Op vrijdag 30 maart heeft de Israëlische bezettingsmacht aan het gevangenishekken rondom de Gazastrook een bloedbad aangericht onder ongewapende manifestanten. Met inzet van tanks en drones en de ontplooiing rond het hekken van speciale eenheden en meer dan 100 scherpschutters, is het Israëlische leger er niet voor teruggedeinsd excessief geweld te gebruiken tegen een aangekondigde vreedzame protestactie.
Blijkens de cijfers die ons bereikten, heeft vooral het onwettige gebruik van vuurwapens tegen een ongewapende burgerbevolking bijna 20 doden en meer dan 1450 gewonden gemaakt (daaronder 150 adolescenten, velen ervan nu voor het leven gehandicapt). Ruim 900 demonstranten liepen schotwonden op, verreweg de meesten door echte kogels; 20 personen bevonden zich nadien in kritieke toestand.
De ziekenhuizen van Gaza, die door de blokkade al geruime tijd zwaar te kampen hebben met een tekort aan medische voorzieningen, elektriciteit en brandstof, werden in korte tijd overspoeld door zwaar gewonde patiënten. Aan Israëlische zijde bleven alle soldaten volledig ongedeerd.
De organisatoren van wat de “Grote Mars voor de Terugkeer” is genoemd, kozen als opstart van hun vreedzame campagne voor 30 maart, omdat op die datum Palestijnen over de hele wereld elk jaar sedert 1976 de “Dag van het Land” herdenken. In maart 1976, dus nu 42 jaar geleden, hadden de “Arabische” Israëli’s in Galilea1 een algemene staking uitgeroepen in verzet tegen de grootschalige onteigening door de staat van hun landbouwgrond.
Op aangeven van de toenmalige regering onder Yithzak Rabin hebben de ordestrijdkrachten – leger en politie – die vreedzame protestbeweging op bloedige wijze onderdrukt. Het bloedbad aangericht in de stad Sakhnin (ongeveer 20 km ten noorden van Nazareth) eiste zes doden en honderden gewonden.
Met de “Grote Mars voor de Terugkeer” (die zal duren tot de “Dag van de Nakba”, of Catastrofe, op 15 mei) protesteren de Palestijnen tegen de etnische zuivering en inbeslagname van hun land sedert 1948, tegen 50 jaar militaire bezetting van de Westelijke Jordaanoever, Oost-Jeruzalem en de Gazastrook en tegen 12 jaar barbaarse, zeg maar misdadige belegering van de Gaza-strook.
De huidige campagne beoogt ook het internationaal erkende recht op terugkeer (zie VN-Resolutie 194) van alle Palestijnse vluchtelingen en hun nazaten van 1948 en 1967 te actualiseren (meer dan twee derden van de huidige bevolking van de Gazastrook leeft in vluchtelingenkampen).
Algemeen, zo kun je zeggen, is het legitieme verzet van de Palestijnse bevolking gericht tegen de systematische destructie van de Palestijnse samenleving en cultuur, de systematische diefstal van haar natuurlijke en materiële hulpbronnen (zoals het water) en de door Israël georganiseerde economische en politieke uitzichtloosheid van haar bestaan.
De slachtpartij van vrijdag 30 maart onderstreept nog maar eens ten volle de dringende noodzaak een einde te stellen aan de Israëlische koloniale politiek van overheersing, apartheid en systematische schending van het internationaal recht en de mensenrechten.
De jarenlange illegale blokkade bovendien van het getto van de Gazastrook, te land, in de lucht en ter zee, moet onmiddellijk worden opgeheven, opdat de mensen die er nu in verschrikkelijke omstandigheden creperen, hun leven voortaan kunnen leiden in vrede, vrijheid en waardigheid.
Met uitzondering van de VS, heeft de wereld algemeen met afschuw gereageerd op Israëls meest recente terreuraanslag tegen onschuldige en ongewapende Gazaanse mannen, vrouwen en adolescenten. Een voorstel van resolutie van de VN-Veiligheidsraad op zaterdag 31 maart is geblokkeerd door de VS. Ook door de Europese Unie (mevr. Federica Mogherini) en internationale mensenrechtenorganisaties werd opgeroepen tot een onpartijdig en transparant onderzoek.
De misprijzende reactie van Israëls beleidsmakers op de gebruikelijke louter verbale afkeuring was helaas voorspelbaar; de legerleiding verzekerde dat zij haar militaire aanpak onverminderd zal verderzetten.
Deze bloedige vrijdag heeft daarom nog maar eens aangetoond dat met een falende internationale gemeenschap enkel de mondiale BDS-boycotcampagne (Boycot-Divest-Sanction), in 2005 gelanceerd door de Palestijnse civiele samenleving (met 170 organisaties), perspectief kan bieden.
Nu reeds is BDS uitgegroeid tot één van de belangrijkste mensenrechtencampagnes in de wereld. Zij moet echter nog verder geïntensiveerd worden omdat zij de enige strategie biedt die een einde zal kunnen stellen aan de politiek van annexatie en apartheid gevoerd door de Israëlische staat.
Gesteund door vele honderden academische en culturele ondertekenaars, roept BACBI (Belgische Campagne voor de Academische en Culturele Boycot van Israël) de Belgische regering dringend op ten teken van krachtig protest de Belgische ambassadeur in Israël terug te roepen en de samenwerking met het Israëlische regime, ook op het vlak van wetenschappelijk onderzoek, op te schorten zolang het land weigert het internationaal recht en de mensenrechten te respecteren.
Wij roepen alle burgers van dit land op de BDS-boycotcampagne en de solidariteit met de Palestijnse bevolking te versterken.
- Prof. Perrine Humblet (ULB), tel + 32 2 555 40 61, e-mail : phumblet@ulb.ac.be
- Em.Prof. Herman De Ley (UGent), tel. + 32 9 282 50 52, email : herman.deley@ugent.be
Redactiecomité:
- Patrick Deboosere, Prof., Vrije Universiteit Brussel
- Pascal Debruyne, Dr., Universiteit Gent
- Lieven De Cauter, Prof., Katholieke Universiteit Leuven
- Herman De Ley, Prof.Em., Universiteit Gent
- Marc De Meyere, Prof., Universiteit Gent
- Lieve Franssen, dirigent Brussels Brecht-Eislerkoor
- Carl Gydé, directeur CAMPO
- Madeline Lutjeharms, Prof., Vrije Universiteit Brussel
- Nozomi Takahashi, Dr. Apr., Universiteit Gent
- Marc Vandepitte, filosoof
- Thomas Van Riet, Prof., Katholieke Universiteit Leuven
- Karin Verelst, Prof., Vrije Universiteit Brussel
- Hendrik Vos, Prof., Universiteit Gent
- Karim Zahidi, Prof., Universiteit Antwerpen
- Guy Bajoit, Prof., Université Catholique de Louvain
- Marie-Christine Closon, Prof. Ém., Université Catholique de Louvain
- Andrew Crosby, chercheur, Université Libre de Bruxelles
- Eric David, Prof., Université Libre de Bruxelles
- Bruno Frère, Prof., Université de Liège
- Jean-Marie Frère, Prof., Université de Liège
- Perrine Humblet, Prof., Université Libre de Bruxelles
- Patrick Italiano, chercheur, Université de Liège
- Marc Jacquemain, Prof., Université de Liège
- Anne Morelli, Prof., Université Libre de Bruxelles
- Christine Pagnoulle, Prof., Université de Liège
- Christiane Schomblond, Prof.Ém., Université Libre de Bruxelles
- Isabelle Stengers, Prof.Ém., Université Libre de Bruxelles
- Vincent Wertz, Prof., Université Catholique de Louvain
- Raven Ruëll, régisseur
Ondersteund door bijna zevenhonderd academici, cultuurwerkers en kunstenaars, ijvert BACBI (Belgische Campagne voor een Academische en Culturele Boycot van Israël) op een democratische en vreedzame manier voor de vrijheid en de grondrechten, met inbegrip van het recht op zelfbeschikking, van het Palestijnse volk.
1 Galilea is de regio in het noorden van Israël die grenst aan Libanon, de Syrische (door Israël bezette) Golanhoogte en Jordanië.
