In de officiële toelating die de Stad Antwerpen aan het ACOD gaf om te manifesteren, klinkt het dat er “een aantal afspraken en voorwaarden over veiligheid en netheid […] van toepassing zijn bij deze toelating”.

Dat is natuurlijk gebruikelijk wanneer de stad toestemming geeft om te manifesteren. Maar wat opvalt aan deze specifieke toelating van de Stad Antwerpen, is dat de voorwaarden bijzonder streng zijn. Zo streng, dat ze eigenlijk haast onmogelijk zijn om na te leven.

Hier enkele voorbeelden:

– “Er mogen geen provocerende spandoeken of pancartes gedragen worden tijdens de optocht noch mogen er provocerende slogans geroepen worden.”
– “Het gebruik van sirenes en ander lawaai veroorzakende middelen is verboden, behalve de megafoon die gebruikt wordt door de voorzitter of door de op voorhand aan de politie aangekondigde deelnemers.”
– “De organisatie beschikt voor de manifestatie over een lijst van de personen die het woord zullen voeren tijdens de manifestatie. Hij maakt deze lijst over aan de politiediensten (Naam, voornaam en geboortedatum) en spreekt ook duidelijk af welke leuzes worden gescandeerd en welke boodschap wordt verkondigd (deze mogen niet opruiend zijn, noch strafbaar)”

Daarnaast valt uit de toelating op te maken dat de Stad Antwerpen iedere aansprakelijkheid bij de organisatoren van de betoging legt. Concreet betekent dit dat een misstap van één individuele betoger kan afgeschoven worden op de organisatie van de betoging. Een principe dat volgens Chris Reniers (ACOD) onaanvaardbaar is. Op die manier wordt immers een gigantische drempel ingebouwd om te mogen en kunnen betogen.

Voor het volledige document: zie bijlage