Analyse, Nieuws, Politiek -

Waar in godsnaam komt die radicalisering toch vandaan?

De voorbije aanslagen in Parijs vallen niet uit de lucht en waren enigszins te verwachten. Ze zijn mee het resultaat van de strategie van de jihadisering en de toenemende haat en fobie ten aanzien van de moslimgemeenschap. De recente radicalisering heeft een voorgeschiedenis. "Aan de gewone man of vrouw om zich niet te laten meeslepen door populistische antwoorden en zich niet te laten opzetten tegen anderen, maar de werkelijke mechanismen te doorzien."

maandag 12 januari 2015 12:30
Spread the love

 ‘Ik heb gepoogd niet te lachen om wat mensen doen,
er niet om te huilen en ze niet te haten,
maar ze te begrijpen.’ 
Spinoza 

Denkoefening

Stel dat een buitenlandse mogendheid de afgelopen jaren acht Westerse landen is binnengevallen of heeft gebombardeerd. Dat jij en de lotgenoten van je minderheidsgroep systematisch gediscrimineerd worden bij het zoeken naar een job of een huis. Dat de kinderen van jouw groep vooral te vinden zijn in bso-richtingen. Stel bovendien dat je christelijk geloof en de waarden die erbij horen, stelselmatig verdacht en regelmatig belachelijk worden gemaakt. Dat een groot deel van de bevolking je eigenlijk geen plaats onder de zon gunt.

Stel je eventjes voor dat dit het klimaat is waarin je dag na dag moet zien te overleven. Voor een blanke autochtone persoon, met of zonder christelijke roots, is dat gelukkig niet geval. Maar indien dat wel zo zou zijn, hoeveel Breiviks (dader van terreuraanslag in Noorwegen in 2011, 77 doden) hadden er dan al niet toegeslagen in onze streken? Heel waarschijnlijk een veelvoud.

We staan er misschien niet bij stil, maar wat we hierboven schetsten is ongeveer de context waarin moslims in onze landen opgroeien. Sinds 2008 hebben de VS of hun bondgenoten acht landen belegerd of gebombardeerd: Afghanistan, Pakistan, Jemen, Somalië, Libië, Mali, Irak en Syrië. Toevallig allemaal moslimlanden. En dan hebben we er Gaza nog niet bijgeteld, dat sinds 2008 al driemaal verwoest werd door grootschalige bombardementen. Hoe werkt zoiets op een reeds gefrustreerde bevolkingsgroep?

We spreken hier over ongeveer 7% van de bevolking, zowel in Frankrijk als in België. Deze groep wordt systematisch achtergesteld op zowat alle mogelijke vlakken. Werkloosheid en armoede treft hen buitenproportioneel. Ze voelen zich hoe langer hoe minder welkom en worden in toenemende mate geconfronteerd met partijen die haat aanwakkeren tegen hen. De haat richt zich bovendien op hun diepste identiteit, namelijk hun godsdienst. Sinds 11/9 gaat de onverdraagzaamheid tegen de islam in stijgende lijn met het hoofddoekenverbod als symbolisch voorhoedegevecht.

Radicalisering made in USA

De realiteit is helaas nog erger dan onze denkoefening. Wat in Parijs de afgelopen week gebeurd is, kan niet los worden gezien van de politiek van Washington en van zijn bondgenoten de voorbije veertig jaar. Het begon in 1979 met de rekrutering, bewapening en training van mudjahedin om de communistische regering in Afghanistan te verdrijven. Het is uit deze mudjahedin-kringen dat Al Qaeda en Osama Bin Laden zijn voortgekomen. In de jaren negentig werden de extremistische en nog gewelddadiger Talibanstrijders de geliefkoosde partner van Washington in Afghanistan. In Rambo III zie je Hollywoodversie van deze lugubere romance.

Tijdens de burgeroorlog in Joegoslavië (1992-1995) liet het Pentagon duizenden Al Qaeda-strijders overvliegen naar Bosnië, ter ondersteuning van de moslims ter plekke. In 1996 werd het Bevrijdingsleger van Kosovo (KLA) getraind door Al Qaeda-officieren juist over de grens met Albanië. Gelijktijdig was er hulp van Britse en VS-militairen.

De invasie in Irak draaide uit op het aan de macht komen van een sjiitische regering, die een alliantie sloot met de aartsvijand uit de regio, Iran. Dat verstoorde het machtsevenwicht in het Midden-Oosten en daarom trok het Witte Huis opnieuw de kaart van extremistische soennitische groeperingen. Saoedi-Arabië en Qatar boden en bieden hier graag hun diensten aan. Het is uit deze extremistische jihadis dat ISIS is voortgekomen.

Om Khaddafi uit te schakelen werkte de NAVO in 2011 samen met onder meer de Libyan Islamic Fighting Group (LIFG), een organisatie die op de lijst stond van verboden terroristische organisaties. De leider ervan was Abdelhakim Belhadj, voormalig Al Qaeda-kopstuk. Hij was betrokken bij de bomaanslagen in Madrid in 2004. Dit belette niet dat zijn militie juist vóór de rebellie in Libië in 2011 training kreeg van Speciale VS-Eenheden.

De Libyan Islamic Fighting Group sloot een alliantie met de islamistische rebellen van Mali. Deze laatsten slaagden erin om samen met de Toearegs het noorden van Mali te veroveren gedurende enkele maanden. Dankzij de bombardementen van de NAVO konden de islamitische rebellen de wapendepots van het Libische leger plunderen. Het zijn deze wapens die jihadis vandaag gebruiken in Nigeria, Tsjaad, Syrië, Irak en Mali.

Om Assad ten val te brengen hebben de VS, Turkije en Jordanië vanaf 2012 een trainingskamp opgericht voor Syrische rebellen in Safawi, in het noorden van Jordanië. Daarbij waren ook Franse en Britse instructeurs betrokken. Een deel van die rebellen sloten zich later aan bij ISIS.

Het gaat hier met andere woorden niet om een eenmalige uitschuiver, maar om een systematische en doelbewuste politiek van Washington en zijn bondgenoten om de greep op de regio te behouden. Het is de strategie van de chaos met radicalisering als hoofdingrediënt.

Wie haat en vernedering zaait zal radicalisering oogsten

Als je dat allemaal op een rijtje zet, dan is het niet verwonderlijk dat de strategie van de jihadisering in het Midden-Oosten en Noord-Afrika als een boemerang in ons gezicht terugkomt. De brandhaarden in het Midden-Oosten zijn de perfecte kweekschool voor extremistische jihadis wereldwijd, een kweekschool die Westerse inlichtingendiensten mee hielpen tot stand brengen. Bijna alle voorbije terroristische aanslagen in Europa, op die van Breivik na, werden gepleegd door teruggekeerde jihadistrijders. 

Combineer de strategie van de jihadisering met de toenemende haat en fobie voor de moslimgemeenschap en dan krijg je een explosieve cocktail. De Financial Times merkt kurkdroog op dat ‘de moord op 12 mensen in de kantoren van Charlie Hebdo niet verrassend is als je enigszins vertrouwd bent met de stijgende spanningen onder de 5 miljoen moslims in Frankrijk en met de vergiftigde erfenis van het Franse kolonialisme in Noord Afrika’.

De aanslagen zijn koren op de molen van rechts en extreemrechts. De radicalisering van individuen roept de radicalisering op van politieke partijen en vice versa. De terreurdaden maken het voor het politiek establishment gemakkelijker om repressieve wetgeving erdoor te krijgen en democratische rechten af te bouwen. In tijden van besparingen en sociale agitatie is dat letterlijk een godsgeschenk.

Aan de gewone man of vrouw om zich niet te laten meeslepen door populistische antwoorden en zich niet te laten opzetten tegen anderen, maar de werkelijke mechanismen te doorzien. Zoals een vrouw uit Caen het gisteren perfect verwoordde: ‘Ik ben Charlie, ik ben politieman, ik ben jood, ik ben christen, ik ben moslim. Ik ben voor de broederlijkheid en de gelijkheid’. 

Lees ook: 
ISIS-koekje van eigen deeg. Een recept
 
IS(IS): westers geflirt met jihadis loopt uit de hand
Libië: van Khaddafi tot Al-Qaeda. Met dank aan de CIA

take down
the paywall
steun ons nu!