Dit is de bewuste cover van het Poolse magazine:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook de binnenkant van het magazine, laat weinig aan de verbeelding over:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wie dacht dat dit in een uniek geval is, heeft het mis. Ook het Nederlandse NRC publiceerde na de voorvallen in Keulen een wel erg bedenkelijke cover:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dit soort afbeeldingen waarin weerloze vrouwen seksueel aangevallen door andere, ‘vreemde’ of ‘barbaarse’ mannen heeft een bijzonder lange voorgeschiedenis. Er is bijvoorbeeld een rechtstreekse link te leggen tussen deze recente afbeeldingen en het beeld van onderworpen volkeren ten tijde van het Europese kolonialisme:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Exact dezelfde beeldtaal zien we terugkeren in de nazi-propaganda. De Jood werd daarin geportretteerd als een seksuele pervert die uit was op het seksuele schenden van de als maagdelijk en onschuldig afgebeelde Duitse vrouw:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het aanwakkeren van de angst voor ‘vreemde’ verkrachters was ook een onderdeel van de oorlogspropaganda tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een overwinning van de Amerikanen zou leiden tot verkrachtingen van Duitse vrouwen door zwarte mannen, volgens de nazi’s:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook het Italiaanse fascisme probeerde dit soort angst voor de geallieerden aan te wakkeren:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Niet dat de (blanke) Amerikanen zelf hun handen in onschuld konden wassen. Heel gelijkaardige beelden werden ook binnen de VS zelf verspreid. De zwarte man werd er steevast afgebeeld als seksueel geperverteerd, losbandig, bruut, wild en uit op de ‘maagdelijkheid’ van blanke vrouwen. In de populaire (blanke) cultuur vond dit beeld gretig ingang:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En ook in de VS werd de angst voor verkrachting tijdens de wereldoorlogen ingezet in de oorlogspropaganda:

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wie even moeite doet, zal makkelijk tientallen gelijkaardige afbeeldingen vinden waarin tot vijand verklaarde volkeren of groepen worden geportretteerd als brutale verkrachters.

Hoewel er, naar gelang de context, verschuivingen zijn in wie als dader en slachtoffer afgebeeld wordt, hebben deze afbeeldingen één ding met elkaar gemeen. Ze zijn gericht op het dehumaniseren en diaboliseren van de ‘ander’ of de ‘vijand’.

Steeds dienen ze om de haat aan te wakkeren en het geweld verder te doen escaleren of te legitimeren. Net daarom dat we ons zorgen moeten maken wanneer dit soort iconografie anno 2016 opnieuw probleemloos zijn weg vindt naar de mainstream media.