Toufiq zette de
camera van zijn gsm aan toen hij merkte dat hij achtervolgd werd door
een politiewagen. Hij was op weg naar huis. Toen de politie hem
eindelijk deed stoppen, kreeg hij de reden te horen van de controle:
“Ik vond dat gij heel raar aan het rijden waart”.

De agent beschrijft
de route die ze net samen hadden afgelegd. “Ik ben op weg naar
huis”, antwoordt Toufiq.

“Zijde gij gekend
bij ons”, is de volgende vraag. “Voor jeugdfoutjes”, antwoordt
de man. “Geen drugs”, vraagt de agent? “Nee, geen drugs. Ik ben
anti-drugs.”

Nadat al zijn
papieren in orde blijken te zijn, neemt de agent zijn
identiteitskaart mee naar de politiewagen. “Controleren of u niet
geseind staat.”

De agent komt terug
en zegt dat Toufiq gelogen heeft. “U bent bij ons gekend voor
drugs”, zegt de agent. “Onmogelijk”, antwoordt Toufiq. Nadat de
agent ook nog eens zijn tas gecontroleerd heeft, mag hij beschikken.
“Misschien had iemand die in 2007 samen met u opgepakt is drugs
bij”, zegt de agent nog. Toufiq herhaalt: “Ik ben anti-drugs.”
De agent: “Houden zo.”

Heel wat recente
strafdossiers rond drugdelicten blijken een gelijklopend
proces-verbaal te bevatten. “Wij melden aan uw ambt dat we een
voertuig opmerkten dat zich nogal raar gedroeg”, staat er dan in. ‘Raar’ betekent dus niet: zonder nummerplaat rijden of heel lang ergens
stil staan, maar gewoon links en rechts afslaan. Blijkbaar voert de
Antwerpse politie systematisch dergelijke controles uit om dan af en
toe iemand te betrappen op drugsbezit.

De agent bleef wel opvallend vriendelijk. Dat blijkt dan weer geen courante praktijk te zijn.