Vandaag lezen we
tot ons genoegen in de pers dat staatssecretaris Elke Sleurs de drempel wil
verlagen voor slachtoffers van seksueel misbruik om aangifte te doen. Daarnaast
lezen we dat er werk wordt gemaakt van meer gespecialiseerde bijstand voor
slachtoffers. Waardig werk uiteraard, maar vooraleer we iets nieuws gaan creëren
is het in de eerste plaats belangrijk om te informeren over de gespecialiseerde
hulp die vandaag al aangeboden wordt. De centra algemeen welzijnswerk bieden
dit soort professionele hulp namelijk al meer dan vijftien jaar
aan. Alleen is dit misschien nog onvoldoende geweten bij het brede publiek.

Er bestaat al slachtofferhulp, met of zonder aangifte

De CAW’s hebben over heel Vlaanderen een aanbod voor
slachtoffers van verkeersongevallen en van misdrijven. Elk CAW is ook
gespecialiseerd in het aanbieden van hulp aan slachtoffers van seksueel
misbruik. Wanneer iemand vandaag aangifte doet bij de politie, wordt die persoon
automatisch op de hoogte gebracht van het bestaan van dit soort hulp. Wanneer
de persoon graag hulp wil, wordt hij of zij gecontacteerd door het CAW en verder
begeleid.

Het probleem is echter dat we daarmee slechts een beperkte
groep van mensen bereiken die te maken kregen met seksueel misbruik. Veel
mensen doen geen aangifte en zijn ook niet op de hoogte van de hulp die ze
kunnen inroepen. Mensen kunnen ook bij het CAW terecht, wanneer ze geen aangifte
wensen te doen. Iedereen die te maken krijgt met seksueel misbruik, kan terecht
op het nummer 1712 en krijgt meteen een hulpverlener aan de lijn. Via www.1712.be kan je ook via mail contact opnemen.
Dit kan volledig anoniem.

Aangifte doen blijft een vrije keuze

Over het al dan niet aangifte doen van seksueel misbruik
werden de afgelopen dagen een aantal uitspraken gedaan. Het feit is dat dit een
persoonlijke keuze blijft van de persoon die het meemaakte en dat we daar
respect voor moeten opbrengen. Het label ‘slachtoffer’ is niet iets wat een
mens graag op zijn voorhoofd gekleefd krijgt.

Daarom is het van groot belang
dat we de drempel niet alleen verlagen om aangifte te doen, maar dat we vooral
laten weten dat deze mensen er niet alleen voor staan. Ook als ze ervoor kiezen
om geen aangifte te doen. We moeten mensen dus laten weten dat ze discrete hulp
kunnen inroepen en van dit ‘label’ af kunnen geraken door het te verwerken,
want dat is uiteindelijk wat iemand die dit meemaakte wil.

Informeren is de eerste plicht van de overheid

Veel belangrijker dan nieuwe structuren te gaan opzetten,
terwijl dit soort hulp al bestaat, is dus dat mensen voldoende geïnformeerd
worden over waar ze terecht kunnen. Bij de sensibilisering die de
staatssecretaris plant, moet dit een eerste prioriteit zijn.