“Veel mensen pikken het niet dat de onderwijsvakbonden blijven struikelen over die paar uren extra les”, laat u optekenen in de dagbladpers (vrijdag 17 maart 2017). Mag ik vragen wie die mensen zijn? Zou het kunnen dat u het over collega’s heeft die “enkele jaartjes” zoals u Latijn en Grieks hebben onderwezen in de eliteklasjes van het ASO? Of loopt u vooruit op de resultaten van de enquête die u op uw website aankondigt?
Ik ben alleszins razend benieuwd naar de antwoorden die u zal krijgen van collega’s die in de andere onderwijsvormen werken. Collega’s die lesgeven aan leerplichtigen met diverse achtergronden, aan leerlingen met beperkingen en/of gedragsstoornissen, aan leerlingen met problematische thuissituaties en al of niet geplaatst door de jeugdrechter, aan instromers die de onderwijstaal niet machtig zijn, …
En ja, ik zou enkele lesuren extra per week wel aankunnen hoor. Geef mij waarop elk parlementslid recht heeft: twee universitair opgeleide medewerkers. Ik kies dan voor een onderwijsdeskundige met een minor arabistiek en voor een jurist. Die assistenten laat ik dan al mijn voorbereidingen verzorgen, mijn taken, toetsen en examens opstellen en verbeteren, de vakgroepvergaderingen met mijn collega’s bijwonen, mij vertegenwoordigen in klassenraden, het contact onderhouden met mijn directie, de oudercontacten opvolgen en mij bijstaan bij klachten tegen eindbeslissingen.
Misschien kan ik mijn beide medewerkers ook inschakelen op de klasvloer: zwakkere leerlingen bijles geven en voor sterkere leerlingen uitdiepingsopdrachten begeleiden? Ze hebben allicht ook nog wat tijd over om mijn toezichten over te nemen en mijn vervangingsuren in te vullen. Ik koester zo’n donkerblauw vermoeden, mevrouw Brusseel, dat in dit verhaal de vakbonden niet langer zullen struikelen over “een paar lesuurtjes meer”.
Uw partij is voorstander van het afschaffen van de vaste benoeming. Ga uw gang, mevrouw Brusseel! Ik stel wel één voorwaarde: geef mij hetzelfde statuut als het uwe. Dan mag de overheid mij tijdelijk aanstellen. Dan geniet ik bij jobverlies een vergoeding van een maandwedde per jaar anciënniteit met een minimum van een volle jaarwedde wel te verstaan. Dus ook na een kort interim kan ik het een jaartje uitzingen! Zo gaat dat toch in onze parlementen?
Oh ja, en ik mag mijn twee universitaire medewerkers ook nog aanhouden. Hoe lang was dat? Een jaar, twee jaar, drie jaar? En, ik zou het nog vergeten, dan kan ik op 55 met volledig pensioen. En dan als gepensioneerde volop cumuleren zoals uw illustere boegbeeld Herman De Croo.
Tot slot, mevrouw Brusseel, kan u het onderwijs ook nog privatiseren of “vermaatschappelijken” zoals jullie dat in de zorgsector noemen. Dan kan ik mij allicht als zelfstandige laten tewerkstellen, eventueel een vennootschap oprichten met domicilie in de Caraïben, mezelf een minimumloon uitkeren, notionele intresten aftrekken, me een BMW, laptop, mobiele telefonie en hospitalisatieverzekering aanschaffen op kosten van de firma, …
Als u dat alles voor elkaar krijgt, mevrouw Brusseel, dan stuur ik mijn COC-lidkaart in en word ik lid van uw partij (of “what’s the difference” van de NVA)!
Even opnieuw ernstig: bekende Vlamingen als Waes en Geubels geven na één dag ervaring voor de klas deemoedig toe dat lesgeven een zware, uitputtende job is. Nu de politici nog!
Met genegen groeten
Hugo Van Dingenen
Herentals
Hugo Van Dingenen heeft de open brief in eigen naam geschreven.
