Het was één van de enige nieuwigheden in de regeerverklaring van premier Michel. Er komt een fonds voor de strijd tegen fake news. Dat wordt nog lachen als ook deze meerderheid eens aan een factcheck onderworpen wordt.

Donderdag bijvoorbeeld stemde de Kamer over een wetsvoorstel van de meerderheid om abortus uit de strafwet te halen. De meerderheid had het over een ‘historische stap vooruit’. Abortus wordt niet langer gepenaliseerd, klinkt het. Experten spreken dat tegen.

Laurent Kennes, lid van de Commissie tot hervorming van het Strafrecht, wikt zijn woorden niet. “Een misdrijf uit het strafrecht halen, is niet hetzelfde als depenaliseren. De wapenwet en drugswetgeving zitten ook niet in het strafrecht. Stop toch met te zeggen dat er gedepenaliseerd wordt. Dat heeft geen enkele zin. Wetenschappelijk en universitair is dat choquerend”, zei hij in L’Echo.

Een gelijkaardige reactie bij professor Diane Bernard in L’Avenir: “Het blijft een overtreding, waar enkele uitzonderingen werden aan toegevoegd.”

Waar is het dan fout gelopen? Vanuit de oppositie werden op aanvuren van vrouwenrechtenorganisaties 7 wetsvoorstellen ingediend om abortus te depenaliseren. Er werd een hoorzitting georganiseerd waar een plejade aan specialisten kwam pleiten om abortus uit het strafrecht te halen. Een meerderheid van die experten vond ook dat het recht op abortus uitgebreid moet worden.

Dat sluit aan bij de eisen van de vrouwenbewegingen. Furia heeft er drie. Deze vrouwenbeweging wil dat de termijngrens van 12 weken versoepeld wordt, dat de bedenktijd van 6 dagen wordt afgeschaft en dat de consultatie en de ingreep niet meer in hetzelfde centrum hoeven plaats te vinden.

Begin juli bleek dat de oppositie het eens was geworden over één wetsvoorstel. De meerderheidspartijen dienden daarop snel zelf een wetsvoorstel in. Het is dat voorstel waar vorige week over gestemd werd.

Eisen

Op de eisen van de vrouwenbewegingen werd niet ingegaan. Abortus werd uit het strafrecht gehaald en overgeheveld naar een nieuwe wet. Het goede daaraan is dat abortus nu niet meer onder het hoofdstuk van de misdrijven tegen de gezinsorde en de openbare zeden valt. Maar het blijft wel strafbaar. Een vrouw die zich niet houdt aan de minimumgrens, kan nog altijd veroordeeld worden tot één maand gevangenis. Voor de artsen zijn de straffen nog hoger.

De Vrouwenraad zegt daarover: “Gaan we terug naar de tijd van de clandestiene abortussen om dergelijke sancties te ontwijken? Onvoorstelbaar, anno 2018.” Anderzijds ziet de Vrouwenraad wel enkele lichtpuntjes. “Zo is het inderdaad belangrijk dat het verbod op het verschaffen van informatie over de bestaande opties inzake abortus een goede zaak is, net zoals de mogelijkheid tot bestraffing van personen of verenigingen die vrouwen de toegang tot abortuscentra verhinderen.”

De oppositie was niet mals voor de meerderheid. Volgens Marco Van Hees (PVDA) is de kans nu zelfs groter geworden om een straf op te lopen. “De wet van 1990 was flou, hetgeen de parketten aanmoedigde om voorzichtig te zijn. Terwijl deze wet de voorwaarden helder vastlegt.”

Karin Jiroflée (sp.a) ergerde zich aan het feit dat de parlementsleden van meerderheid en oppositie niet de vrijheid kregen om naar eer en geweten te stemmen over de voorstellen die voorlagen. “Er is niks inhoudelijke discussie en niks sereen debat. Een maatschappijvisie van één groep wordt hier opgedrongen. De zo belangrijke discussie over persoonlijke keuzes en over lichamelijke en psychische integriteit kan hier in het parlement niet meer open en vrij plaatsvinden. Het abortusdebat wordt gedegradeerd tot een spelletje meerderheid tegen oppositie. Ik ben beschaamd omdat ik tegen mijn wil moet meespelen in dit spel. Hoe laag kunnen we vallen? Ieder van ons zou zich moeten schamen te figureren in het platvloerse welles-nietesspel waarin dit debat is ontaard.”

L’Echo plakt een naam op die ‘groep’ die haar visie opdrong: het waren CD&V en N-VA.