Keerthi
Tennakoon, directeur van de Campaign for Fair and Free Elections
(CaFFE), zegt dat de reactie van de politie op het geweld dat op 5
januari 2015 uitbrak, weinig goeds voorspelt. “De politie lijkt
altijd te laat te komen om geweld in te dammen.” In
Kahawatta in het centrale district Ratnapura, braken in de ochend van
5 januari rellen uit tussen aanhangers van oppositiekandidaat
Maithripala Sirisena en aanhangers van huidig president Mahinda
Rajapaksa.
Toen de situatie verder escaleerde, werd geschoten.
Daarbij vielen verschillende gewonden onder de aanhangers van de
oppositie. Die togen vervolgens naar de verkiezingskantoren van de
aanhangers van Rajapaksa om hun woede te koelen en blokkeerden
urenlang de belangrijkste toegangsweg.
“De
politie kwam pas twee uur na het begin van de rellen in actie”,
constateert CaFFE in een reactie. “Dat gebeurde pas toen
aanhangers van de Verenigde Nationale Partij (UNP) de kantoren van
plaatsvervangend minister Premalal Jayasekara aanvielen.”
Tennakoon zegt dat de laatste 48 uur voor de verkiezingen cruciaal
zijn. “Gewone kiezers zullen geen risico’s nemen, als ze
gewelddadigheden verwachten.”
Sociale ongelijkheid
Rajapaksa
heeft bij de verkiezingen stevige concurrentie te duchten van zijn
voormalige minister van Gezondheid, Sirisena. De aanloop naar de
verkiezingen werd gekenmerkt door persoonlijke aanvallen,
inhoudelijke discussies ontbraken grotendeels.
Ondanks
robuuste groei heeft Sri Lanka te maken met grote economische
ongelijkheid. De rijkste 20 procent van de bevolking trekt de helft
van het nationale inkomen naar zich toe, terwijl de armste 20 procent
het met slechts 5 procent van de welvaart in het land moet doen.
Het
door oorlog verscheurde noorden van het land kampt met grote armoede,
ondanks het feit dat in mei 2009 een einde kwam aan de burgeroorlog.
Anushka Wijesinha, econoom en beleidsadviseur, zegt dat de
verkiezingsmanifesten vol staan met lokkertjes zoals sociale
uitkeringen en een verhoging van de ambtenarensalarissen, en dat er
weinig in staat over strategisch beleid gericht op stabiliteit voor
langere tijd.
De
verkiezingen zullen naar verwachting economische onzekerheid creëren,
in ieder geval op korte termijn, en naar alle waarschijnlijkheid
gevolgd worden door parlementsverkiezingen. Een dag na de
aankondiging van de vervroegde verkiezingen door de president op 20
november vorig jaar, kende de beurs in Colombo de sterkste daling in
15 maanden. Herstel bleef uit.
“Beide
kandidaten leggen sterk de nadruk op overheidsinitiatieven- en
programma’s. Die bleken in het verleden totaal niet efficiënt. De
focus zou moeten liggen op het stimuleren van privaat ondernemerschap
en innovatie”, zegt Wijesinha.
Tamils eisen autonomie
De
steun voor president Rajapaksa nam in de afgelopen maanden af. Sinds
eind 2010 had hij een tweederdemeerderheid in het parlement dat 225
leden telt. In december 2014 liepen echter 26 leden van het
regeringskamp over naar de oppositie. Sirisena wist steun te
verwerven van partijen die de moslim- en Tamilminderheden
vertegenwoordigen. Die groepen maken ongeveer 15 procent van de
bevolking uit.
De
werkloosheid in de noordelijke provincie, waar veel minderheden
wonen, is met 5,2 procent hoog. Het nationale gemiddelde is 4,4
procent. De hoogste werkloosheid heerst in het district Kilinochchi
(7,9 procent vorig jaar). Om de economie in het noorden aan te
zwengelen, zegt Muttukrishna Sarvananthan van het Point Pedro
Institue of Development, zijn meer private investeringen nodig. “We
hebben vooral buitenlands privaat kapitaal nodig dat werkgelegenheid
kan genereren, niet zozeer buitenlandse hulp”, zegt hij.
Hij
wijst er ook op dat decentralisatie kan helpen politieke en
economische grieven te verminderen. “Overdracht van fiscale
bevoegdheden aan provincies – inclusief de noordelijke en
oostelijke provincie – moet onmiddellijk gebeuren, zodat zij het
nodige geld hebben om onafhankelijk en effectief te opereren, zonder
bemoeienis van de nationale overheid.”
Overdracht
van macht was altijd een belangrijke eis van de Tamilminderheid na de
onafhankelijkheid van het eiland. Het gebrek aan politieke macht was
in feite de katalysator voor de groei van het separatisme en de
opkomst van de Tamiltijgers, die tussen 1983 en 2009 vochten voor een
onafhankelijk thuisland.
