De
kansen voor vrouwen op sociale vooruitgang in de visserijsector zijn zeer beperkt. Ze zijn ook nauwelijks vertegenwoordigd in leidende
posities. De visserijsector blijft daarmee ver achter bij andere
sectoren, aldus de VN-Voedsel-en-Landbouworganisatie FAO.
Zo’n
120 miljoen mensen halen hun inkomen uit visvangst, aquacultuur en
visverwerkende activiteiten. Een groot deel van deze mensen werkt in
de kleinschalige visserij. Vis is wereldwijd een belangrijke bron van
voedingsstoffen die meer dan 20 procent van de benodigde dierlijke
proteïnen verschaft in arme landen.
Het
vergroten van de gendergelijkheid in de visserijsector is belangrijk
voor de voedselzekerheid, volgens de FAO in haar rapport The role of women in the seafood industry. “Dat geldt zowel op
huishoudelijk niveau, waar vrouwen zorgen voor eten en inkomen, als
op wereldwijd niveau, waar de visserij-industrie op duurzame wijze
zal moeten groeien om de wereldbevolking te blijven voeden.”
De
visproductie moet volgens de FAO met 20 tot 30 miljoen ton per jaar
stijgen om te kunnen voldoen aan de groeiende vraag. De globalisering
van markten, stagnatie van de visvangst in oceanen en de
klimaatverandering behoren tot de factoren die extra druk zetten op
de inkomsten van vrouwen in deze sector.
Onbetaald
werk
De
visvangst wordt grotendeels gedomineerd door mannen, in het bijzonder
de visserij in kustwateren en de industriële visserij op zee.
Vrouwen werken meestal in de verwerkende industrie en plaatselijke
verkoop, of vervullen ondersteunende rollen, zoals het schoonmaken
van de boten en het vervoeren van vis naar de markt, volgens het
FAO-rapport.
Dit
werk wordt lager betaald – in sommige gevallen zelfs niet betaald –
en vaak niet erkend als een bijdrage aan de economie en
voedselzekerheid. Vrouwen die in de visserijsector willen werken,
lopen in sommige ontwikkelingslanden aan tegen beperkte mogelijkheden
om geld te lenen of zelf een vissersboot te bezitten. Daardoor zijn
ze niet in staat een eigen bedrijf te beginnen, hun activiteiten uit
te breiden of toegevoegde waarde aan hun producten te geven.
Bronnen:
