Opinie - Josephine Malay

Beste mevrouw Rutten, waarom geen alleenstaande ouder-coëfficiënt invoeren?

In plaats van de huwelijkscoëfficiënt af te schaffen zouden ze beter een ALLEENSTAANDE OUDER-COËFFICIËNT invoeren. Het zal de alleenstaande mama toelaten om inderdaad te genieten van het basisrecht om te kiezen om tijdelijk thuis te blijven bij de kinderen en niet buitenshuis te gaan werken. Op lange termijn komt dit echt iedereen ten goede: de kinderen, de alleenstaande mama en de maatschappij.

maandag 6 november 2017 10:58
Spread the love

Je hoort of leest het wel eens in de Amerikaanse pers of op sociale media: “Alleenstaande moeder combineert twee tot drie jobs om te kunnen rondkomen”. Toegegeven, het is daar over de plas een heel andere realiteit dan bij ons. Het sociaal zekerheidssysteem aldaar kan nog veel leren van ons kleine Belgenlandje.

We hebben dus geen reden tot klagen, toch?

Hoewel ik oplossingsgericht ben en eerder positief ben ingesteld wil ik toch even stilstaan bij de obstakels waar alleenstaande mama’s tegenaan lopen wanneer zij noodgedwongen of vrijwillig een extra job uitvoeren, of het overwegen.

Onlangs laaide de discussie op over de afschaffing van het huwelijkscoëfficiënt naar aanleiding van een wetsvoorstel van Gwendolyn Rutten. Zij wil gehuwde vrouwen, die ervoor kiezen om huismoeder te zijn, emanciperen door hen weg te halen bij de haard en buitenshuis te laten werken. Manlief zal dan niet langer de enige kostwinner zijn en vrouwlief zal niet langer financieel afhankelijk zijn van haar man. Er kwamen veel reacties her en der van vrouwen en conservatieve partijen die van mening zijn dat vrouwen de keuze moeten hebben om thuis te blijven, dat een overheid zich niet heeft te mengen in interne huishoudelijke aangelegenheden. Daar valt iets voor te zeggen. Keuzevrijheid is en moet een basisrecht blijven voor elke vrouw overal te lande.

Ik stel alleen vast dat alleenstaande moeders die keuzevrijheid niet hebben. Zij zijn genoodzaakt om te gaan werken willen ze de huur of de hypothecaire lening kunnen betalen. Zij zijn namelijk de enige kostwinner. Wat ik met dit voorbeeld wil aantonen is dat NIET gaan werken GEEN optie is voor een alleenstaande mama, wil zij niet in de armoedestatistieken terecht komen. Doorgaans gaat zij deeltijds of voltijds werken. De mate van comfort en financiële vrijheid hangt grotendeels af van hoeveel uren en dagen zij effectief presteert.

Harde realiteit

Helaas komt het nog te vaak voor dat zelfs voltijds werken niet de gewenste noch de noodzakelijke inkomsten genereert voor een alleenstaande mama. Ik zou ze geen eten willen geven alle voltijds werkende alleenstaande moeders die aankijken tegen torenhoge schulden, die facturen hebben die ze elke maand opnieuw niet op tijd kunnen betalen of voor wie het het zoveelste jaar op rij is dat een buitenlandse vakantie met de kinderen er niet inzit. Ondanks het feit dat een alleenstaande mama een 38-uren week presteert kan zij niet terugvallen op een financieel vangnet dat haar de levensstijl biedt waar zij wel van had kunnen genieten indien zij in een klassieke gezinssituatie zou hebben gezeten. Dat is helaas de harde realiteit voor veel alleenstaande werkende moeders.

Zijn er dan geen mogelijkheden om wat meer financiële beweegruimte te creëren? Toch wel.

De meest voor de hand liggende zijn:

– Flexijobs: kan op den duur fysiek en mentaal belastend zijn, bovendien wegen de baten niet op tegen de kosten.

– Zelfstandige in bijberoep: eigen kapitaal is vereist.

– Freelance: onzekerheid troef.

– Opnieuw gaan studeren met zicht op een hoger diploma: vereist veel zelfdiscipline, een lange termijn visie en vooral een goed opvangnetwerk.

– In het zwart bijklussen: niet aan te raden uiteraard.

Etc…

En dan hebben we het nog niet gehad over de implicaties op fiscaal vlak.
Het moge duidelijk zijn dat voltijds werken en een BIJVERDIENSTE hebben voor een alleenstaande mama zowel voordelen als nadelen biedt. Maar… toch vooral nadelen.

– De quality-time met de kinderen staat sowieso al onder druk bij het uitoefenen van een voltijdse baan, laat staan met een bijverdienste er bovenop.

– Het schuldgevoel zal alleen maar groter worden omdat ze niet ten volle beschikbaar kan zijn voor de kinderen (quantity-time) en omdat het huishouden wellicht zal moeten uitbesteed worden.

– Het biedt geen lange termijn oplossing omdat zij zwaar zal moeten inboeten op de levenskwaliteit van zichzelf en haar gezin.

De maatschappij schiet hier duidelijk tekort. Het beleid zou meer moeten inzetten op incentives, subsidies en tegemoetkomingen voor alleenstaande mama’s die willen bijverdienen. Ik denk bijvoorbeeld aan subsidies voor zelfstandigen in bijberoep, op dit moment is het hoofdzakelijk bestemd voor zelfstandigen in hoofdberoep. Terwijl het net deze doelgroep is die het meest gebaat is bij financiële duwtjes in de rug.

Verder zou het beleid in plaats van de huwelijkscoëfficiënt af te schaffen een ALLEENSTAANDE OUDER-COËFFICIËNT moeten invoeren. Het zal de alleenstaande mama toelaten om inderdaad te genieten van het basisrecht om te kiezen om tijdelijk thuis te blijven bij de kinderen en niet buitenshuis te gaan werken. Op lange termijn komt dit echt iedereen ten goede: de kinderen, de alleenstaande mama en de maatschappij.

En dan kunnen we allemaal hardop dromen van een daling van de armoedecijfers, een stijging van de werkgelegenheidscijfers en een verdubbeling van de nationale geluksfactor.

Maar zolang deze maatregelen uitblijven en het beleid andere prioriteiten blijft stellen is elke alleenstaande mama op zichzelf aangewezen en moet zij roeien met de riemen die zij heeft.

Een wijs iemand zei ooit:

“De omstandigheden maken niet wie je bent, de omstandigheden brengen net je sterke kanten naar boven.”

Josephine Malay is lifecoach in bijberoep en maatschappelijk assistent in hoofdberoep. Zij heeft een FB-pagina (@AlleenMama).

take down
the paywall
steun ons nu!