Alexander De Croo en Didier Reynders ()
Opinie -

Jonge minister, oude reflexen

Minister van Ontwikkelingssamenwerking De Croo zorgde voor een rel met de Congolese regering, tijdens zijn bezoek vorige week samen met minister van Buitenlandse Zaken Reynders. Hij zei tijdens een toespraak in Kinshasa dat ons land de arrestaties en de willekeur van justitie in Congo niet meer tolereert. Zijn uitspraak lokte reacties uit in Kinshasa, maar ook in Brussel. Een commentaar van journaliste Colette Braeckman.

vrijdag 27 februari 2015 20:04
Spread the love

Voor zijn vertrek naar Kinshasa, had Alexander De Croo (Open-VLD) een voorbeeld moeten nemen aan wat zijn Eerste Minister Charles Michel (MR) deed: luisteren naar zijn vader Herman en zich laten inspireren, niet alleen door diens voorzichtigheid maar ook door het wederzijds respect die de betrekkingen met zijn vele Congolese vrienden begeesterde.

De uitstap van de nieuwe minister van Ontwikkelingssamenwerking naar Kinshasa was niet zonder reden. Iedereen weet dat Congo op minder dan twee jaar voor de volgende verkiezingen riskeert een nieuwe turbulente periode mee te maken wat betreft het vinden van financiering voor de komende verkiezingen en het respecteren van het voorziene tijdschema.

Bovendien veroorzaken de sociale verschillen en de opnieuw toenemende corruptie duidelijk ontevredenheid. Dit was één van de oorzaken van de gewelddadige protesten van januari laatstleden. Daar bovenop komt de motie van wantrouwen tegenover de VN-missie in Congo (MONUSCO) wat betreft zijn kansen op succes met de beloofde acties tegen de Hutu-rebellen (in het oosten van Congo).

Het gaat hier echter niet over de relevantie van zijn opmerkingen. De vraag is zowel Belgo-Belgisch als Belgo-Congolees: is het voor een minister van Ontwikkelingssamenwerking passend om – onder het mom van ‘het spreken van duidelijke taal’ – de eigen minister van Buitenlandse Zaken opzij te dringen? En is het voor Brussel nuttig om de zaak dan nog verder op de spits te drijven door te benadrukken dat de fles niet alleen half leeg is maar dat het niveau ook nog eens gevaarlijk daalt?

Men moet erkennen dat niet alle signalen in het rood staan. De bevolking heeft zelf aangetoond dat het beschikt over politieke volwassenheid en macht. Door terug te trekken (misschien om beter te kunnen springen) heeft het zijn vermogen gedemonstreerd om te luisteren, zelfs indien de versterking van de veiligheidsmaatregelen en repressie steeds alarmerender is.

Minister De Croo is er misschien niet van op dat hoogte dat in de regio van de Grote Meren – meer nog dan elders in Afrika – de mentaliteit aan het veranderen is: het nationalisme ontwaakt, de gevoeligheden zijn rauw en de personen met een vermanend vingertje zijn er steeds minder populair. In januari laatsleden nog, toen minister De Croo een steunkrediet van 35 miljoen euro had opgeschort, zei (de Rwandese president) Kagame dat “België vrij was om te doen wat het wilde met zijn geld…”. Dat betekent ook dat er zich andere partners aandienen, discreter maar ook efficiënt.  

We dachten dat discussies over de soevereiniteit, het respect tussen partners en het algemeen welzijn tot het verleden behoorden en dat een aantal basisprincipes voortaan door onze diplomatie waren opgenomen, zowel met betrekking tot Afrika als tot andere delen van de wereld.

Dit recente incident toont aan dat de oude reflexen moeilijk af te leren zijn, zelfs bij jonge ministers en dat deze jonge minister de oude ervaring en wijsheid van zijn vader niet overgeërfd heeft.  

take down
the paywall
steun ons nu!