De studie van de Amerikaanse humanitaire organisatie CARE handelt over vergeten internationale crises en de gevolgen voor de respectievelijke slachtoffers. “We zien steeds meer complexe en chronische crises die elkaar beconcurreren voor aandacht”, zegt secretaris-generaal van CARE, Caroline Kende-Robb.

“Aandacht krijgen in de media is altijd bepalend geweest voor het verkrijgen van hulpfondsen en het creëren van meer druk op de politiek”, zegt ze. “Crises waar weinig over wordt bericht, dreigen zo volkomen uit de boot te vallen.”

Te veel leed om te volgen

Uit recente gegevens van de Aurora Humanitarian Index blijkt dat 61 procent van de respondenten uit 12 landen vindt dat er globaal te veel crises zijn om ze allemaal te kunnen volgen. Meer dan de helft van de ondervraagden had ook de indruk dat ze vaak dezelfde verhalen hoorden uit dezelfde landen.

Los van het feit of het publiek erover gehoord heeft of niet, zijn de ruwe cijfers dat meer dan 132 miljoen mensen wereldwijd lijden onder de gevolgen van een natuurramp of een situatie van conflict. Onder hen zijn onder meer de Haïtianen die te maken hadden met een ernstige voedselcrisis in 2018 maar wel de minste media-aandacht kregen.

Stormen en droogte

Haïti lijdt onder een van de ergste vormen van voedselonzekerheid in de wereld. Meer dan de helft van de bevolking van Haïti lijdt honger, 22 procent van de kinderen is chronisch ondervoed. Boven op de dreiging die voor deze Caraïbische natie komt in de vorm van stormen, veroorzaakt droogte vaak tegenvallende oogsten waardoor momenteel bijna drie miljoen mensen afhankelijk zijn van humanitaire steun.

Marie-Melia Joseph, een moeder van acht kinderen, vertelde aan CARE dat het enige bezit van de familie een klein stuk land was en een beetje spaargeld dat opging aan eten. “Sommige dagen waren beter dan anderen, maar ik kan me niet meer herinneren wanneer we de laatste keer een echt normale maaltijd hebben gehad”, zegt ze.

Volgens de 2019 Climate Risk Index, is Haïti het vierde meest risicovolle land om negatief beïnvloed te worden door extreem weer. Daar komt nog bij dat een meerderheid van de bevolking in armoede leeft en moet rondkomen van minder dan twee dollar (1,75 euro) per dag.

Ethiopië

Een ander land in crisis dat weinig het nieuws haalde in 2018 is Ethiopië, waar de escalatie van het geweld een miljoen mensen zijn huis heeft doen ontvluchten, het hoogste aantal in dat jaar. Amreh herinnert zich nog de avond waarop ze geweerschoten hoorde en geschreeuw.

“We keken door het raam en zagen mensen rennen. We realiseerden ons dat er iets aan de hand was, dus ging mijn man naar buiten om te kijken wat er precies was gebeurd. Dat was de laatste keer dat ik hem zag”, vertelde ze aan CARE.

Geen toekomst

“Ik zou er alles voor over hebben om terug te keren naar de dagen toen alles nog normaal was. Ik voel me kwetsbaar omdat ik volledig afhankelijk ben van hulporganisaties. Ik zie geen toekomst voor ons”, sprak ze.

Na de dood van haar man, verloor ze ook een van haar zonen. Hij kon niet omgaan met het verlies van zijn vader en benam zichzelf van het leven. Boven op het verwoestende conflict, houden droogte en voedselonzekerheid Ethiopië in de ban.

Vergeten drama’s

CARE dringt er bij internationale media, beleidsmakers en het middenveld op aan om deze vergeten humanitaire drama’s meer aandacht te geven. Dat is volgens hen immers de enige manier om middelen vrij te krijgen voor hulp.

In 2018 werden er fondsen vrijgemaakt om 56 procent van het humanitaire plan voor Ethiopië mee te financieren. Voor Haïti werd slechts 13 procent van de nodige middelen gevonden. “De media, de politici, overheden en hulporganisaties moeten beter samenwerken en met vereende krachten en innovatieve ideeën de aandacht van het publiek trachten te vangen”, zegt Kende-Robb.

“De mediasector staat tegenwoordig zelf ook financieel onder druk en dat zal de toegang tot informatie over de ergste humanitaire crises ter wereld niet bevorderen”, weet ze ook. “Maar net daarom is het belangrijk dat we allemaal beseffen dat we mee verantwoordelijk zijn om mensen in nood niet te vergeten.”