Bron: Pixabay
Opinie, Nieuws, Wereld, Samenleving, Politiek, België - Charles Ducal

Over zwaluwen en sans papiers: een oproep

Verschillende organisaties die ijveren voor de regularisatie van mensen zonder papieren komen zondag 12 november op straat in Brussel. Het gaat om een samenwerking van de Coördinatie van de Mensen Zonder Papieren in Belgie met Ciré (Coordination et Initiatives pour Réfugiés et Étrangers), de Franstalige vakbonden CSC en FGTB en antiracismebewegingen MRAX en SOS Migrants. Ook de Vlaamse vakbonden ABVV en ACV roepen op. Net als Joseph Roth, op zijn manier, en over een afstand van tachtig jaar.

dinsdag 7 november 2017 13:59
Spread the love

Een van de hoofdpunten in het ochtendnieuws vandaag, 7 november, was een nieuwe onthulling van dierenmishandeling in een West-Vlaams legkippenbedrijf. Iedereen aan de ontbijttafel meteen op de hoogte, mooi zo. Want een ‘mensonwaardig’ dierenleven, dat stuit ons tegen de beschaafde borst, niet? Een aantal organisaties roept op om zondag in Brussel op te komen voor een menswaardig mensenleven. Iedereen op de hoogte?

Joseph Roth wel, al is hij al lang niet meer onder ons. In 1937 schreef hij in zijn tweede voorwoord van Joden op drift: “In een aantal van de meest beschaafde landen van Europa organiseren verenigingen tot bescherming van dieren ieder jaar een bijzonder vliegreisje naar het zuiden: ze vangen trekvogels die in de herfst door hun soortgenoten zijn achtergelaten, doen ze in kooien en brengen ze naar Italië – waar ze trouwens door de Italianen doodgeschoten en in de pan gegooid worden. Waar is er een vereniging tot bescherming van mensen die onze soortgenoten zonder paspoort en zonder visum naar het land brengt waar ze graag willen zijn? Vijfduizend zwaluwen, die toch duidelijk ten gevolge van een onbekende en niet te kennen natuurwet achtergebleven zijn, zijn meer waard dan vijftigduizend mensen? Een vogel heeft geen paspoort nodig, geen biljet, geen visum – en een mens vliegt de bak in als hij iets van die drie dingen niet heeft? Voelen de mensen zich al meer verbonden met vogels dan met mensen? Wie dieren foltert, wordt bestraft en wie mensen foltert krijgt een medaille. En net als de trekvogels – die het helemaal niet nodig hebben – worden ook zij met vliegtuigen naar het noorden of naar het zuiden overgebracht. Geen wonder dat de dierenbescherming overal ter wereld en bij alle lagen van de bevolking populairder is dan de Volkenbond.”

Mensen op zoek naar een beter leven vluchten in bijna alle gevallen niet voor hun plezier, maar worden ertoe aangezet door gebrek aan voldoende kansen op een menswaardig bestaan. Wat zij daarvoor in vele gevallen opofferen (achterlaten van familie en vertrouwde omgeving, financieel investeren in de vlucht, een vaak vijandige en gevaarlijke wereld trotseren) bewijst tegelijk een grote wanhoop en een grote moed. Zij verblijven hier vaak al vele jaren, overleven in precaire omstandigheden wat huisvesting en werk betreft en kunnen zich in ons land nooit veilig thuis voelen. Zij worden door de wet beschouwd als illegaal, maar verdienen onze medemenselijkheid en ons respect

En meer. Want in de oproep voor zondag stellen de organisatoren zeer terecht: “Zij werken zonder rechten om onze metro te renoveren, verzorgen zieken, letten op onze kinderen of onze ouders, werken in de horeca en de schoonmaak. Deze ongelijkheid in rechten is een politieke keuze. Ze versterkt het racisme als middel van uitbuiting en sociale uitsluiting. Ze stelt ons in een concurrentiepositie en is een inbreuk op de lonen, de werkvoorwaarden en de sociale rechten.” (cursivering – CD)

Daarom eisen zij gelijke rechten voor allen, duidelijke en permanente criteria voor regularisatie, een verblijfsvergunning voor iedere persoon wiens fundamentele rechten geschonden of bedreigd zijn, een arbeids- en verblijfsvergunning voor arbeiders die klacht indienen wegens uitbuiting en het stopzetten van willekeurige aanhoudingen, van detentie en uitdrijving van migranten.

Een menswaardig leven is immers geen af te smeken gunst of liefdadigheid. Het is een recht. Schending van dat recht heeft politieke wortels, wereldwijd. Ophouden dus met het bedrieglijke onderscheid tussen politieke en economische vluchtelingen.

Thomas Decreus verwoordde dat op deze plaats ooit als volgt: “Wat nodig is, is een politisering van het vertoog over ontheemden. Ontheemding is niet iets wat zomaar gebeurt. Het is het gevolg van machtsverhoudingen. De wapens waarmee oorlogen worden uitgevochten zijn wapens die haast uitsluitend in westerse fabrieken geproduceerd worden, de economische ongelijkheden die ervoor zorgen dat mensen een oversteek wagen in een gammel bootje zijn de ongelijkheden van een globaal kapitalisme. Een kapitalisme dat bovendien ongelijkheden in stand houdt door voor het gros van de mensen bewegingsvrijheid te ontzeggen.

Politiek speelt zich al lang niet meer af binnen de grenzen van natiestaten en het wordt tijd dat we inzien dat grenzen van natiestaten ongelijkheid en mensenrechtenschendingen op actieve wijze produceren en in stand houden. Het is niet ons grenzenbeleid dat het probleem is, maar de grens zelf en de koppeling tussen een arbitrair criterium als geboorteplaats en de toegang tot rechten en rijkdom.

Er valt geen redelijk antwoord te geven op de vraag waarom iemand die geboren wordt in Kameroen minder recht heeft op het nastreven van geluk dan iemand die in België geboren werd.”

Zo is het. Dus?

Zondag. 14 uur. Noordstation Brussel.

Charles Ducal

(bestuurslid Recht op Migratie – http://www.rechtopmigratie.be/rmjs/) 

take down
the paywall
steun ons nu!