Aanleiding waren de spanningen rond de Al-Aqsamoskee en enkele provocaties vanuit joodse zijde. Die aanleidingen zijn niet nieuw en het is ook niet de eerste keer dat de Palestijnen revolteren. De eerste intifada, of opstand, begon in december 1987 en duurde zes jaar. De tweede intifada brak los in september 2000 en duurde tot 2005. Wat drijft Palestijnen telkens weer tot deze revoltes?

Land zonder volk ?

Vanaf het einde van de negentiende eeuw waren zionisten op zoek naar ‘een land zonder volk’ voor ‘een volk zonder land’. Het ‘Beloofde land’, Palestina was echter allesbehalve een land zonder volk. Na WOII maakten de Palestijnen ongeveer 70% uit van de lokale bevolking. Pech voor hen. Een bloedige oorlog en een reeks terreurslagen in 1948-1949 zorgde voor de nodige Lebensraum voor joden uit Europa. Honderden dorpen werden verwoest en ontvolkt. Miljoenen Palestijnen werden op de vlucht gedreven en verblijven sindsdien in vluchtelingenkampen in Libanon, Syrië en Jordanië. Zij zijn vandaag met zeven miljoen.

De achtergebleven bevolking werd grotendeels verdreven naar twee enclaves: Gaza en de West Bank. Gaza is eigenlijk één groot hermetisch afgesloten vluchtelingenkamp met 1,8 miljoen inwoners, die samengepakt leven op een oppervlakte van amper 150km². De West Bank is volledig verbrokkeld. Het grondgebied wordt gestaag verder ingepalmd door joodse kolonisten.

Wat als België het Beloofde Land was?

We kunnen ons moeilijk voorstellen wat dat betekent. Om daar toch een beetje een idee van te krijgen laat ik op een Belgische kaart zien wat er van ons land zou geworden zijn indien wij waren uitverkoren geweest als het ‘Beloofde Land’. De groene vlekken zijn de gebieden waar nog ‘Belgische’ enclaves zouden zijn. In de rest van België zouden nog 1,4 miljoen landgenoten leven als tweederangsburgers.

Ons ‘land’ zou geen havens bezitten, laat staan een luchthaven, en de meeste wegen zouden geblokkeerd zijn. We zouden geen eigen munt hebben en geen controle over onze economie en het belastinggeld. Ook niet over het beheer van water en energie, en zelfs niet over ons bevolkingsregister.

De militarisering van de economie

De laatste twintig jaar is de situatie van de Palestijnen grondig verslechterd. Dat is voor een groot deel het gevolg van de gewijzigde economische oriëntatie van Israël enerzijds en de immigratie vanuit de Sovjet-Unie anderzijds.

In de jaren tachtig en negentig onderging de Israëlische economie een grondig wijziging: van landbouw en traditionele industrie verschoof de nadruk op hoogwaardige technologie, telecommunicatie, web technologie enz.[2] Na het uiteenspatten van de dotcomzeepbel in 2000 en een jaar later elf september, kwam er een tweede shift, meer bepaald een high-tech militarisering van de economie. Heel wat bedrijven gingen zich specialiseren in binnenlandse veiligheid. Wereldwijd namen Israëlische bedrijven het voortouw en tot op de dag van vandaag domineren ze deze sector. In dit proces speelden de Israëlische strijdkrachten de rol van kweekkamer.[3]

De val van de Sovjet-Unie betekende voor zijn bevolking een sociaal bloedbad. Als gevolg daarvan emigreerden in de jaren negentig zo’n 1 miljoen joden naar Israël. Dat was meer dan een vijfde van de toenmalige joodse bevolking in Israël. Daarnaast was er ook nog een belangrijke immigratie uit Azië en Afrika. Die massale instroom haalde de arbeidsmarkt volledig overhoop. Voorheen was de Israëlische economie afhankelijk van goedkope Palestijnse arbeidskrachten. Tienduizenden Palestijnen pendelden dagelijks vanuit de bezette gebieden naar Israël voor allerhande laag betaalde jobs. Met de nieuwe instroom was dat niet langer nodig. Nu werd die plaats grotendeels ingenomen door Sovjetmigranten en Aziaten. Bovendien zaten onder de honderdduizenden voormalige Sovjetburgers heel wat hoogopgeleide wetenschappers, die goed van pas kwamen in de hoogtechnologische industrie van Israël.

Van arbeidskracht tot proefkonijn voor de veiligheidsindustrie

Israël had de goedkope en ‘lastige’ Palestijnse arbeidskracht niet langer nodig, of toch veel minder dan voorheen. De Palestijnen werden gedegradeerd tot een marginale surplusbevolking.[4] Dat vertaalde zich in een politiek van ‘afsluiting’. Israël grendelde de bezette gebieden vanaf 1993 op regelmatige basis af, waardoor de Palestijnen onmogelijk nog hun werkbestemming konden bereiken. Vanaf 2002 werd deze ‘afsluiting’ letterlijk een muur, van ongeveer tien meter hoog. Rond die muur is wereldwijd begrijpelijkerwijze heel wat heisa ontstaan, maar daar maakt het Israëlisch kapitaal zich weinig druk over. Integendeel, de hele heisa is gratis reclame voor hun veiligheidsindustrie, aldus Naomi Klein.[5]

Als gevolg van die afsluitingspolitiek stortte de economie van Palestina in elkaar en steeg de werkloosheid torenhoog. Vandaag zit 40% van de Palestijnse jongeren zonder werk en zonder perspectief op werk.[6]

De Palestijnen zijn niet meer nuttig als goedkope arbeidskracht, maar vormen wel een uitstekend oefenterrein voor de veiligheidsindustrie. De laatste veiligheidssnufjes of nieuwste aanvalstechnieken worden uitgetest op de Palestijnse bevolking. De voorbije oorlogen in Gaza waren uitstekende ‘praktijkoefeningen’ voor de nieuwste wapens en drones van het Israëlisch militair industrieel complex. Bovendien waren ze voor die bedrijven ook nuttig en nodig om voldoende nieuwe contracten binnen te rijven.[7] De grote Israëlische bedrijven die afhangen van militaire bestellingen zijn meer en meer afhankelijk geworden van oorlogen en conflicten in Palestina of in de regio. De een zijn dood…  

Naar een Endlösung?

Het zionistisch project veronderstelde en veronderstelt nog steeds een land zonder volk, d.w.z. een volledige etnische zuivering van Palestina. Drie factoren hielden dat tot nog toe tegen: 1) de afhankelijkheid van goedkope arbeidskrachten, 2) het hardnekkig verzet van de Palestijnen waardoor de verliezen aan Israëlische zijde te hoog zouden oplopen, 3) de buitenlandse publieke opinie en druk, vooral dan economische sancties.

De eerste factor is nu zo goed als weggevallen. De Palestijnse bevolking is niet langer nuttig maar overtollig en hinderlijk. In 1948 werd een belangrijk deel van het Palestijnse volk weggezuiverd. Nu is het tijd om die klus af te maken en het hele gebied vrij te maken. “Zelfs de grote Amerikaanse democratie was niet mogelijk geweest zonder de vernietiging van de indianen” aldus Benny Moris, historicus aan de Ben Gurion Universiteit in 2004.[8] Liberman, minister van buitenlandse zaken tot mei 2015, denkt daarbij aan methodes die vandaag gebruikt worden door ISIS: “Wie voor ons is moet alles krijgen, maar voor wie tegen ons is, is er geen alternatief. We moeten een bijl ter hand nemen en zijn hoofd afhakken. Anders zullen we hier niet overleven.”[9]

Maar de twee andere factoren houden die Endlösung tegen. Het verzet van de Palestijnse bevolking tijdens de voorbije oorlog in Gaza heeft duidelijk gemaakt dat het gebied niet kan ‘ontruimd’ worden zonder al te grote verliezen aan Israëlische kant.[10] Vermoedelijk geldt dit ook voor de West Bank. Bij de derde factor speelt de tijd in het nadeel van het zionisme. Er is wereldwijd een toenemende verwerping van de brutale opstelling van Israël en de boycotcampagne wint steeds meer aan kracht.

Etnische zuivering in slow motion, gesponsord door het Westen

In die omstandigheden is een grootschalige en snelle zuivering niet mogelijk. Daarom wordt geopteerd voor een geleidelijke en indirecte aanpak. Die bestaat uit twee luiken. Het eerste luik is de gestage aanvoer van kolonisten. In 1990 geleden waren ze met 200.000 in de West Bank en Jeruzalem. Vandaag zijn het er 600.000, dat is evenveel als een vierde van de Palestijnse bevolking daar.[11] Steden als Bethlehem worden volledig omsingeld door nieuwe kolonies en geraken op den duur afgesloten van de rest van het Palestijns grondgebied.

Het tweede luik bestaat erin de levensomstandigheden van de Palestijnen zo onleefbaar mogelijk te maken en de bewoners zodanig te terroriseren, dat ze van miserie zelf wegtrekken. Een soort uithongeringsstrategie gecombineerd met excessief pestgedrag en chronische terreur. Gaza wordt hierin het hardst getroffen. Op zeven jaar tijd werd deze overbevolkte strook drie maal wekenlang gebombardeerd. Ziekenhuizen, scholen, bedrijven, landbouwgronden en de elektriciteitsvoorziening werden daarbij doelbewust vernietigd.[12] Volgens de VN zal het minstens twintig jaar duren om Gaza weer herop te bouwen,[13] tenminste als Israël dat zou toelaten. Na de bombardementen werd de heropbouw zo goed als onmogelijk gemaakt en tussendoor wordt het gebied praktisch helemaal afgesloten van de buitenwereld. Vandaag leeft 70 procent van de bevolking er in armoede. Meer dan 50 procent in leeft in voedselonzekerheid.[14] In Palestina is de voedselsituatie slechter dan in Sub Sahara Afrika.[15] Het is de bedoeling om Gaza op korte termijn zo goed als onbewoonbaar te maken.[16]

Ook de West Bank heeft het bijzonder hard te verduren. Enkele voorbeelden. 83% van de waterreservoirs onder de Westbank gaat naar de joodse kolonisten (17% van de bevolking) en naar Israël zelf.[17] De teelt van olijven is zeer belangrijk voor de economie op de West Bank. 

De laatste vijftig jaar werden 800.000 olijfbomen vernietigd door joodse kolonisten.[18] Inwoners moeten urenlang wachten aan de checkpoints om naar hun werk te gaan of een familielid te bezoeken. Checkpoints, die nota bene o.a. met geld van de Europese Unie gebouwd zijn. Het lijstje is eindeloos.

De Israëlische overheid viseert doelbewust Palestijnse kinderen om hun ouders onder druk te zetten om te vertrekken. De afgelopen 15 jaar werden 2600 kinderen vermoord door de Israëlische strijdkrachten en nog eens 22.000 kinderen verwond of verminkt.[19] Vorig jaar alleen al werden bijna 1300 kinderen door het Israëlische leger gekidnapt, ondervraagd en gefolterd.[20]

Op zich is het blijven wonen in Palestina in die omstandigheden al een daad van heldhaftig verzet. Maar het hoeft niet te verwonderen dat het incasseringsvermogen regelmatig overschreden wordt en dat de inwoners individueel of collectief in opstand komen tegen deze etnische zuivering in slow motion.

Het ergste is dat de EU en de VS dit regime blijven legitimeren en sponsoren. Zonder die steun stort het zionistisch proces zo in elkaar. De sleutel ligt, net zoals dat bij het Apartheidsregimes was, ook bij ons. Time for action.

Bibliografie

Klein N., De Shockdoctrine. De opkomst van rampenkapitalisme, Breda 2009.

Nitzan J. & Bichler S., The Global Political Economy of Israel, Londen 2002, http://bnarchives.yorku.ca/8/2/20020901bn_gpe_of_israel.pdf.

Robinson, W., ‘The Political Economy of Israeli Apartheid and the Specter of Genocide’, http://www.truth-out.org/news/item/26254-the-political-economy-of-israeli-apartheid-and-the-specter-of-genocide.

Noten

[1] http://972mag.com/space-control-and-the-israeli-occupation/8887/02lede_archipelago-480/.  

[2] Nitzan J. & Bichler S., The Global Political Economy of Israel, http://bnarchives.yorku.ca/8/2/20020901bn_gpe_of_israel.pdf, p. 274v.

[3] Klein N., De Shockdoctrine. De opkomst van rampenkapitalisme, Breda 2009, p. 534 en 542.

[4] Robinson, W., ‘The Political Economy of Israeli Apartheid and the Specter of Genocide’, http://www.truth-out.org/news/item/26254-the-political-economy-of-israeli-apartheid-and-the-specter-of-genocide.

[5] Klein N., id., p. 547.

[6] http://www.pcbs.gov.ps/site/512/default.aspx?tabID=512&lang=en&ItemID=1184&mid=3172&wversion=Staging.

[7] http://www.globalresearch.ca/the-benefits-of-the-israeli-occupation-gaza-is-a-weapons-testing-ground-for-military-contractors/5403047.

[8] Hij deed deze uitspraak in een interview in Haaretz. http://www.haaretz.com/survival-of-the-fittest-1.61345; geciteerd in Robinson, W., art. cit.

[9] ‘Israeli foreign minister says disloyal Arabs should be beheaded’, https://www.washingtonpost.com/news/worldviews/wp/2015/03/10/israeli-foreign-minister-says-disloyal-arabs-should-be-beheaded/.

[10] Vandepitte M., ‘Gaza: ondanks verpletterend militair overwicht is Israël de oorlog aan het verliezen’, https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2014/08/03/gaza-ondanks-verpletterend-militair-overwicht-is-israel-de-oorlog-aan-het-verliezen.

[11] http://www.bloombergview.com/quicktake/israeli-settlements; http://www.imemc.org/article/73058; http://en.wikipedia.org/wiki/Israeli_settlement_timeline#/media/File:IsraeliSettlementGrowthLineGraph.png.

[12] Vandepitte M., Catastrofe Gaza in kaart gebracht, https://www.dewereldmorgen.be/artikel/2014/08/07/catastrofe-gaza-in-kaart-gebracht.

[13] http://mondoweiss.net/2015/02/israel-demolished-palestinians.

[14] http://www.juancole.com/2015/10/percent-workers-poverty.html; http://reliefweb.int/report/occupied-palestinian-territory/food-insecurity-palestine-remains-high.

[15] De voedseltekortindex (kcal per persoon per dag) bedraagt er 211, terwijl die in Sub Sahara Afrika slechts 149 bedraagt. http://knoema.com/HDR2014/human-development-report-1980-2013?tsId=1158920.

[16] http://unctad.org/en/pages/newsdetails.aspx?OriginalVersionID=1068.  

[17] De foto van het zwembad is van New York Times die de waterroof vrolijk goedpraat. http://www.nytimes.com/2015/05/30/world/middleeast/water-revolution-in-israel-overcomes-any-threat-of-drought.html?_r=0. Cfr. http://timeswarp.org/2015/05/30/ny-times-applauds-while-israel-robs-palestine-of-water/.  

[18] http://mondoweiss.net/2015/04/settlers-palestinian-bringing.

[19] https://www.4palkids.org/petition-the-list/.

[20] http://mondoweiss.net/2015/06/palestinian-occupied-territories.