Opinie - Katleen Peleman, Martine Claeyssens

Decriminalisering prostitutie is bepalend voor welzijn sekswerkers

Dat Amnesty International ervoor pleit om prostitutie wereldwijd te decriminaliseren, is bijzonder moedig en verdient respect. Hiermee sturen ze een krachtig signaal de wereld in: de strijd voor de mensenrechten primeert boven het morele debat over prostitutie. Vanuit onze jarenlange ervaring met sekswerkers steunen wij voluit dit standpunt.

vrijdag 14 augustus 2015 16:23
Spread the love

Ghapro
en Pasop zien jaarlijks 2700 sekswerkers: mannen, vrouwen en
transgenders. Zij werken in Vlaanderen in de raamprostitutie, de
bars, privéhuizen, massagesalons, als escort en in de
straatprostitutie. Ze kunnen bij ons terecht voor gezondheidszorg en
hulpverlening.

Werken
als prostitué(e) is in België niet strafbaar, maar het beroep is
niet wettelijk geregeld. Prostitué(e)s tewerkstellen is daarentegen
wél strafbaar, al voeren heel wat lokale autoriteiten hierrond een
gedoogbeleid. België is met andere woorden een voorbeeld van een
land waar prostitutie door een individu gedecriminaliseerd is, maar
niet gelegaliseerd.

Decriminalisering
is bepalend voor het welzijn van sekswerkers in ons land, dat ervaren
wij dagelijks. Een sekswerker die bedreigd wordt, die slachtoffer is
van diefstal, van verkrachting of die uitgebuit wordt, kan in België
terecht bij de politie. Dit maakt een wezenlijk verschil voor de
veiligheid en bescherming van sekswerkers. Ze vormen immers een
kwetsbare groep, niet iedere klant of voorbijganger toont zich even
respectvol. In de beslotenheid van de werkruimte zijn zij meestal de
minst sterke partij, in de onderhandelingen om de kostprijs, de minst
weerbare.

Decriminalisering
is ook een voorwaarde om ons werk te kunnen doen. Hierdoor is het
voor onze organisaties niet zo moeilijk om de doelgroep te vinden: de
contactgegevens staan openlijk op internet, de werkplekken zijn
zichtbaar in het straatbeeld. Zonder angst voor vervolging kunnen
sekswerkers binnenstappen in onze doktersconsultatie of bij de
sociaal werker. Wie in de prostitutie werkt heeft immers specifieke
medische vragen en heeft specifieke medische onderzoeken nodig. Onze
cijfers tonen al jaren dat 85 tot 90% van de sekswerkers dit niet
durft te bespreken met de eigen huisarts. Een bedrijfsarts hebben zij
niet, want het beroep is niet geregeld.

Decriminalisering
vormt een essentiële randvoorwaarde om in veilige en gezonde
omstandigheden in de prostitutie te kunnen werken. Wereldwijd is dit
zelden het geval, in de meeste landen is de situatie dramatisch,
zoals Amnesty International vaststelt. In vele landen worden
sekswerkers gemarginaliseerd, uitgebuit, verkracht. De daders kunnen
ongestraft hun gang gaan, ze weten dat hun slachtoffer nooit een
klacht zal durven indienen. Sekswerkers die verdoken werken, werken
bovendien in onhygiënische en onveilige omstandigheden, zonder
toegang tot de juiste medische zorgen. Verdoken prostitutie houdt op
die manier een risico in voor klanten en voor de algemene bevolking.

Is
er in België dan geen uitbuiting of mensenhandel? Jammer genoeg wel.
Blijvende beleids- en politionele aandacht is nodig aandacht om de
uitwassen van prostitutie aan te pakken: mensenhandel,
kinderprostitutie, uitbuiting. Deze fenomenen moeten bestreden
worden, daarover bestaat brede maatschappelijke consensus.

Is prostitutie verwerpelijk?

Het
ideologische debat ten slotte. Is prostitutie niet moreel
verwerpelijk? Moet een Westerse samenleving niet radicaal de kaart
trekken van de afschaffing? Voor ons is de allerbelangrijkste stem in
dit debat deze van de sekswerkers zelf. Een diverse groep, maar wat
zij allen gemeenschappelijk hebben is dat zij met seksuele diensten
in hun levensonderhoud voorzien. En keer op keer stellen wij ons de
vraag: wie zijn wij om te oordelen over de afwegingen die iemand
maakt alvorens in de prostitutie te stappen? Grote schroom lijkt ons
gepast om vanuit de eigen comfortabele (bureau)stoel te oordelen over
een vrouw uit bijvoorbeeld Roemenië die in ons land via prostitutie
een leefbaar minimumloon verdient voor haar familie.

Wij
hopen dat het weloverwogen en sterk onderbouwde standpunt van Amnesty
International velen hun mening zal doen herbekijken en een voorbeeld
mag zijn in de strijd voor mensenrechten van sekswerkers. En
misschien kan België hier inspiratie in vinden voor de denkoefening
die hier wacht, namelijk hoe sekswerkers een betere sociale en
arbeidsrechtelijke bescherming bieden.

Ghapro
en Pasop ontvangen steun van de Vlaamse Gemeenschap, RIZIV en de
steden Antwerpen en Gent.

take down
the paywall
steun ons nu!