Jongeren moeten met veel plezier, leergierig en enthousiast alle aangeboden lesuren volgen; omdat ze vaardigheden en kennis willen opdoen, met als enig doel zichzelf te verrijken en hun potentieel maximaal te ontwikkelen. Onderwijs dat hier niet in slaagt moet ophouden te bestaan en moet zichzelf heruitvinden. Niet omgekeerd.

We zien dat het resultatenniveau van de schoolprestaties zakt: het wordt door de overheden voorgesteld alsof de nieuwe generaties hun hersenen niet willen of kunnen ontwikkelen? Eenvoudige observatie van schoolkinderen geeft aan dat de zgn. ‘daling van leervaardigheden of cognitieve skills’ een mythe is: ook een minder-presterende, 14-15jarige kan perfect songs van Sevn Alias na-rappen. Met hun geheugen is niks mis! Zij kunnen ook feilloos de door hen beleefde of virtuele situaties gedetailleerd navertellen en analyseren: ook met hun ruimer denkvermogen is niks mis. Wanneer je hen met oprechte vriendelijkheid en aandacht benadert zijn ze altijd bereid tot helpen en staan ze open om zelf hulp te ontvangen. Jongeren zijn trouwens net overprikkeld en het aantal burn-outs bij de millenniumkinderen stijgt. Passief of minder ‘slim’ zijn ze dus zeker niet. Het zijn speculaties en argumenten van onderwijsgrootheden om de vinger niet naar zichzelf te hoeven wijzen.

Er is wel een desinteresse. Kan je het ze kwalijk nemen? Het lijkt mij eerder een ultieme overlevingsdrift om niet te verzuipen in een maatschappij die alleen maar graait en gulzig is. Zij groeien op in een leefwereld (en gezin) waar alles rond competitie en persoonlijk succes in een voorgekauwd systeem draait. Mensen ageren zelfs tegen hun eigen belang zonder dat ze het zelf doorhebben. Je zou van minder vluchten in een virtuele wereld als je je eigen talenten niet kent en dus niet ontwikkelt.

Ik bewonder jongeren van vandaag voor hun enorm geduld! Omdat ze blijven volgen. Omdat ze relatief stil ondergaan hoe het onderwijs hen mentaal afstompt. Omdat ze, ondanks alle dys-problemen en ernstigere andere persoonlijkheidsstoornissen die ze ontwikkelen, zo relatief onderdanig blijven in wat hun niet echt gelukkig maakt.

Kinderen zijn de toekomst; als scholen (en ouders) ze een te strak en niet passend harnas blijven aantrekken gaat het ooit wel eens fout. De prangende vraag is: barst dan de inhoud er uit of wordt het leven binnenin gedood door de druk van buitenaf? Laten we op dit rampenscenario anticiperen. ‘Het is tijd voor een nieuwe aanpak, die van aandacht, liefde en welwillendheid. Het onderwijs moet de leermechanismen van het kind volgen om zijn potentieel te ontwikkelen’*,  in plaats van een ongezond, totaal verouderd en uiterst competitief onderwijssysteem te blijven hanteren.

__________________________________________

*Céline Alvarez  https://www.facebook.com/BeingandBecomingFilm/videos/vb.162924140508354/660370394097057/?type=2&theater