Taxiwars met Tom Barman bracht tegen de verwachtingen in een rustige sound maar Kamasi Washington kreeg het publiek gezwind aan het dansen.

Anciens

Een probleem was dit niet. Want voor de eerste keer in de geschiedenis van Jazz Middelheim werden er geen stoelen in de festivaltent geplaatst. Een experiment dat niet iedereen kon appreciëren. Vooral de oudere anciens die het Park den Brandt tijdens de zomer al sedert mensenheugenis trouw frequenteren vonden dit toch maar wat sneu.

Clubstage

Deze nieuwe stijl behoort echter tot de strategie die de festivalleiding al enkele jaren hanteert. Vernieuwen en vooral de jeugd aantrekken zodat Jazz Middelheim in de toekomst kan overleven. De jonge generatie heeft het ondertussen begrepen en genoot volop van het aanbod op deze eerste dag en liet zich behoorlijk en uitgelaten gaan. En wie iets meer van pure jazz wou genieten kon zich opkrikken in de clubstage met de sound van Dijf Sanders en Nordmann.

Footprint

Vandaag staan de stoelen er terug om rustig te kunnen luisteren naar de muziek van Philip Catherine en Melanie de Biasio al kijk ik zelf erg benieuwd uit naar de acts van het Brussels Jazz Orhestra die een bloemlezing zullen brengen uit hun albums van de laatste vijf jaar en meer van dat. Dit wordt zeker en vast genieten.