TimPauwels van de VRT heeft het op deredactie.be over de gekadastreerde burger. Leuk gevonden. Maar hij stelt vooral vragen over het kadastraal inkomen en beschrijft dat Belgische overheden niet goed zijn in samenwerken. Ik zocht naar een alternatief voor een rare en oneerlijke vorm van vermogensbelasting: het kadastraal inkomen is een scheve belasting.

Klimaatvriendelijk

In de oplaaiende discussie over het kadastraal inkomen moeten
we de kosten van de belastinginning betrekken plus de fraudekansen. En, kan ‘t een ietsiepietsie eenvoudiger en eerlijker? Omdat de KI-basiswaardes van ons onroerend goed uit 1975 (!) stammen en zijn scheefgegroeid kun je wel veel investeren in tienjaarlijkse waardetaxaties maar
dat werk levert alleen getallen op en geen welvaart. Investeer dat liever in isolatieadvies. Alleen maar cijfers produceren is weggegooid geld en
het roept dure taxatietwisten op. Rijken die wel een fiscaal adviseur kunnen financieren
worden stelselmatig bevoordeeld. Voor mensen met geld zijn de mazen groter dan voor de brave burger. Het huidige systeem frustreert ook het klimaatneutraler
maken van je eigen huis omdat daarmee wél je kadastraal inkomen toeneemt. Een pandjesbaas die zijn woningbezit tochtig houdt spint er garen bij, zeker als zijn huurders de energiefactuur
moeten betalen. De vele Belgen die zwartwerkers inschakelen, die illegaal verbouwen en die
hun pand zonder aangifte isoleren vegeteren op de modelburger die zich wel aan regels en vergunningen houdt.

Grondbezit

Een
pleidooi voor eenvoud in taxatie en belastingheffing. Vervang het kadastraal inkomen
door een objectieve, frauderesistente en in de tijd duurzame, eenduidige, voorspelbare
en begrijpelijke grondslag: dat is grondbezit
plus eventueel de feitelijke aard van het bodemgebruik. De oppervlakte en het eigendom van ons hele land zijn al tot in detail geregistreerd, dus er zijn lage perceptie/inningskosten. Een tariefvoorbeeld: bij
x m² grond ga je x betalen. Bij onbebouwd y en voor publiek
toegankelijke grond (als je je bos of landgoed openstelt) z. Nadeel voor de grondbezitter:
er valt niet meer te knoeien met de oppervlakte, want het kadaster heeft de eenvoudig verifieerbare maten in de computer staan. Dat wordt dan een simpeler en rechtvaardiger belasting op bezit dan de
huidige fictieve en betwistbare huurinkomsten anno 1975.

Variaties

Veel
bezit betekent veel betalen, geen of weinig grond is niets betalen. De eerste 200m² of 300m² per wooneenheid vrijstellen zal de perceptiekosten (de inning van de belasting) enorm doen
dalen en bevorderen dat kleine woningen betaalbaar blijven en dat bescheiden kavels, geschakeld en gestapeld bouwen (klimaatvriendelijk) bevoordeeld worden plus dat onze
steden betaalbaar blijven. Je kunt zelfs een stimulans op stedelijke inbreiding (woningverdichting) inbouwen
en je kunt braaklegging (speculatie) van geschikte bouwgrond duurder maken.

Volume

Laten
we voor de discussie over het principe de federale/gewestelijke opbrengst van
deze belasting qua volume gelijk houden aan die van het huidige KI. Waarom zou
een herziening van de verdeling automatisch moeten leiden tot een hoger totaal? Verschillen
breng je aan via een verfijning van het tarief. In gebieden waar de gemiddelde grondwaarde
veel steeg kan het tarief sterker omhoog en elders omlaag. Met een knipoog naar
de slogan van de belastingdienst van onze noorderburen: “Makkelijker
kunnen we ‘t maken en ook rechtvaardiger.”

foto Wikipedia/Michiel1972