Op 3 oktober komt staatssecretaris Theo Francken een lezing geven aan de KU Leuven, op uitnodiging van het KVHV (Katholiek Vlaams Hoogstudentenverbond). Francken gaat zo verder met zijn tournee langs de Vlaamse universiteiten. Eerder gaf hij al twee lezingen aan de UGent, een lezing aan de KULAK en een lezing aan de VUB. Op 26 oktober spreekt hij aan de UAntwerpen, opnieuw op uitnodiging van het KVHV. In deze lezingen vertrekt hij van de migratieproblematiek om zijn racistisch en antidemocratisch wereldbeeld te verspreiden, telkens zonder weerwoord. “Laten we het over inhoud hebben en niet op de man spelen” vroeg Theo Francken vrijdag in Terzake. Bij deze daarom drie inhoudelijke redenen waarom Theo Francken niet welkom is aan onze universiteiten.

1. Theo Francken valt de mensenrechten aan

“Hashtag opkuisen.” Dat is hoe ‘onze’ staatssecretaris voor asiel en migratie spreekt over mensen op de vlucht die hij door intimidatie van de politie wegjaagt uit het Maximiliaanpark; een taalgebruik dat enkele jaren geleden enkel door het Vlaams Belang werd gehanteerd. Weken hebben er honderden migranten op straat slapen, onder hen zwangere vrouwen en kinderen. Zyada bijvoorbeeld, 22 jaar en zwanger. Of Samira, 16 jaar, die haar beide ouders heeft verloren. Of Ali, 14 jaar die vaak goeiedag komt zeggen aan de vrijwilligers. Hoe doet Francken dat? Deze kinderen opkuisen? Met Comac gaan we wekelijks ontbijt uitdelen aan de asielzoekers die momenteel buiten moeten slapen in het aan het Brusselse Noordstation gelegen Maximiliaanpark. Vrouwen en kinderen, iedereen leeft er in mensonwaardige omstandigheden. Gelukkig zijn er nog vrijwilligers die trachten te doen waar de overheid te kort schiet en de situatie een beetje leefbaar te maken.

Jan Jambon (N-VA) versterkt ondertussen al weken de politie operaties om de migranten uit het station en het park te jagen. “Die mensen zijn niet welkom. Dat is de boodschap die we hen moeten overbrengen” aldus het kabinet van Jan Jambon. (1) Dat is maar al te duidelijk. Opkuisen is niet enkel het taalgebruik van Theo Francken, het is ook echt zijn beleid. De laatste weken werden verschillende mensen opgepakt en gooide de politie al hun spullen zoals slaapzakken, propere kleren, enz. weg. De meeste mensen die er sliepen zijn ondertussen naar elders gevlucht, meestal naar Frankrijk. Opgekuist, zal Francken zeggen. Hoe slechter de mensen behandeld worden hoe meer kans dat ze in een ander land asiel zullen aanvragen, hoe beter voor hem. Ondertussen worden mensen letterlijk behandeld als vuilnis.

In zijn beleidsnota die hij in november voorstelde, schuift Francken een push-back beleid naar voor waarbij de grenzen van ‘fort Europa’ verder militair worden beveiligd. Daarnaast wilt hij meer zogenaamde “Dublintransfers” uitvoeren, waarbij vluchtelingen worden teruggestuurd naar het eerste land waar ze aankwamen. De situatie in de Griekse en Italiaanse vluchtelingenkampen is vandaag al erbarmelijk. Deze landen staan ook onder grote druk omdat zowat iedereen die de zee over steekt eerst in deze landen aankomt. Francken verdedigt ook de illegale deal met Turkije waarbij Europa 3 miljard betaald om mensen naar daar uit te wijzen en vast te zetten. “Door de deal met Turkije hebben we de migratiestroom van Turkije naar Griekenland kunnen stoppen” aldus Francken. Deze deal wordt nochtans door vele mensenrechtenorganisaties zoals Amnesty International en Human Rights Watch veroordeeld.

Vluchtelingen krijgen in Turkije slechts tijdelijk bescherming en hebben wettelijk niet het recht om te werken. Velen werken bijgevolg illegaal om in hun behoeften te kunnen voorzien, voor de helft van wat Turken krijgen en dat is vaak ontoereikend. Talrijke kinderen moeten daarom ook gaan werken. 485.000 Syrische schoolplichtige kinderen gaan niet meer naar school. De meesten daarvan hebben al een leerachterstand van 2 jaar opgelopen, sommigen nog meer.(2) Stephanie Gee, onderzoekster voor Human Right Watch, waarschuwt voor de gevaren die een dergelijke situatie met zich meebrengt. Ze heeft het over het risico van een “verloren generatie”, de kwetsbaarheid om op jonge leeftijd te huwen, dwangarbeid, radicalisering en rekrutering door terroristische groepen.(3)

Naast de illegale deal met Turkije die de toestroom naar Griekenland moet stopzetten is er ook een deal tussen Italië en de criminele mensensmokkelaars van Brigade 48. Italië betaalt deze mensensmokkelaars grof geld in ruil voor het tegenhouden van migranten. Het is nochtans geweten dat deze brigade verkracht moordt en foltert op grote schaal. De enige reactie de Francken hierop had is dat dit “allemaal de schuld is van het proces Hirsi vs Italie 2012.” Een proces waarin gesteld werd dat mensenrechten ook gelden voor mensen op zee. En nu heeft hij dus zijn eigen deal met Soedan. “Het is een vrij cynisch politiek spel, en daar zijn belangen van vluchtelingen aan onderhevig gemaakt” zegt Afrika-kenner Koert Lindijer daar over. Soedan is een bondgenoot van Saudi-Arabië in de gruwelijke oorlog in Jemen en past er de sharia toe. “Het is zeer waarschijnlijk dat leden van de geheime diensten in het identificatieteam zetelen” aldus Afrika-kenner Koen Vlassenroot (UGent). Met de hulp van Francken kan dus een Soedanese delegatie naar hier komen om politieke opposanten op te sporen, terug te halen en naar de martelkamers over te brengen. Schending van mensenrechten, steun aan Saudi-Arabië en de Sharia: tot zo ver de ‘normen en waarden’ die Francken pretendeert te verdedigen.

Bovendien gaat zijn beleid in tegen de conventie van Genève. Die conventie kwam er samen met een reeks andere internationale verdragen na de Tweede Wereldoorlog om de gruwelijkheden uit die wereldoorlog in de toekomst te vermijden. In de conventie van Genève liggen de fundamentele rechten van vluchtelingen en de daar uit volgende plichten van overheden vastgelegd. Het is de belangrijkste juridische leidraad voor een humaan asielbeleid en staat op hetzelfde niveau als de Europese verklaring van de rechten van de mens. De conventie van Genève bepaalt dat elke persoon die vlucht voor vervolging omwille van zijn of haar ras, godsdienst nationaliteit, het behoren tot een bepaalde sociale groep of politieke overtuiging, dreigt vervolgd te worden, recht heeft op bescherming bij aanvraag. Belangrijk is dat er steeds een individuele beoordeling moet worden gemaakt worden. Men mag geen groepen mensen zomaar terug sturen op basis van hun nationaliteit. Artikel 33 verbiedt expliciet het push-back beleid waar Francken voor pleit. “Uitzetten of terugleiden naar grenzen van een grondgebied waar zijn leven of vrijheid bedreigd zou worden is verboden.” Maar dat is wel duidelijk wat er gebeurt in het geval van de deals met Turkije, de Libische mensensmokkelaars of Soedan.

Over het oplossen van de grondoorzaken van de vluchtelingenstromen hoor je Theo Francken bijna nooit. Meer zelfs. Over de drie grootste oorzaken: oorlog, klimaatverandering en armoede, neemt hij standpunten in die de situatie enkel zullen verergeren. Francken wil meer investeren in oorlogsmateriaal om te gaan bombarderen in het Midden-Oosten. Hij schrijft daarover “Investeren in onze eigen defensie is een absolute noodzaak voor de bescherming van onze samenleving. Zonder harde zekerheid, geen zachte, sociale zekerheid. (…) Zonder zekerheid geen zorg.” Francken verdedigt dus echt dat we moeten bombarderen om onze welvaart te beschermen. Over klimaatopwarming zegt hij “Klimaatopwarming door de mens: groep A zegt ja!, groep B zegt neen! Ik zeg: er is een debat.” Dat is een beetje hetzelfde als zeggen dat er een debat is over de evolutietheorie. Wanneer hij hierop wordt aangesproken door een journalist zegt hij over de tweede grootste oorzaak van de vluchtelingenstroom: “Misschien is dat het nieuwe politiek correcte dogma, dat je klimaatopwarming door de mens niet in twijfel mag trekken. (…) Wat heeft dat met migratie te maken?” Ook over ontwikkelingshulp is hij zeer duidelijk: “Meer hulp is geen garantie op minder vluchtelingen.” Meer bombarderen, niets doen aan de klimaatopwarming en niet meer ontwikkelingshulp dus. En ondertussen zo veel mogelijk mensen terugsturen.

2. Theo Francken creëert A- en B burgers en verspreidt racisme

Francken is een meester in het creëren van verdeeldheid. Hij zet niet enkel Belgen op tegen vluchtelingen, ook binnen beide groepen creëert hij verdeling. Zo zei hij enerzijds dat hij zich minder kon voorstellen bij de meerwaarde van Marokkaanse, Congolese en Algerijnse migranten dan bij de meerwaarde van de Joodse, Chinese en Indiase diaspora. Hij pleit er ook voor om de Belgische nationaliteit van mensen met een dubbele nationaliteit te kunnen afnemen. Een fundamentele waarde in het verlichtingsdenken is de gelijkheid van de universele mens.

Alle mensen, ongeacht hun afkomst, zijn gelijk. Fundamentele rechten gelden daarom voor iedereen, onafhankelijk van geloof, afkomst, nationaliteit of wat dan ook. In de visie van N-VA en Francken is er echter geen sprake van de universele mens, rechten gelden in hun visie enkel voor de ‘leden van de natie’.In het eng nationalisme van de N-VA worden verschillen binnen de Vlaamse samenleving onzichtbaar gemaakt. Het berust op een mythe van een homogene Vlaamse samenleving met één taal, één cultuur, één publieke opinie.

De vreemdelingenwet die Francken doorvoerde maakt dit duidelijk. Door die wet kunnen vreemdelingen die legaal in ons land verblijven uitgezet worden op basis van vermoedens. Geen bewijs. Geen juridische bijstand. Geen proces. Hij zet zo een stap in de richting van een samenleving met A- en B burgers, waarin sommigen meer rechten hebben dan anderen. Meer dan 170 organisaties en persoonlijkheden uit het middenveld schreven een open brief om te wijzen op het gevaarlijke en ondemocratische karakter van deze wet. Mieke Van Laer van Progress Lawyers Network stelt dat “enkele pijlers van de rechtsstaat onderuit gehaald worden, onder meer het gelijkheidsbeginsel, de scheiding der machten, het vermoeden van onschuld en het recht op toegang tot de rechter en een eerlijk proces”. (4)

Om zijn visie te verspreiden doet Francken met de regelmaat van de klok racistische of op het randje van racistische uitspraken. Zo stelde hij op zijn facebookpagina “mag ik even uitdagend stellen dat ik me wel iets kan voorstellen bij de economische meerwaarde van de Joodse, Chinese en Indiaanse diaspora, maar minder bij de Marokkaanse, Congolese of Algerijnse? Of is dat te aangebrand?” Onlangs lanceerde hij een poll op zijn facebookpagina met de vraag: “Wie moet er gered worden?” De opties waren: Christenen, Druzen en Jezidis, iedereen of niemand. Toen er kritiek kwam op de Muslim Ban van Trump vond Francken vooral dat er niet “hysterisch gedaan” moest worden. Na de extreemrechtse aanslag op linkse betogers in Charlottesville ging Francken mee in de retoriek van Trump dat het geweld ‘uitgelokt’ werd door de linkse betogers. Op zijn Facebook communiceerde Francken niet over de grootste extreemrechtse betoging in jaren in de VS, met deelname van neonazi’s en de KuKluxKlan. Francken communiceerde over het ‘geweld’ van de antifascisten nadat ze het standbeeld van een leider van de Confederates (Zuidelijke staten in de Amerikaanse burgeroorlog) hadden neergehaald. Hij re-tweette slechts één politicus na de gebeurtenissen in Charlottesville: Donald Trump.

Sarah Smeyers, met wie Francken nauw samenwerkt en waarmee hij ook een boek schreef diende een wetsvoorstel in om het kindergeld van erkende vluchtelingen te verlagen. Interessant detail: ze diende dit in het federaal parlement in terwijl het een Vlaamse bevoegdheid is. Dat betekent dat het haar vooral gaat om het debat in de media af te leiden van het falende begrotingsbeleid naar het idee dat het de migranten zijn die te veel kindergeld krijgen. Momenteel is er een nieuw wetsvoorstel van Theo Francken onderweg waar hij al jaren aan werkt waardoor asielzoekers (ook kinderen) veel gemakkelijker kunnen worden opgesloten in gesloten centra, er een Belgisch wettelijk kader wordt gecreëerd voor een Belgisch push-back beleid en gsm’s, sociale media en anonieme bronnen kunnen gebruikt worden tegen asielzoekers. Veel onderdelen van dit wetsvoorstel komen rechtstreeks uit het 70 puntenplan waar Vlaams Blok ooit voor veroordeeld is voor racisme. Ook het taalgebruik van de wettekst zelf lijkt overgenomen van het Vlaams Blok. Asielzoekers worden omschreven als gelukzoekers en profiteurs. Hoewel de wet al twee jaar wordt voorbereid werd het middenveld slechts een week op voorhand uitgenodigd. Ook de Raad van State vond de termijn te kort om zich over de wet uit te spreken. Dat is niet onbelangrijk want de wettekst gaat in tegen heel wat mensenrechten en zou dus wel eens ongrondwettelijk kunnen worden verklaard.

3. Theo Francken wilt het middenveld monddood maken

Met de regelmaat van de klok valt Francken middenveldorganisaties aan. “Wie is Unia?” vroeg hij in het journaal toen hem gevraagd werd of hij er rekening mee zou houden dat het gelijkenkansencentrum in hun advies een bepaald beleidsvoorstel als discriminatie bestempelde. In 2012 schreef hij in zijn boek “… we hebben krachtdadige politici nodig die het dictaat van de PS en de lucratieve migratie-industrie met haar hebzuchtige advocatenlobby’s en tientallen ngo’s en vzw’tjes durven te trotseren”. Middenveldorganisaties mogen hem niet te veel tegenspreken. Als er vanuit de media kritische geluiden ten opzichte van N-VA komen, volgt er een harde backlash. Zo beschuldigde hij Artsen Zonder Grenzen van mensensmokkel. Christof Godderis, communicatiedirecteur van Artsen Zonder Grenzen zegt daar over: “Het is de allereerste keer in ons bestaan dat Europese politici ons frontaal aanvallen omdat we humanitaire hulp aanbieden aan vluchtelingen en mensenlevens proberen te redden. Volgens mij is hier trouwens een groter gevecht aan de gang: door Artsen Zonder Grenzen aan te vallen, vallen sommige politici ook de principes aan waarvoor wij staan. Dit is ongehoord en tot nu toe zijn we in onze reactie heel braaf geweest. Misschien wel te braaf.”(5) Deze beschuldigingen passen perfect in de visie van Francken waarbij iedereen die kritiek heeft op zijn beleid het zwijgen moet worden gecriminaliseerd en het zwijgen opgelegd.

De Morgen heeft geprobeerd een overzicht te maken van de aanvallen van de N-VA op wie hen tegenspreekt. Op 8 januari 2016 is Bart De Wever verbolgen over een item in het Canvas programma de Afspraak waar wordt verwezen naar klachten over seksuele intimidatie tegen N-VA senator Pol Van Den Driessche. In een mail naar onder anderen presentator Bart Schols schrijft De Wever “De bewuste framing is gewoon om te kotsen. Hoe kan je nu toch zo dom/onbekwaam/degoutant/laaghartig zijn?” 5 september 2016 moet Youssef Kobo opstappen als beleidsmedewerker voor CD&V als gevolg van een lastercampagne van N-VA. 14 november 2016 dreigt Liesbeth Homans dat het Minderhedenforum geen subsidies krijgt voor die ‘onzin’ over zwarte piet. 9 januari 2017 moet Abou Jahjah opstappen als columnist bij De Standaard als gevolg van een jarenlange lastercampagne van N-VA. 18 januari 2017 haalt Theo Francken op twitter zwaar uit naar journaliste Marjan Temmerman twee minuten na een reportage vanuit Duinkerke. “Is dit een journaliste of een activiste? Of is dat tegenwoordig hetzelfde op de VRT redactie? Onvoorstelbaar.” 24 februari 2017 opent N-VA woordvoerder Joachim Pohlmann de aanval op interfederaal gelijke kansen centrum Unia. Meteen na haar aanstelling als staatssecretaris van gelijke kansen haalt ook Zuhal Demir uit naar Unia. Later zullen ook Liesbeth Homans en Theo Francken zwaar uithalen naar Unia. 21 maart 2017 beschuldigt Theo Francken voor de eerste keer Artsen Zonder Grenzen van mensensmokkel. 31 maart 2017 krijgt diversiteitsambtenaar Alona Lyubayeva haar ontslag omwille van een negatieve evaluatie. Ze was te kritisch ten opzichte van het beleid. Niet eens in het eindeloze lijstje van De Morgen opgenomen zijn de talloze aanvallen op de vakbonden, de grootste democratische vertegenwoordiger van de werkende bevolking. Het is niet toevallig dat zij door N-VA extra worden geviseerd, ‘stakersterroristen worden genoemd en men hen rechtspersoonlijkheid wilt geven.

Een dynamisch middenveld waarbij mensen mee nadenken over de samenleving en het heft in handen nemen, is nochtans een essentieel onderdeel van de democratie. In de visie van Francken en N-VA wordt democratie echter herleid tot het houden van verkiezingen. Eenmaal verkozen moet iedereen buigen voor de machthebbers. Democratie wordt zo een opeenvolging van dictaturen. Partijvoorzitter Bart De Wever vatte niet toevallig zijn favoriete conservatieve en anti-verlichtingsfilosoof uit de 18e eeuw, Edmund Burke, als volgt samen: “Echte vrijheid, niet de vrijheid om te doen wat je wilt, maar de vrijheid om te doen wat je behoort te doen is te bereiken via gehoorzaamheid aan tradities en instituties”. Vrijheid is bij de N-VA met andere woorden de vrijheid om de bestaande orde te aanvaarden. N-VA verdedigt de belangen van het establishment, de Fernand Hutsklasse van de allerrijksten in de samenleving, van de multinationals die zo goed als geen belastingen betalen, van de elite die haar belastingen ontduikt via fiscale constructies en belastingparadijzen. Dat zien we ook in het beleid van deze regering. De politiek van Francken dient ook om de aandacht af te leiden van antisociale maatregelen zoals de verhoging van de pensioenleeftijd en de graaischandalen waar Sigfried Bracke en Koen ‘mandatenkampioen’ Kennis in verwikkeld zijn. Francken tracht de groeiende -terechte- woede van grote groepen in de samenleving te richten op zij die het nog moeilijker hebben, op de zwaksten in de samenleving. Verdelen om te heersen.

Francken niet welkom

Francken schendt de mensenrechten, verdeelt de samenleving in eerste- en tweederangsburgers en verspreidt een racistische en antidemocratische ideologie. Daar zou volgens ons geen plaats voor mogen zijn aan onze universiteit. Als een volleerd sofist tracht Francken elk protest tegen zijn beleid af te doen als een inbreuk op de vrijheid van meningsuiting. Het omgekeerde is echter de realiteit. Als staatssecretaris heeft hij meer dan voldoende mogelijkheden om zijn mening bekend te maken. Hij kan elke dag zijn visie uiteen zetten in de media. Het zijn vandaag de NGO’s die worden beschoten en middenveldorganisaties die kritisch zijn die dreigen monddood gemaakt te worden. Waar is de vrije meningsuiting van de vluchtelingen die na een lange en gevaarlijke tocht oorlog en gevaar inruilen voor kou en ontbering op de Brusselse straten? Waar is de vrije meningsuiting van zij die verdrinken door het beleid van Francken? Waar was Francken om op te komen voor de vrije meningsuiting wanneer linkse activisten in Charlottesville letterlijk omvergereden werden door een extreemrechtse terrorist. Het is in naam van deze mensen dat wij het recht opeisen om ons te verzetten tegen de komst van Francken op onze universiteiten. Daarom ondersteunen we ook mars voor solidariteit en mensenrechten die gepland is op 3 oktober in Leuven naar aanleiding van zijn komst.

#FranckenNotWelcome

(1)De Morgen, 7 september 2017

(2) Le Soir (27 november 2015)

(3) De Morgen (14 november 2015)

(4) De Morgen, 28 februari, 2017

(5) De Morgen, 18 september, 2017