Walid zit al 8 maanden achter de tralies omdat hij onderdak bood aan vluchteling uit het Maximiliaanpark

Samen met de vrijwilligster Zakia en de twee journalistes Myriam en Anouk werd nog een vierde persoon opgepakt omdat hij humanitair werk deed voor de vluchtelingen in het Maximiliaanpark. Acht maanden later zit hij nog altijd in de gevangenis. Dit is zijn verhaal.

vrijdag 22 juni 2018 17:21
Spread the love

Op 20 oktober werden bij huiszoekingen verschillende mensen opgepakt in een onderzoek naar mensensmokkel. Onder hen twee journalistes – Myriam Berghe en Anouk Van Gestel – die onderdak boden aan vluchtelingen uit het Maximiliaanpark. Zij werden dezelfde dag nog vrijgelaten, maar riskeren wel een gevangenisstraf.

Ook Zakia, een vrijwilligster in het Maximiliaanpark, werd opgepakt en belandde twee maanden achter de tralies enkel en alleen omdat ze de dubbele nationaliteit heeft. Haar verhaal kon u hier al lezen.

Diezelfde ochtend werd ook Walid van zijn bed getild. Hij verblijft al 17 jaar legaal in België, maar heeft de Tunesische nationaliteit. Ook hij bood af en toe onderdak aan een jongeman zonder papieren. Hij zit nog altijd in de gevangenis.

Walid schreef een brief in de gevangenis. Dit is de eerste keer dat hij de kans krijgt om zijn verhaal te vertellen.

“Ik heet Walid. Ik ben 42 jaar. Ik heb de Tunesische nationaliteit. Sinds 2001 verblijf ik in België. Ik woon dus al 17 jaar in Brussel. Ik was jaren getrouwd met een Belgische vrouw – Dominique. We gingen uit elkaar, maar we onderhielden een goed contact. Ik ben een rustige en vriendelijke persoon. Soms misschien een beetje breekbaar. Sinds het overlijden van mijn ouders worstel ik met een depressie.

Ik heb nooit een misstap begaan. Ik werd nog nooit gearresteerd. Maar op 20 oktober 2017 werd mijn leven overhoop gehaald. Sinds die dag zit ik opgesloten in de gevangenis van Dendermonde.

Ik begreep niets van wat me overkwam. Om 5u ‘s ochtends klopten politieagenten op mijn deur. Ik deed open, heb me niet verzet, maar werd meteen in de boeien geslagen. Ze hebben alles doorzocht, alles omgedraaid, mijn kleren op de grond geworpen. Ik had geen idee wat ze zochten. Ik was gechoqueerd. Ik begreep niet wat er gebeurde. Ik was er van overtuigd dat ze zich vergisten van persoon.

Ik dacht dat ze me zouden meenemen naar het commissariaat van Schaarbeek, bij mij om de hoek. Maar we reden lang en we kwamen aan bij het commissariaat van Dendermonde. Ik was nog nooit in die stad geweest. Behalve een bezoek aan Antwerpen was ik nooit eerder in Vlaanderen geweest.

Ik werd ondervraagd door de politieagenten. Ik begreep er niets van. Ze hadden het over parkings op plaatsen waar ik nooit van gehoord had. Ze verdachten mij van mensensmokkel.

Een inspecteur zei tenslotte : ‘Walid, ik weet dat je zelf geen smokkelaar bent. Maar die jongen die bij je sliep, hij is wel een smokkelaar.’

Toen begreep ik het. Ik bood onderdak aan een jongeman die sliep in het Maximiliaanpark. Daar word ik dus van beschuldigd: iemand onderdak bieden die een smokkelaar zou zijn.

Ik legde een dakloze jongen te slapen en volgens de inspecteur is hij een smokkelaar. Ik ken die jongen. Ik geloof er niets van. Een smokkelaar verdient veel geld. Hij had niet eens genoeg om eten te kopen. Ik kocht zelfs zijn sigaretten. Hij was miserabel, ik had medelijden met hem.

Die jongen wou naar Groot-Brittannië. Dat wist ik. Hij probeerde steeds opnieuw, maar het lukte nooit. Dus kwam hij opnieuw naar mijn appartement om een douche te nemen en wat te rusten. Deze jongen had mijn zoon kunnen zijn. Dus nam ik hem onder mijn vleugels. Veel had ik niet, maar wat ik had, deelde ik met hem.

Zelfs in de gevangenis – waar hij ook zat – kocht ik in de kantine tabak voor hem. Ik krijg immers bezoek. Mijn zus en mijn ex-vrouw stuurden me wat geld. Hij zit hier helemaal alleen, zonder familie, zonder vrienden.

Ik wou alleen maar vriendelijk zijn. Ze hebben mijn leven vernield. Ik ben te weten gekomen dat de eigenaar mijn appartement leeghaalde en dat hij al mijn spullen weggooide. Ik had foto’s van mijn ouders, souvenirs. Mijn kleren, daar geef ik niet om, maar die foto’s, als ik daaraan denk, begin ik te huilen.

Voilà, dit is mijn verhaal. Ik zit al 8 maanden in de gevangenis. Voor niets. De bewakers zijn vriendelijk. Ik heb met niemand een probleem. Maar hier zit ik niet op mijn plaats. Ik heb niets verkeerd gedaan.”

Selma Benkhelifa, de advocate van Walid probeert zijn vrijlating te bekomen. Zij kon zijn dossier inkijken en bevestigt wat Walid schrijft. Wij houden u op de hoogte als hij voor de rechtbank moet komen.

Update:

Woensdag 27 juni om 14u00 buigt de rechter zich over de vraag tot vrijlating.
Sympathisanten roepen op tot een samenkomst voor het Justitiepaleis op het Poelaertplein om 13u00.
https://www.facebook.com/events/185242852152962/

Update:

De raadkamer heeft vandaag de hoorzitting geannuleerd, nadat het ‘t dossier kwijt was en dat pas vanmorgen terugvond. De hoorzitting is verschoven naar morgenochtend, donderdag 28 juni. 

take down
the paywall
steun ons nu!