Beste Beyonce,
Ik heb naar de Super Bowl show gekeken die zondag. Ik hoorde jouw woorden. Ik was helemaal opgetogen en door het dolle heen.
Ik keek naar experts op de nieuwszenders die het hadden over hoe je “een statement had gemaakt.” Iemand zei zelfs dat je “onbeschaamd zwart” was. Ik vond het geweldig.
Tot mijn verbazing echter zal dit omstreden optreden me niet bijblijven als het meest controversiële wat je die week deed.
The Times of Israel schreef namelijk kort nadien dat je in augustus twee optredens gepland hebt in Tel Aviv.
Ik hoopte eerst dat het een gerucht was, dat ze je misschien in diskrediet trachtten te brengen na je straf optreden op de Super Bowl. Maar jammer genoeg klopte het nieuws.
Dus Beyonce, habibibti, schatje, ik vraag je om het niet te doen. Israël draagt geen halo.
Ze is een naughty girl, stoute meid. Ze betaalt zelfs haar eigen bills, bills, bills niet. Eigenlijk draaien Amerikanen op voor de rekeningen, Israël kost de VS tot nu toe al bijna $ 250 miljard. Dat doet je toch naar adem snakken, make you lose your breath.
Ik weet dat je het niet voor het geld doet. Je bent een independent woman.
Daarom vraag ik je Beyonce, ben je echt crazy in love op een natie die miljoenen Palestijnen onteigent en rechteloos heeft gemaakt? Een natie die hun land illegaal heeft ingepalmd. Die hen heeft beroofd van de meeste fundamentele politieke rechten en hun geschiedenis verzwijgt.
Ben je zo crazy in love op een land dat wereldwijd koploper is in het met de voeten treden van de resoluties van de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties?
Ben je zo crazy in love op een natie die je de hele wereld laat doorkruisen om in Tel Aviv te komen optreden, terwijl het met haar honderden checkpoints de bewegingsruimte van miljoenen Palestijnen inperkt?
Ik wil het met jou niet hebben over de moordende oorlogen in Gaza die duizenden burgerslachtoffers maakten, waaronder veel weerloze kinderen.
Maar ik kan je wel vertellen dat de bijna 2 miljoen Palestijnen die er wonen in een hermetisch afgesloten gebied, op minder dan een uur van Tel Aviv, geen hoop of mogelijkheid hebben om naar jouw concert te komen kijken. Gek toch, niet?
Ben je crazy in love op een natie die haar zwarte burgers discrimineert? Waar het gedoneerd bloed van Ethiopische joden wordt weggesmeten, waar zwarte vrouwen ongemerkt gesteriliseerd worden, en waar duizenden Afrikaanse asielzoekers worden gedeporteerd omdat ze zogenaamd aanzien worden als infiltranten?
Ben je crazy in love op Israël omdat Angela Davis, Cornel West & Talib Kweli dat zeker niet zijn? En weet je wie ook helemaal niet verliefd is op Israël? De enige echte Nelson Mandela. Herinner je je nog toen je optrad op een door hem georganiseerd benefietconcert in 2003?
Of wist je al hoe Israël trouw het Zuid -Afrikaanse apartheidsregime steunde? Of hoe de Israëlische leiders hun kat stuurden naar de begrafenis van Mandela?
Mr. Mandela zei er het volgende over :
“We weten maar al te goed dat onze vrijheid niet compleet is zonder de vrijheid van de Palestijnen.”
” Mijn mening is dat vredesgesprekken holle woorden zullen blijven zolang Israël Arabische landen blijft bezetten.”
Wel, we zijn nog steeds niet vrij. We worden nog steeds bezet.
Beyonce, steun onze BDS- campagne. Boycot. Desinvestering. Sancties.
Say our name. #BDS
Ik vraag je om ons Palestijnen bij te staan, de survivors, de overlevenden van al de pogingen om ons en onze geschiedenis compleet te vernietigen. We proberen Israël met de BDS-campagne een boodschap te sturen. Dezelfde boodschap die de wereld toen naar Zuid Afrika stuurde.
En ik denk dat ik zelfs de juiste woorden heb gevonden. Zolang ze geen orde op zaken stelt moeten we allemaal aan Israël dezelfde boodschap sturen.
To the left, to the left, everything you own in the box to the left.
Hartelijk dank
Een Palestijn
Amer Zahr is een Palestijns/Amerikaanse comedian, schrijver en spreker uit Michigan. Hij is ook redacteur bij The Civil Arab waar deze tekst is gepubliceerd.
Vertaling door Keltoum Belorf
