Het Europa van de regio’s was een ideaal dat door de N-VA en haar voorganger, de Volksunie, jarenlang werd uitgedragen. In dit Europa zouden niet de landen maar wel de regio’s als volwaardige partners rond de Europese tafel zitten. Als we nu in een situatie terechtgekomen zijn waar inderdaad een regio, dankzij de staatshervormingen, zijn stem volwaardig kan laten luiden, is de N-VA plots tegen. Dit druist dus compleet in tegen Europese volksnationalistische ideologie van deze partij.
N-VA is er ook geen voorstander van dat Europa evolueert naar een federatie, waarbij dus een meerderheid van de landen volstaat om belangrijke beslissingen te nemen (tegen de wil in van een minderheid). Maar als Wallonië zijn stem verheft … dan heet het dat zij onverantwoord zijn. Zij zijn er tegen dat Wallonië dit blokkeert en tegelijkertijd zijn zij er tegen dat Europa met (gekwalificeerde) meerderheid zou kunnen beslissen. Waar zij voor zijn is niet duidelijk. Dat Wallonië eens Vlaanderen onafhankelijk is als ‘onredelijk’ en ‘onverantwoord’ land uit de EU wordt gezet?
Hoe mooi is het dat Wallonië als regio, ongebonden door de rechtstreekse belangen die wel meespelen binnen de federale regering, zich principieel kan opstellen in dit debat. Volgens een peiling zelfs gesteund door 7 op de 10 Walen. Zeer cynisch dat Europees fractieleider voor de N-VA Sander Loones onderstreept dat het wel anders zou geweest zijn mocht Elio Di Rupo nog premier geweest zou zijn, dat men dan wel getekend zou hebben. Wegen voor Loones belangen zwaarder door dan principes? Men kan zich na zo’n uitspraak fundamenteel zelfs vragen beginnen stellen bij de ‘bewegingsvrijheid’ van regeringsleden in Europese dossiers. Is het een kwestie van ‘ja’ of ‘ja’?
Nu, iemand die de koers van de N-VA de laatste 5 jaar volgt, verschiet van niets meer. Ooit poneerde de N-VA dat zij nooit in een federale regering zou stappen tenzij het de laatste zou zijn. Ondertussen stopte N-VA haar Vlaamse principes in de koelkast en is zelfs bereid om dit nog eens 5 jaar te doen mits er een rechtse regering gevormd kan worden.
Inhoudelijk lezen we dan weer weinig argumentatie. Minister Van Overtveldt kwam op Canvas vertellen dat er zeker inhoudelijke vraagtekens gesteld kunnen worden. Zijn argument luidt echter dat het nu te laat is, dat de onderhandelingen al twee jaar bezig zijn en waarom we niet eerder hoorden van Paul Magnette. Dit lijkt me nochtans logisch. Paul Magnette is Waals minister-president. Hij is geen europarlementariër. Hij houdt zich dus bezig met zijn dossiers. Dit dossier is nu op ‘zijn’ niveau terechtgekomen en hij volgt logischerwijze de kritische houding die de europarlementairen van de PS (alsook de SP.A) in dit dossier hebben ingenomen.
Dit lijkt me een veel consequentere houding dan een partij die de voorbije 15 jaar in 3 verschillende Europese fracties heeft vertoefd: eerst als opvolger van de Volksunie binnen de pro-Europese regionalistische EVA. Toen profileerde de N-VA zich nog als pro-Europese partij met de slogan ‘meer Vlaanderen, meer Europa’. Daarna met de CD&V binnen de conservatieve EVP. Die fractie wil dan weer zeer weinig weten van regionale autonomie. En vandaag (na nog een tussenstop bij de pro-Europese EVA) binnen de ultraconservatieve en eurokritische ECR. Hun standpunt over regionale autonomie is genoegzaam bekend. Het zorgde ervoor dat de N-VA zelfs amper mochten piepen toen de Schotten een referendum over onafhankelijkheid organiseerden.
Zeer consequent allemaal. Probeer er nog maar een touw aan vast te knopen. Trouwens, als de Britse conservatieven de ECR zullen verlaten zal de N-VA zeker weer op zoek gaan naar een nieuwe fractie. De partijen die dan nog resteren in de ECR bevinden zich wel erg in het uiterst rechtse spectrum van het politieke veld. Aan hun standpunten rond rechten voor holebi’s, rechten van minderheden, … wordt de N-VA liever niet herinnerd als ze meelopen in holebi-optochten.
De SP.A heeft dus veel respect voor de consequente Waalse houding in dit dossier.
Net als de PS is de SP.A voorstander van handelsakkoorden maar met respect voor het milieu, de sociale rechten van werknemers, de bescherming van de consument (u en ik) en ook van de overheid tegen al te agressieve acties van multinationals die op heden vaak over meer financiële capaciteit beschikken dan overheden om -tegen het algemeen belang in- er hun belangen door te drukken met een leger advocaten en nu nog een eigen rechtbank zouden krijgen.
Dat er een bijzondere rechtsinstantie nodig is voor handelsakkoord met landen waar er amper een rechtssysteem is of waar dit zeer lamentabel is, dat kan men nog enigszins begrijpen. Maar de rechtssystemen van Canada en Europa bieden ons inziens voldoende garanties, en dan kan men er alleen maar vraagtekens bij plaatsen waarom men zich aan die rechtspraak wil onttrekken.
Nick Mouton (SP.A), voormalig 1e opvolger Europees Parlement
