aangekaart worden en verstomd bijgevolg het maatschappelijk debat. Hij focust liever op de positieve dingen, als het over de werkgever gaat natuurlijk. Ook tijdens de Feryn-affaire  zagen we dezelfde redenering bij Unizo: wij doen het op een positieve manier.

Maar worden die problemen opgelost? Uit de cijfers van de VDAB blijkt nochtans van niet, de werkloosheid blijft schrikwekkend hoger bij allochtone jongeren. Het Lifo –principe (last in, First out) houdt nog altijd stand. Allochtone namen worden nog altijd veel minder aangeklikt in de databanken van de VDAB. Unizo en vele andere werkgevers in Vlaanderen zijn al meer dan vijf jaar in de weer met allerhande diversiteitsplannen en initiatieven. Wat is het rendement van deze plannen en deze investeringen? Kif Kif eist een externe audit van deze plannen en hun rendement. Hoeveel geld wordt er in totaal geïnvesteerd in diversiteitsplannen en hoeveel allochtonen zijn hierdoor aan het werk geraakt. Hoe zorgen deze plannen ervoor dat discriminatie uitgeroeid wordt. Wat is het effect van het hoofddoekendebat op de onderwijskansen en de tewerkstelling van moslima’s? Vooral nu de Raad van State het verbod op het dragen van een hoofddoek of een ander religieus symbool in het gemeenschapsonderwijs heeft geschorst.

take down
the paywall
steun ons nu!