Bron: Men Engage
Verslag, Samenleving, België -

‘Waarom feminisme goed is voor mannen’

Wat kunnen mannen bijdragen aan de emancipatie van vrouwen? Jens van Tricht legt het uit in zijn nieuw boek ‘Waarom feminisme goed is voor mannen’. Rechtvaardige genderverhoudingen zijn volgens hem enkel mogelijk als mannen eindelijk hun vrouwelijke kant leren omarmen.

vrijdag 1 juni 2018 10:36
Spread the love

Jens van Tricht is een idealist, anarchist en bovenal feminist. De reden waarom hij dertig jaar geleden koos voor vrouwenstudies aan de universiteit van Amsterdam, is hem vandaag nog altijd overduidelijk. “Het zijn de reacties van mannen op de discussies die ik voer over seksisme, die mij doen inzien hoe belangrijk die discussies nog altijd zijn.”

Ondertussen is van Tricht oprichter van de internationale organisatie Emancipator en deelt hij zijn jaren ervaring in het boek ‘Waarom feminisme goed is voor mannen’. Over mannen en emancipatie kwam van Tricht een woordje uitleg geven in het Vlaams-Nederlands huis voor cultuur deBuren.

Goede seks                 

Over de inhoud van het boek, wil van Tricht het liever niet te veel hebben. “Daarvoor moet je het boek maar lezen.” Hij maakt er liever een interactief debat van en stelt het publiek twee vragen:



Bron: Emancipator

“Wat kunnen mannen bijdragen aan de emancipatie van vrouwen?” Het publiek – twee derde vrouwen en dus ook één derde mannen – denkt even na en komt al snel met een heleboel onderwerpen: stereotypes doorbreken, hun machtspositie niet misbruiken, vrouwen respectvol behandelen, meehelpen in het huishouden, gelijkheid op de arbeidsmarkt accepteren, goede vaders zijn …

“En wat hebben mannen hier zelf bij te winnen?” Dit keer is het publiek nog sneller: Liefde, goede seks, vrijheid, geen rol moeten spelen, een betere band met hun kinderen … Gewoon alles.

The Man Box

“De eerste les die een jongen krijgt is: je mag alles zijn, behalve vrouwelijk. Zo’n keurslijf is heel beperkend. Mannen zijn bang voor feminisme, voor vrouwelijkheid en voor emancipatie. Wat ze niet beseffen – of niet durven toegeven – is dat deze zaken omarmen, hén zou emanciperen.”

Socioloog en genderexpert Katrien Van der Heyden komt erbij zitten. Samen met van Tricht leggen ze de ‘Man Box’ uit. Binnen de grenzen van de ‘Box’ schrijven ze de eigenschappen die een man moet hebben: stoer, machtig, assertief, gevoelloos, sterk, competitief … Buiten de grenzen schrijven ze wat een man genoemd wordt als hij niet aan één van die eigenschappen voldoet: een mietje, een moederskindje, verwijfd, een sloef, een janet …



Bron: deBuren

“De maatschappij behandelt mannen volgens deze ‘Man Box’. Dit heeft socio-economische gevolgen op hun leven, want aan de grenzen van die doos bevindt zich de gender-politie. Mannen zitten hierdoor eigenlijk voortdurend in de kast.”

De herwaardering van zorg

De maatschappij is geordend volgens gender. Bovendien is die ordening hiërarchisch. Mannelijke eigenschappen worden namelijk hoger gewaardeerd dan die van vrouwen.

“Vrouwen worden aangemoedigd om ambitieus te zijn en om mannelijke eigenschappen – machtig, sterk, zelfzeker, assertief – te omarmen. Bij mannen is dit het tegenovergestelde. Mannen worden gestraft als ze zich minder gewaardeerde vrouwelijke eigenschappen toe-eigenen.”

Volgens van Tricht moet dit probleem individueel aangepakt worden, maar ook op politiek niveau ziet hij oplossingen. “Verzorgende vakken en beroepen – die tot nu toe enkel geaccepteerd worden bij vrouwen – moeten geherwaardeerd worden, zodat ook mannen gestimuleerd worden om deze te beoefenen.” Hij benadrukt dat enkel een brede maatschappelijke beweging, verandering kan brengen aan de seksistisch georganiseerde samenleving waar we vandaag in leven.

“Mannen zijn het probleem, maar ook de oplossing.”

Alvorens een gesprek over grensoverschrijdend gedrag aan te vangen vindt van Tricht het belangrijk om één zaak te verduidelijken: “Niet alle mannen zijn misdadigers, maar alle misdadigers van grensoverschrijdend gedrag zijn wel mannen. Daar moeten we niet flauw over doen.”

“We nemen de mannelijkheid van mannen aan zoals we het weerbericht accepteren. Iets dat gewoon zo is en waar niets aan veranderd kan worden. Dat is een verkeerde houding. Mannen zijn het probleem van grensoverschrijdend gedrag, maar kunnen – en moeten zelfs – ook de oplossing ervoor zijn.”

Katrien Van der Heyden pikt hierop in en illustreert met een typisch voorbeeld waarom grensoverschrijdend gedrag een mannenprobleem is.

“In workshops zetten we mannen tegenover elkaar in een zogeheten ‘grensoefening’. Om de beurt loopt er één naar een ander toe, waarbij degene die stil blijft staan ‘stop’ moet zeggen wanneer de persoonlijke grens bereikt wordt. Dan zie je hoe sommige van die mannen nooit ‘stop’ zeggen en met de armen over elkaar en alle spieren gespannen neus aan neus tegenover elkaar staan. Hoe wil je dat mannen grensoverschrijdend gedrag aanvoelen als ze nog niet eens hun eigen grenzen kennen?”

#metoo

Jens van Tricht vertelt ons dat de #metoo beweging zijn organisatie Emancipator een enorme boost heeft gegeven. De vraag naar workshops om mannen hun eigen grenzen – en ook die van vrouwen – te leren kennen, is nog nooit zo groot geweest. Daarop volgt een vraag vanuit het publiek: waarom juist dit schandaal? Dit gedrag is toch al jaren gekend?

“Het klopt dat het Weinstein-schandaal niet het eerste is. Ontzettend veel cases hebben eerder al tot discussies over grensoverschrijdend gedrag geleidt. Voorvallen zoals de aanrandingen in Keulen werden echter telkens opnieuw geminimaliseerd tot een probleem van allochtonen of van de laagste economische klasse. Het Weinstein-schandaal is anders omdat het de eerste keer is dat ingezien wordt dat het een mannenprobleem. Niet een probleem van kleur, klasse of opleiding. Ook rijke hoog opgeleide witte mannen doen het. Het bevestigt dat de pretentie van onze beschaving niet strookt met de realiteit. ”

De irrelevantie van gender

Naar het einde toe van de lezing zit een vrouw uit het publiek nog met een prangende vraag: “Jullie wijzen zelf op de problematische ordening van mannen versus vrouwen en toch bieden jullie hier geen oplossingen voor. Mannen emanciperen door vrouwen beter te begrijpen is één zaak, maar hoe maken we nu eindelijk een einde aan die tweedeling?”

Als kwalitatief onderzoekster heeft Katrien Van der Heyden hier een duidelijk antwoord op. “De eerste stap moet gezet worden in de academische wereld. We moeten stoppen met verschillen tussen mannen en vrouwen biologisch te determineren. Die onderzoeken vinden misschien wel een statistisch verschil, maar wat er niet bij vermeld wordt is dat de verschillen tussen de vrouwen en mannen onderling groter zijn dan die tussen de twee geslachten. Met als gevolg dat heel onze maatschappij telkens opnieuw zegt: mannen en vrouwen zijn nu eenmaal verschillend, dat zal altijd zo zijn.”

“Ik hoop dat gender ooit even irrelevant wordt als de kleur van iemands ogen. Want de enige persoon bij wie het belangrijk is om het geslacht van te kennen, is de persoon met wie je naar bed gaat. Tijdens alle andere ontmoetingen, is geslacht volstrekt irrelevant. We moeten dus leren om mensen in de eerste plaats te zien als mensen en niet als een geslacht.”

take down
the paywall
steun ons nu!