Onder het mom van terreur is tegenwoordig veel geoorloofd. Bepaalde politieke partijen lijken wel een wedstrijdje ‘om ter strafst minderheden aanvallen’ te spelen. Voor deze politici is het een dagdagelijkse bezigheid geworden. Maar men denkt amper na over de gevolgen voor de samenleving.
We moeten ons realiseren dat het systematisch tegen elkaar opzetten van mensen – zoals de politici ter rechterzijde doen – enorme gevolgen heeft voor de hele samenleving.
Er moet worden nagedacht over de gevolgen van discriminatie en uitsluiting. Dan denk ik niet alleen aan de extremistische trekjes die het naar voor brengt, maar het zorgt ook voor spanningen op ons werk, op scholen en argwaan onder de bevolking. Argwaan en achterdocht over elkaar, over anderen. Het wij/zij-denken wordt enkel en alleen maar aangemoedigd. Zij die destijds brulden dat ‘ze zich niet zouden laten verdelen’ zijn nu juist de trekkers in polarisatie geworden.
Politiek correct
Populisten praten burgers angst aan, met gemakkelijke one-liners en hebben het ondertussen voor elkaar gekregen dat racisme in onze samenleving amper nog uitzonderlijk is. Dat is zeer zorgwekkend. Zorgwekkend is ook dat kritiek op het populisme gemarginaliseerd wordt en als er kritiek komt, wordt dit – met een ander populistisch slagzinnetje – weggewuifd als ‘politiek correct’.
Het lijkt me net in deze tijden nochtans duidelijk: progressieve mensen moeten meer zeggen waar het op staat, ook al is dat niet populair. Of vinden wij, progressieven, het normaal dat Aïsha anoniem moet solliciteren om aan een job te geraken?
Met lede ogen kijken we toe hoe bepaalde bevolkingsgroepen de afgrond in storten. Het wordt tijd dat we de zaken benoemen zoals ze zijn: onze samenleving is bedolven onder racisme, islamofobie, vreemdelingenhaat. Dat moet nu aangepakt worden, voor we te laat zijn.
Ietsje meer
Als het gaat over mensenrechten, eerder opgesteld in verdragen, dan horen progressieven daar krachtiger op te reageren. Men kan aanvallen op het Europees Verdrag Voor de Rechten van de Mens niet meer wegwuiven als ‘afleiding’. Deze verdragen werden destijds opgesteld zodat bepaalde dingen nooit meer zouden gebeuren. Wel, het gebeurt nu opnieuw, onder onze neus, en er wordt nauwelijks op gereageerd. Het mag allemaal ietsje meer zijn.
We spreken niet meer over ‘afleiding’ als bepaalde mensen ondertussen al concrete gevolgen ervaren door dit gevaarlijk discours. Vluchtelingen worden ondertussen buiten onze grenzen opgesloten in kampen, mensen verdrinken nog steeds op zee, kortom; mensenrechten worden massaal geschonden.
Ondertussen dwalen we steeds meer af in een gevaarlijk discours. Als progressieven niet hard genoeg optreden tegen het populisme, uit angst om stemmen te verliezen, zullen minderheden helemaal uit de boot vallen. Minderheden hebben bij rechtse partijen geen ‘dak’, maar als links ook niet genoeg voor ze opkomt, worden ze politiek dakloos. Dat is gevaarlijk. Wie zich in onze maatschappij niet goed voelt en uitsluiting ervaart, kan zich tegen die maatschappij gaan keren, iets wat terroristische groeperingen ook net willen.
Onze maatschappij heeft nu nood aan een ferm antwoord op het populisme. Men moet laten zien en horen dat onze maatschappij is opgebouwd door verschillende groeperingen, dat samenleven voordelen heeft, dat we wél in staat zijn om met elkaar te leven. Zo niet, zullen we blijven afdwalen; en dan zullen niet enkel minderheden ten onder gaan, maar wij allemaal. Het is tijd om gemakkelijke oneliners weg te schuiven met een krachtige stem.
Als links/progressieve politici nauwelijks nog luidop en op overtuigde wijze de grondwaarden en mensenrechten durven te verdedigen, zullen zij die niet moeten worden verkozen, wel spreken. Ik nodig iedere burger uit tot spreken.
