Het persoonsvolgend budget betekent dat niet de voorzieningen gefinancierd worden maar dat het geld naar de ouderen zelf gaat. Zij kunnen met dat budget de zorg “inkopen”. In de gehandicaptenzorg is de hervorming begonnen op 1 januari dit jaar. Ze is nog niet helemaal doorgevoerd en toch is er al veel kritiek.

Lang niet meer iedereen is overtuigd van de hervorming. Vorige week bleek dat 4 op 5 vertegenwoordigers (ouders, broers en zussen, bewindvoerders) van personen met een beperking niet denkt dat het een positief effect zal hebben op het leven van de persoon met een beperking.

De onduidelijkheid is groot , de budgetten zijn onvoldoende en de administratie enorm.

De dag erna stond Dorien in de krant. Zij heeft een spierziekte en 24u op 24 hulp nodig maar krijgt onvoldoende budget om dit te financieren. Zij kan dus helemaal niet kiezen waar ze haar zorg gaat “kopen”. Ze moet in de eerste plaats zoeken hoe ze met haar beperkt budget de zorg kan krijgen die ze nodig heeft.

In diezelfde week werd bekend dat door de hervorming voorzieningen onvoldoende financiën hebben en dat de dagprijs zal stijgen. Resultaat: velen zullen moeten gaan aankloppen bij het OCMW om de rekening betaald te krijgen. Er zijn dus veel problemen die nog niet zijn opgelost, kritieken die niet zijn beantwoord door minister Vandeurzen. Is het dan logisch dat de hervorming wordt uitgebreid naar een andere sector?

Daarnaast schuift de Minister zo ook in de ouderenzorg de maatschappelijke verantwoordelijkheid van zich af. De oudere zal dan met zijn geld de markt afschuimen om de zorg te zoeken die hij nodig heeft en die hij kan betalen met de tegemoetkoming van de overheid.

De Minister laat het door de overheid te organiseren recht op zorg voor ouderen vallen. Wachtlijsten? Die zijn niet langer een probleem van de overheid. Ze zullen er nog steeds zijn maar het zal de verantwoordelijkheid van de oudere zijn om de juiste zorg te verkrijgen.

Helaas zal het probleem niet verdwijnen. Vandeurzen wentelt de verantwoordelijkheid van de overheid af op de ouderen. Hij noemt dat “het probleem vermaatschappelijken”.

Het motto ‘zorg op maat krijgt zo een vieze bijklank want in de realiteit wordt het motto ‘red uzelf’.