Betogers winnen slag om de cijfers: 100.000 op straat tegen Michel en Bourgeois

De regering, de werkgevers en sommige media hadden er vooraf een wedstrijd van gemaakt. Deze betoging zou bewijzen dat het verzet tegen de rechtse regeringen doodgebloed is. Niets blijkt minder waar.

woensdag 7 oktober 2015 16:51
Spread the love

Vergelijken met de betoging van 6 november 2014 is niet helemaal fair. Dat was namelijk de grootste anti-regeringsbetoging sinds 1986. Bourgeois en Michel hadden net hun regeerakkoord bekend gemaakt en de betoging was de start van een beweging die zou leiden tot drie provinciale en één nationale staking die het hele land platlegde.

En toch lukte het om bijna evenveel volk op de been te krijgen. “De pers en de regering hebben zich duidelijk vergist. Ze kunnen blijkbaar niet de woede bij de bevolking correct inschatten”, zei Marc Goblet van het ABVV.

Het was een chaotische betoging. Daar zorgde het alternatieve parcours voor (niet via de noord-zuidas, maar langs de Nationale Bank en het Centraal Station) en een groep havenarbeiders die de officiële start van de betoging niet afgewacht hadden.

Er waren minder spandoeken en minder concrete eisen te zien dan andere keren. Spreek met betogers en je hoort een algemene onvrede. Iedereen begint de besparingen nu echt te voelen. Sommige gezinnen verliezen tot 1500 euro per jaar, zo bleek uit de berekeningen van het ACV. De berekeningstool die de christelijke vakbond vorige week online zette, werd al 100.000 keer gebruikt.

Maar er is ook gerichte woede over specifieke maatregelen. Leraars moeten plots jaren langer werken voor minder pensioen. Bij de openbare diensten beginnen de besparingen hun tol te eisen. En er hangen nog maatregelen in de lucht. Vakbonden uit de horecasector protesteren tegen de invoering van de flexijobs. Horecazaken kunnen werknemers oproepen als het even druk is en weer naar huis sturen als ze niet langer nodig zijn.

“Ondanks de bezwaren van de Raad van State en zonder enige overleg wil de regering dit door het parlement jagen. Onder het mom van de strijd tegen zwart werk worden vaste jobs vervangen door ultraflexibele en onzekere banen. En dit gaat niet over de cafés en restaurants. Ook grote cateringbedrijven en bijvoorbeeld McDonalds kunnen er gebruik van maken”, zegt Frans Dirix van ACV Voeding en Diensten.

Volgens Dirix zijn nog te weinig mensen bewust van wat er met die flexijobs op ons afkomt. Open Vld-voorzitster Gwendolyn Rutten schreef al: “De horeca is een testcase, ook voor de nieuwe economie. Als dit flexstatuut werkt, kunnen andere sectoren er ook gebruik van maken.”

De slag om het aantal betogers hebben de vakbonden gewonnen. Maar hoe moet het nu verder? “Dit is nog maar het begin”, maakte ABVV-voorzitter Rudy De Leeuw zich sterk. Hij riep op om solidair te zijn met de werknemers van de NMBS die de komende weken en maanden zwaar onder vuur zullen liggen.

Het ABVV kondigde al provinciale actiedagen aan. Op 19 oktober wordt er gestaakt in de regio Luik. ACV-voorzitter Marc Leemans hoopt via onderhandelingen een aantal (al genomen en toekomstige) maatregelen bij te sturen. “We gaan dat doen met een uitgekiende combinatie van actie en overleg tegen dit scheve liberale beleid”, aldus Leemans.

Ongezien machtsvertoon

“Rellen ontsieren einde betoging”, zo kopte de website van De Standaard in de namiddag. Een gelijkaardige kop op de website van De Morgen: “Politie chargeert aan Zuid-Station”. Het valt bijna een traditie te noemen. Of er nu twintig-, vijftig- of honderdduizend mensen in een betoging lopen, het kleinste incident wordt uitvergroot en dagenlang gereproduceerd. Toen aan het begin van de betoging een kleine groep havenarbeiders even afweek van de betoging werd er haast in real time over bericht op deredactie.be.

Maar door de fascinatie voor de incidenten die het einde van de betoging kenmerkten, werd een veel belangrijker feit uit het oog verloren. Het gaat dan met name over de massale politierepressie tegenover vreedzame betogers, een repressie die nog nooit op dergelijke grootschalige wijze werd toegepast.




Dit is er wat er gebeurde op het einde van de betoging. Op een bepaald moment zocht een groep van een honderdtal gemaskerde jongeren de confrontatie op met de politie. Dat gebeurde een heel eind van het plein waar op hetzelfde moment de voorzitters van de verschillende vakbonden speechten. Op het moment dat de eerste incidenten zich aftekenden kon de politie er voor gekozen hebben om de kleine groep te isoleren.

Maar dat gebeurde niet. In plaats daarvan koos men ervoor om door middel van waterkanon, traangas en charges de enkele tientallen oproerkraaiers terug te drijven naar het plein waar de betoging eindigde én dat plein hermetisch af te sluiten. De muziek schalde nog door de boxen en de terassen zaten nog vol toen de politie manu militari steeds meer betogers omsingelde en bijeendreef. Vele betogers reageerden verontwaardigd bij zoveel disproportioneel machtsvertoon. Zeker omdat de politie niet aarzelde om gebruik te maken van wapenstok, pepperspray en waterkanon tegenover betogers die na afloop op terrasjes zaten na te praten.

De machtsontplooiing waarmee deze massabetoging beëindigd werd, geeft in ieder geval te denken. Meer dan duizend agenten, tientallen agenten in burger, twee helikopters in de lucht, een vijftal waterkanonnen en het als vee bijeendrijven van vreedzame betogers komt neer op een verregaande criminalisering van het vakbondsprotest. Duizenden betogers omsingelen en samendrijven is vragen om verdere escalatie. De vraag is ook waarom de politie koos voor een dergelijk machtsvertoon terwijl er voldoende alternatieven waren om de gemoederen te bedaren.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!