Alexandria Ocasio-Cortez, onthou die naam. Maandag had ze nog niet eens een Wikipedia-pagina. Dinsdag versloeg ze Joseph Crowley, de gedoodverfde opvolger van Nancy Pelosi, als speaker of the House, in de democratische voorverkiezingen in Queens en een deel van de Bronx in New York.

‘Versloeg’ is een understatement. Ze verpletterde Crowley en haalde maar liefst bijna 15 procent meer stemmen dan hem. Crowley zit net geen 20 jaar in het Amerikaans Congres en de voorbije 15 jaar was er zelfs niemand die het tegen hem durfde opnemen tijdens voorverkiezingen.

Voor het media-establishment was de overwinning van Ocasio-Cortez een totale verrassing. Voor dinsdag was zij nog gewoon de naamloze ‘tegenkandidaat’ in krantenartikels. “A Girl Has No Name: Headlines from the Political Patriarchy,” had Ocasio-Cortez daarover getweet met een verwijzing naar Game of Thrones. The New York Times moest woensdag in allerhaast een artikel van The Intercept overschrijven omdat ze zelf onvoldoende materiaal hadden over haar. Persagentschap AP had niet eens een fotograaf op haar overwinningsfeestje en moest het dus doen met een foto van verliezer Crowley.

Alexandria Ocasio-Cortez is geen beroepspolitica. Vorig jaar werkte ze nog in een cocktailbar. Haar werk als community organizer combineerde ze met lange avonduren in restaurants om haar alleenstaande mama (die werkt als poetsvrouw en buschauffeur) financieel bij te staan en haar studielening af te betalen. Haar vader overleed drie jaar geleden. Ze werd geboren in de Bronx. De roots van haar ouders liggen in Puerto Rico.

Tijdens haar campagne beloofde Ocasio-Cortez niet minder dan een politieke revolutie. Ze wil gratis gezondheidszorg en onderwijs voor iedereen. Ze eist de afschaffing van de harteloze grenspolitie en een einde aan de massale opsluitingen van arme Amerikanen van kleur. Ze ging er ook prat op dat ze in tegenstelling tot haar tegenkandidaat geen geld aannam van bedrijven.

Op al die vlakken wist ze te scoren in debatten met Crowley (die trouwens niet bang was om een vervanger te sturen als hij zelf te druk bezig was met andere dingen). Crowley neemt wel geld aan van bedrijven en Wall Street. Hij beweert op te komen voor de gewone bewoners van Queens, maar vult tegelijk zijn verkiezingskas met giften van projectontwikkelaars. Hij noemt de grenspolitie ICE ‘fascistisch’, maar stemt – als het er op aankomt – voor een uitbreiding van het aantal agenten. Crowley staat ook pal achter de beslissing van Trump om de Amerikaanse ambassade te verhuizen naar Jeruzalem.

De top van de Democraten was de voorbije dagen ook meer bezig met kritiek te geven op de activisten die een etentje van Homeland Security Chief Kirstjen Nielsen verstoorden. Nancy Pelosi haalde op Twitter uit naar partijgenote Maxine Waters die haar sympathisanten had opgeroepen om leden van de Trump-administratie overal lastig te vallen.

Alexandria Ocasio-Cortez won dankzij een echte grassrootscampagne. Ervaring daarmee had ze opgedaan als vrijwilligster in de campagne die Bernie Sanders net geen presidentskandidaat maakte. Zelf is ze lid van de Democratic Socialists of America, een politieke beweging met 30.000 leden die vorig jaar de Socialistische Internationale verliet uit protest met wat zij de neoliberale koers noemen van de meeste traditionele socialistische partijen en zoekt sinds kort contact met bewegingen als Podemos in Spanje.

De jonge kandidate spreekt in interviews en debatten onbeschroomd over racisme, seksisme en klasse. Haar overwinning droeg ze ook op aan de mensen uit de bewegingen die haar omringen.

Naast Ocasio-Cortez won gisteren nog een linkse kandidaat de voorverkiezingen. Voormalige voorzitter van mensenrechtenorganisatie NAACP Ben Jealous won in Maryland.

Terwijl de top van de Democraten net naar rechts probeert te sturen om straks zoveel mogelijk Trump-kiezers te verleiden, staat in de schoot van de Democraten een beweging op die de partij naar links duwt.