Menig
cannabisgebruiker zal blij zijn met de veranderingen die het cannabisbeleid in
de VS en andere delen van de wereld treffen. De gedachte dat de leugens die het
wereldwijde repressieve cannabisbeleid legitimeren tegen een hoog tempo verdwijnen worden hoopvol onthaald. Zelfs het Amerikaanse DEA laat
ondertussen weten dat ze het niet langer op cannabis en zijn gebruikers gemunt heeft.

Jan met de
pet zal er niet vaak bij stilstaan, maar Jan met de pet(ard) des te meer. De
wereld bereidt zich voor op een ‘post-war-on-drugs’ tijdperk. Wereldwijd geven
top (ex) politici toe dat de war on drugs gefaald heeft. Men moet maar een
beetje kritisch zijn om te begrijpen dat dit een eufemisme is. De Amerikaans
geïnspireerde War on Drugs heeft op veel plaatsen slechts voor doden,
gevangenen, corruptie, geldverkwisting, onmenselijkheid, enz. gezorgd. Op haar
balans is geen positief resultaat te vinden. Dat is verbazend voor een beleid
dat zich meer dan veertig jaar weet te handhaven.

Wat me vandaag
interesseert is hoe de huidige politieke leiders ons hun plotse openbaring
zullen verkondigen. Want het zal volgens velen niet lang meer duren eer de
wereld meer plekken zal kennen waar drugs, op de eerste plaats cannabis,
gereguleerd zal worden. Ze stoelen hun bewering op het feit dat op de plaatsen
(Colorado, Washington, Uruguay, Nederland, …) waar men een vorm van
legalisering heeft geïmplementeerd, de wereld niet is vergaan en niet iedereen
in een gevaarlijke moordenaar of onbetrouwbare dief veranderde. Wel
integendeel. Uit de cijfers zou men mogen afleiden dat de misdaad en zware
misdaad afneemt. Too stoned to be a criminal!? Misschien.

Maar als
het zo is dat cannabisgebruikers in feite geen dieven, moordenaars, gekken of
verslaafden waren/zijn waarom werden/worden ze dan gestigmatiseerd, geviseerd,
gearresteerd, beboet en/of opgesloten. Omdat sommige mensen een ander
roesmiddel verkiezen en de hun omringende zogenaamde pluralistische samenleving
dit niet kan verdragen? Of omdat bepaalde mensen er economische en morele
belangen bij hebben?

Beleidmakers
konden decennialang op de mainstream media rekenen om groteske leugens omtrent
de gevaren van cannabis de ether in te sturen? Opvallend is hoe diezelfde media
telkens de geneeskrachtige eigenschappen van de plant verzwegen. Nochtans weet
iedereen die het onderwerp een klein beetje volgt dat er ondertussen zeer veel
wetenschappelijke en anekdotische bewijzen bestaan om cannabis als medicijn te
gebruiken. Wat gelukkig ondertussen op meer en meer plaatsen gebeurt, zoals in
de VS, Israël, Nederland, enz..

U begrijpt
ondertussen mijn ter zake doende nieuwsgierigheid. Binnen enkele
jaren zullen zeer veel toppolitici hun beleid ten aanzien van drugs drastisch
moeten aanpassen en misschien zelfs moeten toegeven dat het huidige beleid
onrechtvaardig en onmenselijk was. Ze zullen dit moeten doen omdat ondertussen
ook Jan met de pet vernomen zal hebben dat ‘dienne weed’ minder gevaarlijk blijkt
te zijn dan zijn pint en/of zijn sigaret. Maar vooral omdat hij te weten zal zijn gekomen dat ‘dienne weed’
ook nog bij menige ziekte, van hemzelf of zijn Jeanne, helpt. Ironisch genoeg
is het in de Verenigde Staten dat de bevolking zich, via statelijke referenda,
massaal heeft ingezet om veranderingen te eisen. En dit ging niet zonder
consequenties gepaard. Drieëntwintig staten hebben ondertussen een medisch
programma gebaseerd op medische cannabis en vier staten hebben het persoonlijk
recreatief gebruik gereguleerd. Alleen al in 2014 hebben nog eens elf staten (en ééntje in 2015)
cannabisolie, rijk aan CBD, goedgekeurd bij de behandeling van epilepsie. Er gaat geen maand
voorbij of er gebeurt wel iets in het Amerikaanse medische of recreatieve
cannabisbeleid. Naast de VS zijn er nog talrijke Latijns-Amerikaanse landen die
het post War on Drugs tijdperk zijn binnengetreden. Ook daar heeft de
wetenschap het van de moraal gehaald.

Maar hoe
gaan onze toppolitici en beleidsmakers deze wetenschappelijke revolutie aan het
publiek overbrengen? Of zullen ze dit niet doen en zullen we op een dag opstaan en
zal heel de wereld doen alsof ze altijd positief tegenover cannabis stonden?

Mijn
nieuwsgierigheid spitst zich vooral toe op de (komende) reactie van mevrouw De Block,
onze liberale minister van Volksgezondheid en arts. Het is niet denkbeeldig dat
zij binnen enige tijd zal moeten toegeven dat cannabis voor meer patiënten iets
kan betekenen dan slechts via het gecommercialiseerd hulpje Sativex, en dan nog enkel bij
MS-patiënten. In de VS gebruikt men medische cannabis bij pijn, depressie,
epilepsie, post-traumatisch stress syndroom, nausea, om eetlust op te wekken, voor
de neveneffecten van chemotherapie uit te schakelen en nog veel andere behandelingen. Maar volgens onze minister
zijn er momenteel nog geen bewijzen dat cannabis bij andere ziekten dan bij MS
kan dienen. Vreemd. Ik zou zelf durven zeggen zeer vreemd! Moeten we geloven dat de op cannabis gebaseerde medische programma’s in de VS steunen op bijgeloof of magie.

De
Belgische bevolking mag van haar minister toch verwachten dat ze dit dossier,
dat de volksgezondheid aangaat, kent, te meer dat ze arts is. Zelfs vanuit haar
liberale inspiratie mag men verwachten dat ze zich voor het medische en recreatieve
gebruik van cannabis openstelt. Zijn rationaliteit, vooruitgangsoptimisme,
progressiviteit, (medische) vrijheid van
het individu, wetenschappelijkheid, rechtvaardigheid, enz… geen liberale
principes? Welke liberale eigenschap incarneert Maggie volgens U het best?

Zij die
zich zonder veel moeite verder willen informeren raad ik aan om alvast met deze
3 documentaires van dokter Sanjay Gupta te beginnen. 

https://www.youtube.com/watch?v=hrVXRZY1_x0

https://www.youtube.com/watch?v=i2qFDb8LExo

https://www.youtube.com/watch?v=QnVHxOPEbqc