Warschau leek enkele dagen op een bezette stad. Dat is wat Brussel volgend jaar te wachten staat: politie op elke hoek, afgesloten straten, constant gejoel van sirenes en luidruchtige helikopters voor een NAVO-top die bijna evenveel kost als het jaarbudget van de Vlaamse kunstensector.

Metershoge en alomtegenwoordige reclame van het wapenbedrijf Raytheon dat recent nog een 5 miljard dollar contract in de wacht mocht slepen voor het Poolse rakettenschild. Het militair industrieel complex is dan ook de grote winnaar van deze top.

Armoede troef, behalve bij de NAVO

Trots kondigde NAVO-secretaris-generaal Stoltenberg aan dat voor het eerst de gezamenlijke uitgaven van de NAVO-lidstaten in 2015 gestegen zijn. Voor 2016 komt daar nog eens 3 procent bij, zo luidde het triomfantelijk. De militaire industrie wordt zo gesubsidieerd met het geld van de bevolking. Polen toonde zich de afgelopen jaren alvast een goede leerling. De armoede is duidelijk zichtbaar in dit land maar dat belet niet dat de regering het defensiebudget opgetrokken heeft naar 2 procent van het BBP, het streefdoel van de NAVO.

Bijna alle lidstaten maken zich intussen op om hun militaire uitgaven ook te laten stijgen, met als hoofdargument dat we ons moeten kunnen verdedigen tegen de Russische dreiging. Weinig kritische geluiden in de media, die deze boodschap gedwee slikken.

De ‘Russische dreiging’

Het is nochtans niet moeilijk om deze propaganda te doorprikken. Rusland vertegenwoordigt 4 procent van de wereldwijde militaire uitgaven, terwijl de VS goed is voor 36 procent. Alle NAVO-lidstaten samen geven ongeveer de helft uit van de wereldwijde militaire uitgaven. De NAVO doet echter alsof de Russische tanks bij de eerste de beste gelegenheid naar Berlijn en Brussel zullen oprukken.

Hoewel de NAVO de jongste decennia haar grenzen voortdurend opschuift richting Rusland, is Rusland de ‘agressor’. Er komen extra troepen in Oost-Europa (in strijd met de NAVO-Rusland Stichtingsakte) en het peperdure rakettenschild is op deze top operationeel verklaard… en nog blijft de NAVO beweren dat ze de dialoog verkiest en dat de de NAVO geen nieuwe wapenwedloop nastreeft.

Terwijl de kernwapenarsenalen worden gemoderniseerd beweert de slotverklaring van de top in Warschau dat het bondgenootschap respect opbrengt voor het non proliferatieverdrag (dat atoomwapens aan banden moet leggen).

Wat een groteske onzin

De werkelijkheid is dat de NAVO een vijand nodig heeft om miljarden te kunnen blijven pompen in haar oorlogsapparaat en dat op de kap van de sociale welvaart. In de jaren zeventig waren er een paar politici die inzagen dat dergelijke confrontatiepolitiek gevaarlijk is en op oorlog kan uitdraaien.

In Helsinki werd de Conferentie voor Veiligheid en Samenwerking (CVSE) in Europa gehouden. Die kwam in zijn slotakte tot een plechtige verklaring die de nadruk legde op dialoog, alomvattende veiligheid (er kan geen veiligheid zijn als de andere zich onveilig voelt) en vertrouwenwekkende maatregelen. De CVSE werd een heuse Organisatie (CVSE). 

Een tweede OVSE

Vandaag speelt de OVSE die er uit is ontstaan – en waar ook Rusland deel van uitmaakt –  jammer genoeg maar een magere rol. Het is hoog tijd voor een Helsinki II en een sterke organisatie die echt voor vrede en veiligheid kan zorgen.

Het komt er nu op aan er voor te zorgen dat de militaire uniformen die onze politici dragen terug de kast in gaan. In Warschau heeft de internationale vredesbeweging alvast afgesproken dat in Brussel massaal zal worden gemobiliseerd.

We zullen ons laten horen, al was het maar opdat de media eindelijk ook eens plaats inruimen voor de vredesstem.

‘Die waffen nieder’! Weg met het militarisme!

Deze tekst werd overgenomen van de Facebookpagina van Ludo De Brabander