In
de periode maart 2014-maart 2015 maakt de Foreign Press Association
(FPA) geregeld melding van intimidatie en gedwongen verwijdering van
journalisten. FPA is een Israëlische vereniging van journalisten die
de conflicten in het Midden-Oosten opvolgen. Volgens de FPA worden
journalisten ook beschoten. Het gaat daarbij zowel om journalisten
van buitenlandse media als om Palestijnse journalisten.
De
FPA riep de Israëlische bezettingstroepen reeds meermaals op hun
aanvallen op journalisten te stoppen. Die aanvallen worden volgens de
FPA niet uitgelokt maar zijn een gevolg van “een verandering in
het beleid van de bezetting”. Journalisten werden onder meer
beschoten met kogels met een rubbercoating.
Tevens worden van dichtbij
traangasgranaten afgevuurd op journalisten, die zich
nochtans buiten de vuurlinie bevonden. Volgens de Israëlische wet
mogen granaten alleen vanop een veilige afstand en in een opwaartse
boog worden afgevuurd, zodat ze geen levens in gevaar brengen.
De
Israëlische bezettingstroepen gebruiken niet alleen hun munitie
tegen Palestijnse demonstranten tegen de bezetting, maar ook tegen
waarnemende journalisten en cameramensen.
Een cameraman van de
Palestijnse tv werd enkele maanden geleden in zijn been geschoten
door een Israëlische scherpschutter, terwijl hij een protest bij het dorp Kafr Qaddoum filmde, in het noorden van de bezette Westelijke
Jordaanoever. Bij een eerder incident werd hij bij het verlaten van
het dorp door Israëlische militairen uit zijn auto gesleurd.
Een
cameraman van het internationaal persagentschap Reuters werd in beide
benen geschoten met kogels met een rubbercoating van een halve
millimeter. Een week eerder was hij al eens bestookt met een
traangasgranaat. Tijdens Operation Protective Edge, de Israëlische
terreuraanval op de bevolking van Gaza, werden zeventien Palestijnse
journalisten gedood door het Israëlisch bezettingsleger, ook
journalisten die niet in de buurt van de gevechten waren.
Blank
westers privilege
Op
3 april 2015 werd een aantal journalisten, ambulances en
demonstranten tegengehouden bij Kafr Qaddoum, waar op dat ogenblik
protesten tegen de bezetting werden onderdrukt. “Zelf werd ik na
een paar uur wachten en nadat ik contact opgenomen had met de
woordvoerder van het leger alsnog toegelaten. Er werd geen materiaal
in beslag genomen en ik werd niet geïntimideerd. Een privilege dat
alleen voorbehouden is aan blanke, westerse journalisten” (volgens
IPS-verslaggever Mel Frykberg).
Een
Palestijnse collega viel een paar weken geleden een heel andere
behandeling ten deel. Zijn camera werd in beslag genomen door een
Israëlische militair aan het vluchtelingenkamp Jelazon bij de stad
Ramallah op de bezette Westelijke Jordaanoever. Toen hij probeerde
zijn dure camera terug te krijgen, werd hem gezegd dat hij moest
vertrekken. “De camera werd pas teruggegeven toen ik contact zocht
met de commandant over de kwestie en na een charmeoffensief waarbij
ik apart genomen werd van de andere journalisten.”
De
Israëli’s lijken tot op zekere hoogte gevoelig te zijn voor de
manier waarop ze worden afgeschilderd in de westerse media. “Als
blanke, Australische vrouw krijg ik medewerking van militairen,
vragen ze hoe het met me gaat en waarschuwen ze mij op te passen. Ik
weet echter goed dat ook ik risico’s loop als ik niet extreem
voorzichtig ben. Dus kies ik ervoor weg te blijven uit de
frontlinie.”
