Opinie - Collectif de Lutte Trans, Queers Support the Migrants, Reclaim the Pride et d'autres militant'e's organisateur'rice's du Cortège VNR

Van wie is The Belgian Pride?

donderdag 23 mei 2019 21:19
Spread the love

Vijftig jaar geleden vond in New York de “eerste Pride” plaats. Toen was er eerder sprake van een gewelddadige opstand. Het was een moment van strijd en ontwaken. LGTBQI+-personen zijn opgestaan om voor hun rechten te vechten. Transpersonen, mensen van kleur, sekswerkers stonden daarbij vooraan op de barricaden.

Overal ter wereld herdenken betogingen deze gebeurtenis. Het zijn belangrijke momenten van zichtbaarheid en strijd voor de rechten van LGTBQI+-mensen. Dat geldt ook voor The Belgian Pride, die plaatsvond op zaterdag 18 mei. Om de vijftigste verjaardag van deze historische gebeurtenis te herdenken koos men als thema “All for One,” om intersectionaliteit te vieren. Tussen 1969 en vandaag is Pride enorm veranderd. De slogans en opstandigheid hebben plaats gemaakt voor banken, multinationals en politieke partijen. Langs officiële zijde horen we lofzangen op de zogezegd rooskleurige situatie van LGTBQI+-mensen in België.

Daarbij vergeet men dat de verworven rechten vooral ten goede komen aan de meer bevoorrechte groepen onder ons: cisgender, witte personen, “legaal” en geïntegreerd in de kapitalistische markt. De recuperatie doet ons walgen, terwijl de strijd voor onze rechten nog ver van afgelopen is. Daarom hebben we het initiatief genomen voor het blok VNR.  Daarin kwamen groepen samen als Reclaim the Pride, Queer support the migrants, Collectif de Lutte Trans en veel andere activisten. Ons doel was om reële eisen te verzamelen en binnen te brengen in The Belgian Pride zelf. Op die manier vinden we opnieuw aansluiting bij wat de Pride oorspronkelijk was.

We wilden eveneens de aanwezigheid van politieke partijen aanklagen. Op een week van de verkiezingen draaien ze er hun hand niet voor om om zo’n evenement voor hun eigenbelang te recupereren door zich als verdedigers van onze rechten op te werpen. Bij veel politieke partijen stellen we veeleer een houding vast om enkel de “goede LGTBQI+’ers” te verdedigen. Wie in de marge zit, omdat ze trans, slachtoffer van racisme, vluchteling, sekswerker, intersex zijn, wordt vergeten. Niet zelden instrumentaliseren politieke partijen hun zogezegde verdediging van LGBTQI+-rechten tegen andere minderheden. We willen in het bijzonder de aanwezigheid van N-VA aanklagen. Hun positie is racistisch, homonationalistisch (ze viseren de moslimgemeenschap in naam van LGTBQI+-rechten), maar ook homo- en transfoob. Denk maar aan Theo Franckens uitspraken over “mannen die make-up dragen …”

Met dergelijke gasten op de Pride zijn we in het tegendeel beland van een intersectionele strijd waarin het erom gaat om te vechten voor de rechten van alle LGTBQI+-personen. Ook en vooral voor diegenen onder hen die onderdrukking ondergaan door racisme, kapitalisme, ableism … Wij kunnen niet voortdoen zonder de meest gemarginaliseerden onder ons in het centrum van onze strijd te plaatsen. Door midden in de Pride op te stappen wilden we daarin een ruimte creëren waar dergelijke eisen en een meer gepolitiseerde insteek kunnen bestaan. De dag is echter helemaal anders verlopen dan we verwacht hadden. Minder dan 20 minuten na onze aankomst werden we omsingeld door rijen politieagenten. We dachten eerst wat naïef dat ze zich tussen het grote blok van de Pride en de politieke wagens opstelden. Kort na onze aankomst vroegen agenten ons wat we van plan waren en of we toestemming hadden voor ons blok. Dat is absurd. Om het even wie kan deelnemen aan de Pride, zelfs in groep. Des te meer omdat we hen geantwoord hebben dat onze bedoelingen zuiver vreedzaam waren. De politie contacteerde vervolgens de verantwoordelijken van The Belgian Pride om te vragen of ze ons toestemming gaven om mee op te stappen. Wat er daarna gebeurd is, doet vermoeden welk antwoord ze gekregen hebben.

Zonder dat we één voet in de eigenlijke optocht konden zetten is onze groep ingesloten, totaal omsingeld door de politie. Ze duwden ons brutaal tegen elkaar en drongen ons met geweld op het voetpad waar ze ons vasthielden. Sommigen van ons werden gewelddadig geboeid, versleept en geduwd. Zodra we aan de kant geschoven waren, verzekerde de organisatie zich ervan dat er genoeg plaats was om de politieke wagens rustig te laten passeren. Het was het toppunt van ironie. Wij werden aan de kant gezet op een evenement voor onze gemeenschap, opdat de politieke partijen in alle rust aan pinkwashing konden doen, met andere woorden het mooie imago van de Pride voor hun eigen doelen recupereren.

Verschillende mensen zijn ons individueel komen steunen of kwamen zich informeren over wat er met ons gebeurde. Maar geen enkele politieke wagen, met inbegrip van zij die zich links of progressief noemen (Ecolo-Groen, PVDA, PS …) is gestopt om te vragen waarom 80 mensen op het voetpad van hun vrijheid beroofd werden, ook de wagen van het ABVV niet. Mooi teken van solidariteit, kameraden! Jullie lopen liever mee aan de zijde van jullie vrienden van N-VA, MR of Open VLD om vooral geen stem te riskeren te verliezen. Sommigen hadden zelfs het lef om eerst hun geluid stiller te zetten om onze slogans te kunnen horen, maar zodra ze begrepen waarover het ging, zetten ze het volume dubbel zo hard om ons te overstemmen.

Terwijl we omsingeld waren door de politie, kreeg de wagen van N-VA begeleiding van een politie-escorte tijdens de hele optocht, om hun “bescherming” te garanderen. Wij zaten vast, maar anderen lieten zich inspireren door ons en vormden een cordon om de doortocht van hun wagen te blokkeren. Deze mensen werden verwijderd en kregen traangas over zich. Dat getuigt van weinig scrupules om hun veiligheid en toont aan waar de prioriteiten in de optocht lagen.

Toen de wagen van de PS voorbijkwam, kregen ook wij onze lading traangas van de politie. In tegenstelling tot wat sommige media schreven, gaf die ons geen middeltjes met zoutoplossing om ons te verzorgen nadien. Wat ons gered heeft, was de aanwezigheid van street medics en de onderlinge solidariteit van de mensen die ingesloten waren. De aanval van de politie bracht ons even van ons stuk, maar we vonden steun en energie bij elkaar en bij de mensen die rondom ons stonden om ons te steunen. Dat heeft allemaal niet verhinderd dat er mensen gewond raakten. Zo was er tenminste één iemand met tweedegraads brandwonden door het traangas, ook anderen raakten verbrand, hadden blauwe plekken of waren in shock. Tweeënhalf uur later kwamen we eindelijk vrij, toen de optocht voorbij was en na lange onderhandelingen om te verzekeren dat niemand van ons zou gearresteerd worden. Toen moesten we allemaal onze papieren tonen om te mogen vertrekken. Eén voor één gaven we onze identiteitskaart waarvan ze een foto namen voor ze ons lieten gaan. Vanaf nu staan we geseind als “ordeverstoorders,” allicht in een ironisch eerbetoon aan de Stonewallrellen …

Na deze bewogen gebeurtenissen blijven we met een prangende vraag zitten. Van wie is The Belgian Pride? Blijkbaar niet van de LGTBQI+-gemeenschap in haar geheel. Sommige leden ervan kunnen uitgesloten worden van een optocht die bedoeld is om op veilige wijze hun eisen te uiten. Hebben we het recht om in de publieke ruimte te bestaan wanneer we niet als goed geïntegreerde LGBT’ers verschijnen die netjes de kapitalistische normen volgen? Wat moeten we denken van een Pride die intersectionaliteit wil vieren, maar die zich permitteert om leden van haar gemeenschap uit te sluiten omdat zij niet binnen hun visie passen?

Wat er zaterdag gebeurde, is niet normaal en de verantwoordelijken daarvoor zijn gekend. We nemen acte van en appreciëren het persbericht van Rainbowhouse Brussels, één van de verenigingen die in de raad van bestuur van The Belgian Pride vzw zit. Maar de stilte van The Belgian Pride zelf, en van de verenigingen Cavaria en Arc-en-Ciel Wallonie klinkt nog steeds oorverdovend. Blijven jullie van steen en hopen jullie dat we onze mond zullen houden? Of zijn jullie bereid om te erkennen dat er buitensporige politierepressie en -geweld heeft plaatsgevonden onder jullie vleugels? Gaan jullie blijven racistische organisaties uitnodigen op jullie evenement of zijn jullie bereid om duidelijk stelling in te nemen, bijvoorbeeld door alle politieke partijen te verbieden om deel te nemen? Kortom, zijn jullie bereid om de Pride terug te geven aan degenen om wie het in de eerste plaats gaat?

 

Dit opiniestuk verscheen oorspronkelijk in het Frans in Le Vif.

Creative Commons

take down
the paywall
steun ons nu!