Bron: Flickr
Opinie, Samenleving, Politiek, België - Bertin Debergh

Wie de kantjes ervan afloopt, veroorzaakt ooit een instorting

Organisaties en politici wrongen zich in allerlei bochten om hun verontwaardiging te uiten. Vanzelfsprekend is dit een goed teken: we dulden zo iets verschrikkelijks niet! Maar zijn al deze 'spontane' reacties wel zo oprecht? Beseften we de afglijding naar het barbarisme niet? 'Wie wind zaait, zal storm oogsten' is toch een wel gekend Vlaams spreekwoord?! Wie de kantjes ervan afloopt, veroorzaakt vroeg of laat een instorting!

vrijdag 7 september 2018 19:01
Spread the love

Toon in media richting angst

De toon in heel wat mediaberichten schuift stilletjes aan in de richting van angst en bedreiging. Ongeremde uitspraken van politici, organisaties en reporters zoeken de confrontatie op. Ze nodigen – zij het lieftallig en stoer – de burger uit tot actie tegen zogenaamde uitwassen. Notoire politici à la Bart De Wever beheersen dagelijks het nieuws met controversiële statements: grensoverschrijdende (mens aanvallende) tweets worden de wereld ingestuurd en ‘s anderendaags weer wat bijgeschaafd. (Let op: ‘schaven’ is weer dichter bij de beschaving brengen.)

Cartoons die zogezegd getuigen van ironie en humor – eventjes om te lachen – nemen een loopje met de grondwetten door ze te beschouwen als versteende regels, naar voor geschoven door seniele rechtsgeleerden. Even spuwen op een medemens met een donkerdere huidskleur omdat je ‘kwaad bent op die zwarte persoon die je in de weg loopt’, mag toch wel? Ik heb me achteraf toch verontschuldigd met een lichte grijns op mijn gezicht, niet?! Valse cijfers hanteren tot jolijt van de eigen fans is toch geen misdaad; iedereen ziet toch dat er hier te veel van die ‘vreemden’ rondlopen?!

Denkbeelden verschralen

Deze stapjes op de rand van het fatsoen of er net even over verschralen de denkbeelden van vele burgers. Zij hebben vaak geen tijd of moed om die stortvloed van berichten te ontcijferen en om de maskerade te doorprikken.

Het is spijtig, hoor ik bepaalde manipulators reageren,  … , ze moeten zich maar inzetten zoals wij dat doen. Het is hun verant-woordelijk-heid! 

Nee hoor, het is onze gemeenschappelijke opdracht om te bouwen aan een toekomst van vrede en rechtvaardigheid. Het is onze gezamenlijke taak om te ijveren voor kwaliteit in woord en daad. Meer nog, politici worden precies verkozen om oprecht – samen met de burgers – te streven naar een verbonden en hoopvolle samenleving!

N-VA boter op het hoofd

Heeft N-VA (en de meelopende politieke partijen) boter op het hoofd? Zeker, want haar tenoren zijn al vele jaren bezig met een boodschap die bol staat van ‘negatie, afbraak, maskerade en opjutten’.

Zijn alle N-VA-leden dan antisemitisch, racistisch en voor apartheid? Geenszins, maar ze leveren superweinig inspanning om verbondenheid, respect en vrede te creëren of dergelijke initiatieven te ondersteunen. Ze stimuleren door hun doen en laten de angst in plaats van de hoop en zijn dus met velen medeplichtig!

Vergelijking met jaren 30 

Vergelijkingen met de jaren 30 gaan nooit volledig op. Weldenkende intellectuelen nodigen ons uit tot nuancering en stellen positieve signalen en feiten tegenover doemdenken. 

De hedendaagse mens en samenleving beschikt inderdaad over nieuwe troeven: 

  • we kunnen mede dankzij de sociale media vlugger ingrijpen, 
  • we beschikken over organisaties die diverse volkeren samenbrengen, 
  • we hebben de welvaart – zij het ongelijkmatig – verhoogd 
  • het welzijn wordt verfijnder in kaart gebracht én gerealiseerd.

Prima, maar tegelijk stel ik vast dat de ombuiging van het mens- en wereldbeeld, net als in de jaren 30, weer tot nefaste gevolgen zou kunnen leiden. In de naoorlogse periode tot de jaren 80 slaagden we er in grote mate in om een horizontaal mensbeeld te hanteren: gelijkwaardigheid in diversiteit.
De vreemdeling, de kansarme, de criticus en de kansrijke, welbespraakte bouwden samen, als broeders en zusters, aan een vredelievende toekomst.

‘Ieder mens moet zijn plaats kennen’

Vandaag kneden de machtsdragers de burgers naar het verticale mensbeeld toe: gelijkheid in hiërarchie. Ieder mens moet zijn plaats kennen en aanvaarden, die door een elite wordt voorgeschreven. De machtige bepaalt op welke trap iemand thuishoort! En als die onderdaan dan halsstarrig weigert, wordt zij of hij weggepest of uitgeschakeld. ‘Normaal’ toch!??? Of niet!???

Bovenaan staat dus de leider, onder zich zijn gegoede kompanen, gevolgd door de brave knikkers, dan de ‘zwakkeren’ (= vrouwen en kinderen), daarna de critici, dan zij die enkel kosten (= zieken en gehandicapten) en helemaal onderaan de vreemden (= andere cultuur of afkomst).

Naarmate een ruwere taal of symboliek gehanteerd wordt, verschuift ook het gedrag in de richting van confrontatie en geweldpleging. Zij die meegesleept worden door die opruiende slogans of die zich laten inpakken door gemaskeerd gebazel worden zo de stoottroepen van morgen. Ooit worden ze bereid gevonden om strijdvaardig hun ‘meester’ te dienen voor bloed en bodem. 

Wie dus vandaag constant op de grens tussen fatsoen en verdrukking balanceert, veroorzaakt ooit de vernietiging van het mens- en wereldbeeld, gekleurd door gelijkwaardigheid, vrijheid en broederlijkheid. Zo stort het Brusselse Justitiepaleis na jarenlange verwaarlozing ten slotte in elkaar!

take down
the paywall
steun ons nu!