Nieuwjaar

Nieuwjaar

maandag 31 december 2018 16:36
Spread the love

‘Ga jij nieuwjaar vieren Wahid?’
‘Ja’, zegt hij, en knipoogt waarbij hij duim en wijsvinger van zijn rechterhand op een millimeter van elkaar houdt. 
‘Maar klein feestje. Thuis, met vrouw en kinderen.’ 
Een weemoedige glimlach sluipt in zijn gezicht.

‘Vroeger, in Bagdad, altijde grote feest! Mijn papa was head of family en iedereen kwam bij ons. Héél lange tafel met zestig, zeventig mensen! 
De hele avond eten, drinken, en zingen. Veel muzikanten in mijn familie. Wij spelen om beurt op darboeka, ney en oud. En daarna dansen! In mijn familie dansen we veel. Wij gingen niet slapen. Dansen op disco music, James Brown, Michael Jackson, tot ‘s morgens vroeg!’
Zijn gezicht straalt bij de herinnering.

‘Kijk,’ hij komt lopend naar me toe, ‘this is my family.’
Op het scherm van zijn gsm zie ik een grote groep mensen, misschien wel veertig, vijftig personen. Vrolijke meisjes in kleedjes en glunderende vrouwen in uitbundige jurken. De oudere mannen hebben zware, ondoordringbare snorren en dragen duur uitziende maatpakken, de jonge mannen lopen er losjes bij met opgerolde hemdsmouwen, en een dun, donker lijntje op de bovenlip. Iedereen is op zijn best. 

Een grote woonkamer, luxueus ingericht met een overdadig gedekte tafel op de achtergrond. Onderaan, in het midden, het grote, overbelichtte gezicht van een jongeman. Hij staart naar iets net onder de camera. De anderen achter hem, veel kleiner en in de diepte, kijken lachend op – vanuit een nieuwjaarsnacht jaren geleden in Bagdad – naar mij, hier vandaag in de keuken van de kringloopwinkel in Avelgem.

Wahid zoomt in, en ik zie hem plots zitten, een stuk jonger, nog in het bezit van een volle donkere haardos. Hij zit gehurkt op blote voeten op een bankje en kijkt als enige niet naar de camera. Een knappe jongeman, net een filmster, nog onwetend over het onheil dat hem de komende tijd te wachten staat. Wahid glimlacht verlegen en scrolt over de foto.

‘Kijk, this is my uncle. Hij is dood. Vierenveertig jaar. Hij is op een bom gestapt. En dat hier is mijn papa, they executed him… En this my brother, he was killed in a car bomb explosion. En dit is mijn schoonzus.

Waar wij wonen in Irak, Amerikanen komen al te tijd binnen lopen. Zij gooien de deuren open en stormen met machinegeweren binnen, klaar om te schieten. En dan zij weer weg. Mijn schoonzus was zo geschrokken dat ze iets aan haar hart kreeg. She was twinty-seven! Veel mensen dood op deze foto…’ Hij draait zich om en loopt naar zijn plaats aan tafel.

‘Mijn mama wil nieuwjaar niet meer vieren. Veel te veel mensen dood. Zij denkt al te tijd aan al die mensen.’
Hij haalt de schouders op.
‘En hier… Wij hebben geen familie, no friends…
Wij gaan beetje eten en televisie kijken.’
Hij zucht.
‘My head… Altijd denken.. I think it will explode!
Met nieuwjaar ga ik drinken, something strong… For my head!’

take down
the paywall
steun ons nu!