Het andere deel van de opmerkingen richtte zich op het uiterlijk en de uniforme kledingkeuze van de vijf politica’s, en met name hun stiletto’s. Sommige critici stelden dat ‘vooral de hoge hakken bleven hangen’. Anderen linkten die hakken aan het povere programma en dito track record wat betreft inzetten op vrouwenrechten van de partij.

Een video zonder houvast over de bedoeling erachter leidt natuurlijk tot verschillende interpretaties. Toch was Darya Safai vooral geraakt door de kritiek op het uiterlijk van de vrouwen. In haar opiniestuk ‘Ik ben geen lege doos omdat ik hoge hakken draag’ (DM, 11/04/2019) legt ze zelfs de link tussen de critici en de ayatollahs die in haar thuisland Iran de kledij van vrouwen strak reguleren.

De parallel mag dan overtrokken zijn, de discussie naar aanleiding van de video zegt iets over hoe ongelooflijk moeilijk het is om je als vrouw ‘goed’ te kleden. Wat vrouwen ook aantrekken, hun uiterlijk wordt altijd gelabeld en genormeerd. Het bekritiseren van het uiterlijk van vrouwen is een eeuwenoude manier om ze te disciplineren en te reguleren. Om ze in toom te houden. Met hoge hakken dreig je te worden aanzien als een inhoudsloze babe. In een korte rok loop je het risico om weggezet te worden als een ‘slet’. Draag je een hoofddoek, dan ben je onderdrukt of potentieel verdacht.

Aan die laatste statements draagt Darya Safai trouwens zelf bij: ze heeft herhaaldelijk verklaard dat het haar niet mogelijk lijkt om als vrouw vrij te kiezen om de hoofddoek te dragen. Safai voedt daarmee een discours waarin de kledij van vrouwen wel degelijk een ideologische betekenis krijgt. Een discours waarin hoge hakken gelezen worden als ‘vrij’, en een hoofddoek als ‘onderdrukkend’.

Furia zal te allen tijde verdedigen dat elke vrouw zich moet kunnen kleden zoals ze wil, dat ze baas zijn over hun eigen lichaam, van kop tot teen. Furia verwerpt de associatie van hoge hakken met ‘lege doos’ , de correlatie tussen de hoofddoek en ‘vrouwenonderdrukking’ en de connotatie van gympen met ‘banaal’. Terzelfdertijd is Furia niet blind voor de manier waarop vrouwenlichamen en hun kledij voortdurend worden ingezet in allerlei ideologische discoursen. Het lijkt ons zeker niet onmogelijk dat de vrouwelijke N-VA kopstukken met hun uniforme keuze voor hoge hakken niet, of niet louter, een individuele voorkeur uitdrukken, maar dat ze een welbepaald verhaal willen vertellen over vrouwenemancipatie en een specifieke invulling van feminisme uitdragen. Net door het gebrek aan andere inhoud werkt het filmpje die suggestie in de hand. Als op basis daarvan een discussie ontstaat is er niet zozeer sprake van een disciplinerende kledingpolitie dan wel van een politiek debat.

Furia is de feministische en pluralistische overleg- en actiegroep die jaarlijks op 11 november de Nationale Vrouwendag organiseert.