President Maduro op bezoek bij Chinees president Xi Jinping (venezuelasolidarity.org)
Analyse -

Internationale solidariteit met Venezuela maakt verschil

President Obama heeft sancties bevolen tegen de regering in Venezuela. Steun uit een andere hoek maakt dat dergelijke beslissingen niet meer de impact hebben zoals in de jaren dat de VS nog alleen heerste over Latijns-Amerika

dinsdag 20 januari 2015 16:46
Spread the love

Wie
durft vandaag een land te steunen dat bedreigd wordt door een grootschalige interventie
van de Amerikaanse regering? Toen Guatemala (1954), de Dominicaanse Republiek
(1965), Chili (1973) en Haïti (2004) in dat schuitje zaten, was er niemand om
hen te steunen.

Cuba is een geval apart. Doorheen de jaren en op verschillende
momenten hebben de Sovjet-Unie, enkele Latijns-Amerikaanse landen en enkele
landen die zetelen in de Algemene Vergadering van de VN hun steun en
solidariteit aan het land betuigd. Cuba’s socialistische revolutie houdt nog steeds stand.  

De
Amerikaanse regering viseert nu Venezuela, haar socialistische regering en haar
nationale soevereiniteit. Dit keer echter staat het slachtoffer niet alleen.  

Tijdens
de nu bijna vijftienjarige periode van de Bolivariaanse revolutie in Venezuela is de
Amerikaanse regering altijd kwistig geweest met financiële steun voor de tegenstanders van
de regeringen van president Hugo Chávez en zijn opvolger Nicolas Maduro. De
Amerikaanse media hebben beiden eensluidend veroordeeld op grond van
zogenaamde binnenlandse repressie. Sinds 2010 hebben beide landen daarom ook geen
ambassadeurs meer ter plaatse.  

Amerikaanse sancties

De
Amerikaanse regering heeft eind december 2014 nieuwe sancties tegen Venezuela getroffen. Voorstanders van deze beslissing beweerden dat de Venezolaanse
regering toevlucht had gezocht tot geweld als reactie op straatprotesten eerder
dat jaar. Wat de Amerikaanse en Europese media er niet bij vertelden was dat
deze demonstraties voornamelijk plaatsvonden in de welgestelde stadswijken en dat
de protestanten zelf verantwoordelijk waren voor bijna alle moorden die
plaatsgrepen tijdens de rellen. 

De
Amerikaanse druk neemt toe terwijl de media onophoudend Venezuela afschilderen
als kwetsbaar. Dat is niet geheel onterecht: de tijden van de charismatische
Chávez en zijn overweldigende verkiezingsoverwinningen zijn voorbij. Maduro won
de presidentiële verkiezing in april 2013 maar zeer nipt. Bovendien kampt de
Venezolaanse economie met zeer zware problemen.  

In
december 2014 verklaarde de Venezolaanse Centrale Bank dat de economie in een
recessie zit en dat de inflatie van de voorbije twaalf maanden 63,6 procent
bedroeg, een van de hoogste inflatiecijfers ter wereld. De grote vraag naar
dollars, die het land niet uit mogen, drijft de zwarte markt aan. De
olieprijzen zijn zodanig gezakt dat ze amper nog de productiekosten dekken.  

Omdat
de verkoop van ruwe olie goed is voor 95 procent van Venezuela’s
exportinkomsten, circuleren er in de Venezolaanse economie recent dertig
procent minder vreemde valuta. Financiële reporters waarschuwen dat er veel
kans is dat de waarde van overheidsobligaties eveneens sterk zal terugvallen.
Stroompannes en tekorten aan basisconsumptiegoederen zijn schering en inslag
geworden.  De regering wijdt deze tekorten voor het grootste deel aan het achterhouden van voorraden door
commerciële groepen die tegen Maduro oppositie voeren. 

Maar
er is ook goed nieuws

In december 2014 gingen een aantal ministers van
Venezuela op bezoek in China, gevolgd door president Maduro in het begin van
januari 2015. Ze woonden de allereerste conferentie ooit bij tussen hoge
Chinese regeringsleiders en vertegenwoordigers van zowat alle CELAC-lidstaten
(Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caraïbische Staten).

Maduro vertelde de pers dat China bijkomend 17 miljard euro in zijn land zou investeren, een ferme verhoging van de 40 miljard die
de afgelopen tien jaar reeds werden uitgeleend. Olie-exporten naar
China, vandaag goed voor een half miljoen vaten per dag (op een totaal van 2,49 miljoen vaten per dag), zullen in 2015 worden
verdubbeld.  

Na
zijn vertrek uit China bezocht Maduro een aantal olieproducerende landen van het
Midden-Oosten. Tijdens zijn bezoeken aan Iran en Qatar vertelde hij een journalist van de
Latijns-Amerikaanse tv-zender TeleSur dat “wij (van de OPEC, de Organisatie
van Olie Exporterende Landen) corrigerende maatregelen zullen nemen, zodat de
petroleummarkt weer terugkeert naar het niveau waar ze thuishoort”.

Hij voegde
daar aan toe: “We moeten olie niet gebruiken als een dekmantel om landen op de
knieën te dwingen. Dat zou een terugkeer betekenen naar oorlogen en barbarisme
en dat is uit den boze.” Maduro verkreeg een nieuwe kredietlijn van een
aantal banken in Qatar. 

Nieuwe bondgenoten

Antwoorden op kritiek met cijfers, verklaringen en
nieuwsreportages om aan te tonen dat Venezuela wel degelijk bondgenoten heeft, doet
nauwelijks recht aan Venezuela’s rol in dit historisch drama. Ook de
Venezolaanse analist Jesús Rafael Gamarra Luna heeft daar een waardevol weerwoord voor. Zijn
recentste artikel heet ‘Venezuela en het begin van het einde voor het Yankee
imperialisme’ (Venezuela
y el inicio del fin del imperialismo yanqui
).

“Venezuela”, zegt hij, “brengt de laatste politieke slag toe, die
op een authentieke en duidelijke manier het begin van een nieuw tijdperk
voor de mensheid inluidt.” In het bijzonder “is men tot een
strategische alliantie gekomen met China, wat de ontwikkeling van ons
toekomstplan voor Venezuela verzekert. Een grote, internationale achterhoede is
in de maak voor de ontwikkeling van het socialisme, voor een wereld in vrede.
Het biedt Latijns-Amerika en de Caraïben het beste vooruitzicht voor een
duurzame menselijke ontwikkeling, veel beter dan de
VS en Europa.” 

Hij
beschrijft een “definitieve kentering voor het Venezolaanse en Caraïbische
internationale beleid, dat ons distantieert van de parameters die de VS en
Europa met hun kapitalistische model proberen op te dringen. Venezuela is (nu)
niet meer alleen… Onze leider Chávez heeft het zo gepland, hij wilde zo een nieuwe
machtsstructuur bouwen, een nieuwe multipolaire wereld.” 

Nieuwe multilaterale organisaties

Cubaans
journalist Hedelberto López Blanch is het daarmee eens, zij het op een meer voorzichtige manier: “De tijden dat een enkel land internationale
beslissingen unilateraal kon afkondigen zijn voorbij. Dat komt omdat er de
voorbije tientallen jaren vele nieuwe groeperingen zijn ontstaan die deze wereld meer
multipolair hebben gemaakt.”

Maduro vernoemt nieuwe allianties zoals
“UNASUR, MERCOSUR, ALBA, CELAC, CARICOM, ASEAN (Associatie van
Zuidoost-Aziatische Naties), G-77, en de Euro-Aziatische Economische
Unie

1.”Zij verhinderen de effecten van deze arbitraire maatregelen (zoals
de sancties van de VS).” 

De
presidenten Jacobo Arbenz, Salvador Allende, Jean-Bertrand Aristide en de
Dominikaanse rebel Francisco Caamaño betaalden de prijs voor het feit dat ze
niet geruggesteund werden op de manier dat president Maduro dat nu wel is. De
prognose zou dus niet eens zo slecht kunnen, zodat het Venezolaanse
emancipatorische project door kan gaan 

W.T. Whitney Jr. is Amerikaans zelfstandig politieke
journalist

Het artikel International Solidarity and Survival. Who Will Stand With Venezuela? verscheen op Counterpunch en werd vertaald door Greg Houwer. Het mag overgenomen worden voor niet-commerciële doeleinden, met weblink naar het origineel en naar deze vertaling.

1 

  • UNASUR: Unión de Naciones Suramericanas (Unie van Zuid-Amerikaanse Staten)
  • Mercosur: Mercado Común del Sur (Gemeenschappelijke markt van het Zuiden)
  • ALBA: Alianza Bolivariana para los Pueblos de Nuestra América (Bolivariaanse Alliantie van de volkeren van ons Amerika)
  • CELAC: Comunidad de Estados Latinoamericanos e Caribeños (Gemeenschap van Latijns-Amerikaanse en Caraïbische staten)
  • CARICOM: Carribean Communiti (Caraïbische gemeenschap)
  • ASEAN: Association of Southeast Asian Nations (Associatie van de naties van Zuid-Oost-Azië)
  • G-77: los samenwerkingsverband van 77 ontwikkelingslanden
  • Euro-Aziatische Economische Unie (handelsunie van Rusland met Wit-Rusland, Kazachstan, Armenië en Kirgizië)

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!