“Een universiteit is de plaats waar zonder vooroordelen moet worden gedacht, waar vrijuit kan worden gesproken en waar ruimte is voor woord en tegenwoord, op basis van feiten en argumenten. Het debat uit de weg gaan – of erger: verhinderen – met wie ons niet zint, ervaar ik als een kortzichtige manier om met andersdenkenden om te gaan. Het is pas door ideeën met elkaar te laten botsen, dat we tot betere inzichten komen en groeien als mens”, verantwoordde de rector van de Vrije Universiteit Brussel, Caroline Pauwels, zich op haar uitnodiging aan Theo Francken.

Het ‘debat’ waar Caroline Pauwels het over had, was een monoloog van twee uur van Francken waarna we ‘kritische vragen’ aan zouden mogen stellen. Dat was duidelijk te veel voor de staatssecretaris die zichtbaar geïrriteerd door de kritische vragen na 20 minuten een einde maakte aan ‘het wederwoord’, terwijl er oorspronkelijk 45 minuten waren voorzien. Hieronder stellen wij er drie waar Francken nog op zou moeten antwoorden:

Hoe doe je dat, kinderen ‘opkuisen’ en opsluiten?

“14 mensen gearresteerd deze ochtend in het Maximiliaanpark en 9 in het Noordstation, 3 verklaarde minderjarigen. Vlgns politie nauwelijks volk in het park. #opkuisen”, postte Francken in september op zijn Facebookpagina over vluchtelingen in het Maximiliaanpark. Hoe doe je dat, kinderen opkuisen? “Ik kuis geen mensen op. Ik kuis problemen op. en ik ga dat blijven doen”, antwoordde hij twee dagen later op de kritieken.

De communicatie van Francken lijkt soms misschien spontaan, maar de effecten zijn strategisch gepland en de inhoud gelijkt sterk op het discours van het Vlaams Blok twintig jaar geleden. Francken normaliseert racisme en ontmenselijkt een deel van de bevolking, zonder de verantwoordelijkheid te nemen voor zijn uitspraken.

Hetzelfde gebeurde opnieuw deze maand: “We moeten ervoor zorgen dat het station terug proper en netjes is. Ik zal het woord opkuisen niet gebruiken, want dan ontstaat er hetze. Maar de problemen moeten bij de kern worden aangepakt en er moet repressief worden opgetreden”, zei de staatssecretaris. Hij gebruikt dezelfde dubbelzinnigheid om zijn boodschap te verspreiden en de kiezers van het Vlaams Belang blij te stellen en tegelijkertijd nog acceptabel te zijn voor die van Charles Michel.

Maar het blijft niet bij woorden. In juli gaat hij een gesloten centrum voor kinderen openen. Kinderen waarvan hun enige misdrijf is geen ouders te hebben met het juiste migratiestatuut, zullen opgesloten worden in plaats van naar school gaan. “We hebben het zo georganiseerd dat de kinderen de omheining niet kunnen zien”, zegt de woordvoerder van Theo Francken! Hoe cynisch.

De opsluiting van kinderen schendt nochtans de rechten van het kind, gaat in tegen het principe van het hoger belang van het kind en heeft een negatieve en diepe impact op de gezondheid, de ontwikkeling en het welzijn van het kind. Maar dat maakt niks uit, we moeten ‘opkuisen’, en ja, ook de kinderen.

“Arabische jongeren en stenen …’ of “mag ik even uitdagend stellen dat ik me wel iets kan voorstellen bij de economische meerwaarde van de Joodse, Chinese en Indiaanse diaspora, maar minder bij de Marokkaanse, Congolese of Algerijnse? Of is dat te aangebrand?” Is het niet duidelijk dat Francken zulke opmerkingen systematisch poneert om racisme te normaliseren en een groot deel van de bevolking te ontmenselijken? Triest dat Caroline Pauwels meedoet met deze normalisering, en dat aan de VUB die in het Vlaamse universitaire landschap altijd de voorhoede was in de strijd tegen racisme en extreemrechts.

Zou met de deportatiewet het ‘krapuul’ van Lidl uit het land gezet kunnen worden?

Op 9 februari 2017, stemt de Kamer de deportatiewet van Theo Francken. Deze wet zorgt ervoor dat niet-Belgen die een “vermoedelijk gevaar opleveren voor de openbare orde en/of de nationale veiligheid” door de Vreemdelingendienst het land kunnen worden uitgezet, zonder ze zelfs te horen. Een wet die A- en B-burgers creëert. Sommigen die recht hebben op een proces, anderen niet.

Deze wet is gemaakt om criminelen en terroristen te kunnen uitzetten, belooft Francken. Maar hebben die mensen hun plaats niet in de gevangenis in plaats van een ander land? En waarom specificeert die wet het niet en staat het er veel breder in met termen zoals “vermoedelijk gevaar oplevert voor de openbare orde en/of de nationale veiligheid”?

Met een partij als de N-VA aan de macht kan dat zeer ruim geïnterpreteerd worden. Wat te denken van het feit dat de N-VA zonder aarzeling spreekt over ‘gijzeling’ tijdens een staking? Of wanneer de chef van de fractie van de N-VA in het Senaat, Annick De Ridder, de kassiersters van Lidl die staken ‘krapuul’ noemt? Moeten we ook begrijpen dat de N-VA die mensen beschouwt als criminelen als ze de Belgische nationaliteit niet hebben?

Die wet geeft in werkelijkheid de mogelijkheid mensen terug te sturen zonder enig proces. Een Marokkaanse vakbondsafgevaardigde die een staking organiseert voor onze pensioenen of een Turkse kassierster van Lidl die strijdt voor goeie werkomstandigheden. Zouden deze mensen teruggestuurd kunnen worden? Deze ‘gijzelaar’ en dit ‘krapuul’ zouden nu zonder proces uit het land gezet kunnen worden. Zonder twijfel zal Francken niet stom genoeg zijn om het vandaag te doen, maar deze wet heeft dit mogelijk gemaakt en zou dus in de toekomst gebruikt kunnen worden.

Moet de regering niks doen tegen klimaatopwarming? Zou de regering niet moeten stoppen met bombarderen?

“Als je kijkt naar de klimaatontwikkeling, naar de verwoestijning in Afrika, naar de oorlogen en conflicten overal ter wereld, dan kun je niet anders dan inzien dat de druk op de buitengrenzen van de Europese Unie alleen maar zal toenemen”. Francken erkent hier dat de mensen voor oorlog en klimaatopwarming vluchten en niet naar Europa komen om te kunnen ‘profiteren’ van de sociale zekerheid.

Maar Francken wil verhinderen dat al die mensen zouden worden ontvangen, door een push-back beleid gelijkend op het Australisch model op te zetten. Hij heeft trouwens bondgenoten voor zijn politiek in Europa, waaronder de leider van Hongarije, Viktor Orban, die meer gefeliciteerd dan bekritiseerd zou moeten worden als we de staatssecretaris moeten geloven. Zo vertelde hij in de Zevende Dag: “Er wordt in de Europese salons altijd wat meewarig gedaan over Orban en Hongarije. Maar het zijn wel Orban, Hongarije, Servië en Macedonië die het vuile werk opknappen en zorgen dat niet iedereen zomaar binnen kan. Sommigen worden bestempeld als de Moeder Theresa, maar het vuile werk wordt opgeknapt door de Orbans van Europa. Er altijd op schieten, is nogal gemakkelijk.” 

Er is één ding dat Francken echter volstrekt wil negeren, dat is de verantwoordelijkheid van de Westerse regeringen in de migratiecrisissen die we vandaag de dag kennen. De vluchtelingen van de laatste drie jaren komen vooral uit Syrië, Afghanistan en velen komen ook langs Libië. Landen die de Westerse regeringen – inclusief de Belgische regering – tot chaos hebben gereduceerd door ze te bombarderen. Francken was trouwens een van de grote verdedigers van de bombardementen in Libië, waar België volgens hem nul burgerslachtoffers zou hebben gemaakt (!).

Een andere grote oorzaak van de komende migratiecrisis is de klimaatverandering. Maar Francken vindt het hier belangrijker om de president van de Verenigde Staten, Donald Trump, te vertrouwen dan de wetenschappers van GIEC. Francken: “Klimaatopwarming is een feit, maar je kunt niet ontkennen dat er een debat over de oorzaken nodig is. De Republikeinse partij in Amerika, een van de belangrijkste partijen van de wereld, heeft daar uitgesproken ideeën over. Misschien is dat het nieuwe politieke correcte dogma, dat je klimaatopwarming door de mens niet in twijfel mag trekken.”

Rector Pauwels spreekt over vrij onderzoek. Maar is vrij onderzoek niet juist de wetenschap respecteren en met een kritische en wetenschappelijke blik naar de wereld kijken? Of is het je eigen alternative facts verzinnen in het belang van de superrijken? 

Francken verdedigt getrouw de belangen van de Europese multinationals die toegang zouden willen hebben tot de markten en middelen van de Zuiderse landen – of het nu via ongelijke commerciële akkoorden is of via oorlog – en die hun winsten niet willen zien dalen door klimaatmaatregelen. Zij willen ook, zoals in het Australische model dat Francken verdedigt, kunnen selecteren welke migranten wel en welke niet binnen mogen, afhankelijk van hun noden. De mensenrechten worden daarbij in de vuilnisbak gekieperd, enkel het kille economische gewin van een kleine elite bepaalt dan wie welke rechten heeft.

Ik zou een laatste keer Caroline Pauwels willen bedanken voor dat super ‘debat’, met woord en tegenwoord op basis van feiten en argumenten (sic). Het was niet erg genoeg om de rode loper voor Francken uit te rollen, opiniestukken in de media te publiceren, studentenkringen actief op te roepen om naar de lezing te komen en badges uit te delen over de vrije meningsuiting alsof Theo Francken Mister Freedom of Speech 2018 zou zijn, zelfs de minste kritische noot of wetenschappelijke correctie kon er niet van af. Spijtig.