Volgende maand zal de NAVO een staaltje militair machtsvertoon ten tonele voeren met operatie Trident Juncture. Het gaat om een van de grootste militaire oefeningen in de geschiedenis van het militair bondgenootschap waaraan 36.000 soldaten deelnemen uit een dertigtal landen. Het grootste deel van dit agressieve oorlogsspel zal zich afspelen in Spanje, Portugal en Italië met alles er op en er aan. De troepen zullen met het hele arsenaal (marine, lucht- en landmacht) een militaire interventie simuleren in Noord-Afrika. Officieel gaat het om een post-Afghanistan operatie die de snelheid en effectiviteit moet testen van de snelle reactiemacht die de NAVO heeft opgezet om op crisissen te antwoorden. Het regent dan ook verwijzingen naar de ‘nieuwe veiligheidscontext’, de dreiging die zou uitgaan van Rusland, maar ook van terreurgroepen als Daesh.
Minder officieel gaat de training over het militair onder controle plaatsen van de grondstoffenreserves (mineralen, olie en gas) die het Afrikaanse continent rijk is. Op de achtergrond speelt de concurrentie met China, dat zich erg actief toont op de Afrikaanse grondstoffenmarkt. Spanje en Italië zijn door hun ligging cruciaal voor de controle over belangrijke transportroutes, zoals de Rode Zee en de Hoorn van Afrika. Dat de Middellandse Zee eveneens een belangrijke vluchtroute is voor mensen die armoede en oorlog ontvluchten, zal niet minder een rol spelen in de militaire oefening.
Daarnaast wil de nucleaire alliantie met haar machtsvertoon ook een krachtige boodschap sturen naar Rusland. In dat opzicht is de deelname van troepen van Oekraïne, dat geen lid is van de militaire alliantie, significant. De militaire oefening is evenzeer een test voor de samenwerking met het Oekraïense leger.
“Als je oorlog wil, bereid je dan voor op oorlog” om een bekend Latijns gezegde cynisch te parafraseren. Dat is wat er gebeurt. Een beperkt aantal landen werkt gestaag verder aan de militaire arm van zijn economisch systeem en bijhorende belangen. Dit militaire megacircus is louter een bijdrage aan de globale onveiligheid van onze planeet. In plaats van werk te maken van een duurzaam beheer van grondstoffen, van een grootschalige oefening in mondiale diplomatie, van ontspanning en ontwapening, van humanitaire steun aan vluchtelingen en eerlijke prijzen voor landbouwgoederen (maak zelf het lijstje langer) worden Rambo’s de arena ingestuurd met oplossingen die uit de loop van een machinegeweer komt. Trident Juncture is niet zomaar een slechte Hollywood-film. Het gaat om een stap in de militarisering van ons buitenlands en veiligheidsbeleid. Het is een verspilling van middelen en een promotiecampagne om de defensiebudgetten terug de hoogte in te sturen. Ik vrees dat we de komende dagen de PR over ons heen zullen krijgen van gemilitariseerde academici, politici en legermensen. Aan ons om de andere boodschap te brengen die een simpele waarheid is, maar jammer genoeg zo moeilijk verkoopbaar lijkt te zijn: oorlog is het probleem, niet de oplossing! Ontwapen om te ontwikkelen!
