Gebrek aan werk drijft schoolverlatende meisjes in Kameroen naar werkgelegenheden in het buitenland, wat dikwijls vreselijke gevolgen heeft (Ngala Killian Chimtom/IPS)

Kameroense vrouwen worden slavinnen in het Midden-Oosten

Een tekort aan banen dwingt Kameroense meisjes en vrouwen om werk te zoeken in het buitenland. Vaak staat hen daar een leven als slavin te wachten. Het Kameroense traumacentrum voor slachtoffers van mensenhandel heeft de regering opgeroepen om een onderzoek te openen naar mensenhandelaren die in het binnenland vrouwen ronselen en in de slavernij duwen.

donderdag 16 juli 2015 15:19
Spread the love

Haar
lippen beven, haar handen trillen. Susan (niet haar echte naam) vecht
eerst tegen de tranen maar barst uiteindelijk toch in snikken uit als
ze haar verhaal vertelt. De 28-jarige verpleegster trok twee jaar
geleden naar Koeweit om daar te gaan werken. “Ik zag
advertenties met vacatures op reclamepanelen in de stad. De vacatures
waren voor dienstmeisjes en verpleegsters in Koeweit. Als
verpleegkundige zonder baan in Kameroen, besloot ik mijn kans te
wagen.”

Verkocht
als goederen

Met
de hulp van de tussenpersoon in de advertentie bevond Susan zich al
snel op het vliegtuig richting Koeweit. Het vooruitzicht op werk en
het beloofde loon van 250.000 CFA-frank (385 euro) per maand, maakte
dat ze hoge verwachtingen had. Dat loon was immers een enorme som
vergeleken bij de 70 euro die ze als maandloon zou hebben voor
dezelfde baan in haar thuisland.

Haar
verhaal nam een drastische wending toen Susan samen met 46 ander
Kameroense meisjes aankwam in Koeweit op 8 november 2013. “We
werden naar een kleine kamer gedreven waar nog andere meisjes zaten
afkomstig uit Ghana, Nigeria en Tunesië. Vervolgens werd er op ons
geboden en werden we verkocht als goederen.”

Kwelduivel

Susan
werd meegenomen door een Egyptische man. “In zijn huis kreeg ik
een voorproef op de hel”, zegt ze terwijl de tranen over haar
wangen stromen. Ze moest beginnen om vijf uur in de ochtend en zag
haar bed pas na middernacht, heel vaak met een lege maag. De man
probeerde verschillende keren om haar te verkrachten maar ze dreigde
om dat aan te geven aan de politie. Haar kwelduivel antwoordde dan
dat hij de politie zou betalen om haar te verkrachten en te
vermoorden, en dat haar zaak geen kans zou maken.

Het
verhaal van Susan is geen alleenstaand geval. Ook Brenda uit Kameroen
heeft een soortgelijk verhaal. Zij werd verplicht om de huisdieren
van haar werkgever te wassen: katten en slangen. Ook moest ze
hetzelfde toilet delen met de katten. Zowel Susan als Brenda vonden
op een dag de moed om te zeggen dat ze niet langer voor hun meesters
wilden werken.

Brenda
werd onmiddellijk het huis uit gegooid en liep twee dagen lang tot
aan de ambassade van de Centraal-Afrikaanse Republiek waar ze werd
gered. Susan werd in de koffer van een auto terug naar de
tussenpersoon gebracht die haar op het vliegveld opwachtte.
Uiteindelijk zou ze nog een week in een immigratiecentrum en drie
dagen in een deportatiecentrum worden opgesloten. Toen de meisjes
uiteindelijk terug op een vlucht richting Kameroen zaten, waren ze al
hun bezittingen kwijt met uitzondering van hun paspoorten en de
kleding die ze droegen.

‘Tier
3-status’

De
omvang van de moderne slavernij is verontrustend. Volgens de meest
recente Index van de Slavernij werken 750.000 mensen als
slaaf in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. Koeweit en Saudi-Arabië
zijn al zeven jaar op rij landen met een zogenaamde Tier 3-status.
Dat wil zeggen dat ze tot die groep van landen behoren die het minst
ondernemen tegen mensenhandel en niet voldoen aan de
minimumstandaarden om de smokkel te bestrijden.

Het
Kameroens traumacentrum voor slachtoffers van mensenhandel vangt
vrouwen op die uit de slavernij ontsnapten. “We proberen ze
terug het gevoel te geven om een thuis te hebben”, zegt Beatrice
Titanji, vice-voorzitter van het centrum. “De vrouwen werden
blootgesteld aan vernederingen. Ze werden dieren genoemd, er werd hen
gezegd dat ze stonken en er werden sprays gebruikt om hun zogezegde
geur te verdrijven op de plekken waar ze hadden gezeten.”

Het
traumacentrum heeft de regering opgeroepen om een onderzoek te openen
naar agenten die vrouwen en meisjes ronselen om te gaan werken in het
Midden-Oosten. Ook vragen ze om een ontmoedigingscampagne te beginnen
om Kameroense burgers ervoor te behoeden dat ze ingaan op de beloftes
op werk via deze tussenpersonen.

Bron: In
Search of Jobs, Cameroonian Women May End Up as Slaves in Middle East

take down
the paywall
steun ons nu!