Dat een uitzendconsulent zomaar toegang heeft tot de medische informatie van interims is behoorlijk opzienbarend. Eigenlijk kan het strikt genomen ook niet. Medische informatie is enkel voorbehouden voor geschoold medisch personeel dat bovendien beroepsgeheim heeft.

Om dat toch mogelijk te maken wordt in het nieuwe wetsontwerp een kunstgreep uitgehaald. Er wordt gewoon ontkend dat de medische gegevens die in de databank zitten waartoe uitzendconsulenten toegang hebben, medische gegevens zijn. In het wetsvoorstel lezen we: “Deze gegevensbank bevat inzonderheid de resultaten van de beslissingen inzake medische geschiktheid van de uitzendkrachten; deze gegevens worden niet beschouwd als medische persoonsgegevens.”

Het is een uitspraak van het kaliber ‘Ceci n’est pas une pipe’, zegt Herman Fonck van het ACV. Je zit met een databank vol persoonlijke medische gegevens en daarvan wordt gezegd dat het geen persoonlijke gegevens zijn?! Zo hoopt men van de netelige kwestie verlost te zijn.

Verborgen besparing

De kwestie van de toegang tot medische gegevens van uitzendwerkers sleept eigenlijk reeds lang aan, legt Fonck uit. “Wanneer gewone werknemers hun medische geschiktheid moeten laten vaststellen dan gebeurt dat bij een arbeidsgeneesheer. Die arbeidsgeneesheer deelt dan aan de werkgever mee of de persoon in kwestie geschikt is of niet, zonder verdere medische details mee te geven.”

“In het geval van uitzendkantoren heeft dat altijd moeilijker gelegen. Waarom? Omdat uitzendkrachten natuurlijk per definitie tijdelijke jobs hebben. Bovendien gaan ze bij verschillende interimkantoren langs. Vanuit de interimsector kwam de klacht dat er teveel medische onderzoeken nodig zijn. Het kostte teveel geld volgens hen. Als alternatief werd het idee van een databank naar voor geduwd waarin de medische gegevens van uitzendkrachten opgeslagen worden en waar uitzendconsulenten dan toegang toe hebben. Zo kunnen medische onderzoeken door de arbeidsgeneesheren van de uitzendkantoren beperkt worden. Een besparing dus.”

Die databank kwam er. Alleen weigerden een aantal diensten principieel om er mee te werken, net omdat die persoonlijke medische gegevens bevat. “De Externe Dienst voor Preventie en Bescherming op het Werk (IDEWE) bijvoorbeeld heeft altijd geweigerd om mee te werken aan die databank. Het gevolg is dat de databank eigenlijk nooit goed gefunctioneerd heeft”, aldus Fonck. “Ook de privacycommissie heeft altijd geoordeeld dat het delen van persoonlijke medische gegevens steeds een inbreuk vormde op de privacy. Het is met deze patstelling dat het in de steigers staande wetsontwerp wil afrekenen. Door gewoon te ontkennen dat het om persoonlijke medische gegevens gaat, wil men de discussies over privacy omzeilen.”