Die Verdammte Spielerei bestaat uit vier saxofoonspelers, een percussionist en een van een megafoon voorziene grapjas die samen topmuziek maken en dat combineren met – wat ze zelf omschrijven – als volksverlakkerij. In feite nemen ze een loopje met de Vlaamse realiteit, want ieder dorp in onze contreien heeft wel een koninklijke harmonie of een fanfare.
Marching Bands
De tamboer-majoor ruilt in dit ensemble het vaandel in voor de megafoon en de muzikanten hun das voor zogenoemde marcellekes. Samen presenteren ze een soort nieuwe vorm van fanfare van honger en dorst en brengen een transcendente muzikale humor die onstuimig, jolig en aangenaam uitbundig overkomt. Deze marching band kreeg later op de avond versterking van het achtkoppige Nederlandse Broken Brass Ensemble dat zich laat inspireren op het werk van de traditionele New Orleans bands en aanvullen met hiphop-, balkan-, funk en fanfare-invloeden. Beide bands kregen heel wat bijval van de festivalgangers. Niemand ontsnapte aan de onstuimige vrolijkheid die ze gezwind op de aanwezigen overbrachten.
Masker
Ook Artist in Residence, pianist Jason Moran, ontpopte zich tot een onvervalst entertainer. Hij beloofde voor deze dag een feestje te brouwen en dat kwam er ook. Jason blies de songs van Thomas Walker nieuw leven in. Walker was een populaire pianist tijdens de Grote Depressie van in de jaren 30, een echte crooner ook wiens muziek aanzet tot dansen. Moran had een gigantisch masker mee dat Fats Walker afbeeldde en bracht een schitterende interpretatie van diens muzikale oeuvre.
Billie Holiday
De Frans-Amerikaanse zangeres Cécile McLorin Salvant, die gisteren al een geslaagd optreden op Jazz Middelheim afwerkte, kreeg een staande ovatie van het publiek. Ze bracht onder meer haar eigen versie van “Fine & Mellow” van Billie Holiday en minder bekende jazz- en bluesnummers. Met haar bijzonder expressieve stijl en haar uitvoerig stembereik werd ze ongetwijfeld de onbetwiste publiekslieveling van deze 34ste editie.
Satchmo
En uiteindelijk mocht Dr. John deze derde festivaldag afsluiten met een hommage aan het werk van New-Orleans-legende Louis Amstrong. Dr. John verpersoonlijkt heel wat muzikale tradities van zijn thuisstad New Orleans maar was vooral zichzelf tijdens dit optreden. Een onverwachte rol was weggelegd voor de Belgische trompettist Bart Maris en tot merkbaar genoegen van het publiek nodigde Dr. John Cécile McLorin Salvant uit om als gastzangeres enkele songs van Satchmo op te voeren. En zo werd deze swingende festivaldag in grote stijl afgesloten.