Het idee is niet
nieuw. Reeds in februari werd door de Britse conservatieven het idee
gelanceerd om zwaarlijvigheid en verslaving aan te pakken door te
knippen in de uitkeringen. Om preciezer te zijn: wie zogenaamd
weigert om in behandeling te gaan voor dergelijke
gezondheidsproblemen, zou een verminderde of zelfs geen uitkering meer krijgen, zo
kondigde Cameron aan.

Toen bleef het bij een ballonnetje, maar
nu lijkt het Cameron menens te zijn. Cameron heeft opdracht gegeven
om een onderzoek te organiseren waarin wordt nagegaan of en hoe
het knippen in uitkeringen kan gebruikt worden om werkzoekenden
fitter en gezonder te krijgen, en dus sneller aan werk te helpen. Voor het einde van dit jaar moet dat
onderzoek afgerond zijn.

Offcieel heeft het onderzoek als
inzet om na te gaan hoe werkzoekenden die “langdurige, maar
behandelbare aandoeningen hebben, het best opnieuw aan het werk
kunnen geholpen worden.” Verder wil het onderzoek nagaan hoeveel
verslaafde en/of zwaarlijvige werkzoekenden kosten aan de Britse
economie.

Maar de
conservatieven azen duidelijk op het schrappen van uitkeringen
wanneer mensen niet geneigd zijn om bepaalde gezondheidsproblemen te
verhelpen. Dat is in de eerste plaats een besparingsmaatregel. Wat
Cameron wil zijn striktere voorwaarden om in
aanmerking te komen voor ziekte- of werkloosheidsuitkeringen.

Door
verslaving en zwaarlijvigheid expliciet te catalogeren als perfect
geneesbare aandoeningen, willen de Britse conservatieven geld uit de korf
van de ziekteverzekering halen. Verslaving en zwaarlijvigheid worden
niet meer beschouwd als ziekten maar als een zelfgekozen lot dat,
mits hulp, kan vermeden of teruggedraaid worden. Door na te gaan in
hoeverre gezondheidsperikelen als verslaving en zwaarlijvigheid de
zoektocht naar werk verhinderen, wil men op een zelfde manier ook het
recht op uitkeringen verstrengen.