In oktober 2014 lag het aantal deelnemers in
Dresden nog rond de 350 personen. Op 14 december habben zich naar
schatting 15.000 betogers bij de maandagprotesten in Dresden
aangesloten en ondertussen vinden in geheel Duitsland gelijkaardige
betogingen plaats.

De
betogingen gaan door tot de federale Duitse regering het
19-puntenplan van het PEGIDA-burgerinitatief aanvaardt en in
wetten omzet. Dat 19-puntenplan werd in december 2014 gepubliceerd.
Daarin wordt onder meer een “in de grondwet verankerde verplichting tot
integratie” geëist. Oorlogsvluchtelingen en vervolgden moeten op
verspreide basis in degelijke woningen, niet in “onmenselijke centra” ,
worden ondergebracht.

PEGIDA wil ook betere zorg voor asielzoekers en snellere verwerking van asiel-aanvragen zodat “men vroeger met de integratie aanvangen kan”. Verder eist
men in het 19-puntenplan een directe democratie naar Zwitsers voorbeeld,
zero-tolerance tegenover delinquente asielzoekers en migranten en
de uitvoering van de bestaande wetgeving betreffende asiel en uitwijzing.
Parallelle samenlevingsvormen en parallelle rechtbanken zoals
sharia-rechtbanken, sharia-politie en -vrederechters worden door PEGIDA
verworpen. 

De weerstand
tegen “vrouwonvriendelijke en gewelddadige politieke ideologie” wordt
extra benadrukt door PEGIDA. Vrouwvriendelijke, geïntegreerde moslims die
vloeiend Duits spreken, werken en belasting betalen en de
Duitse nationale voetbalploeg aanmoedigen hebben van PEGIDA zogenaamd niks te vrezen. De beweging protesteert verder ook  nog tegen een
personeelsvermindering bij de politie en voor het behoud van een
“joods-christelijk gedomineerde westerse cultuur.” 

Netwerken

Het
initiatief voor de maandagprotesten van PEDIGA komt onder andere van
Lutz Bachmann, die wegens vroegere veroordelingen en zijn vlucht naar
Zuid-Afrika om een gevangenisstraf van 4 jaar te ontlopen, volop publiek besproken wordt in Duitsland. Volgens een interview van
PEGIDA aan de Duitse krant Frankfurter Allgemeine Zeitung behoren tot de “kern van het
organisatie-team 12 personen die uit verschillende landen, religies en
beroepen komen”.

Maar er is alvast sprake van tenminste één criminele
christen-democraat die veroordeeld werd wegens opzettelijke slagen en
verwondingen. Daarnaast is er een veel groter team van
meerdere mensen die ondersteuning geven, “waaronder ook een aantal
moslims”. 

De sociale netwerken en Facebook in het
bijzonder zijn de belangrijkste communicatiemiddelen van PEGIDA. Het is vanuit sociale netwerken dat de beweging zich organiseert. Sinds 19
december is PEGIDA ook een officiële politieke vereniging.

PEGIDA neemt
naast rechts-populistische ook linkse standpunten in. Op die manier probeert men het extreem-rechtse imago van zich af te schudden en critici zand in de ogen te strooien. Volgens de Duitse federale politie zijn de
organisatoren van PEGIDA nooit eerder in het extreem-rechtse milieu
opgevallen. De inlichtingendienst van de deelstaat Sachsen, die tegenhangers van de
Duitse grondwet observeert (Verfassungsschutz), beweert dat er geen
reden is om PEGIDA te observeren.

Politiek stilte (?)

Het politieke
landschap in Duitsland erkent wel de aanwezigheid en de recuperatie van en
door extreem-rechtse organisaties en distantieert zich van PEGIDA. De enige uitzondering  is de AFD (Alternatief voor Duitsland, nationaal conservatieve en euro-sceptische partij)
.

Ondertussen
heeft zich ook een tegen-netwerk gevormd: “PEGIDA#WATCH”. Dat netwerk informeert over activiteiten van nieuwe rechtse bewegingen,
neonazi’s en de recuperatie van links protest door extreem- rechtse organisaties (deze recuperatie is in Duitsland bekend als
“Querfront”).

Toch gaat men er in het algemeen van uit dat die
15.000 personen die op 14 december 2014 in Dresden betoogd
hebben doodgewoon bezorgde, angstige burgers zijn die een groot wantrouwen tegenover de politiek hebben en dat men die angst en ontevredenheid
serieus moet nemen.

Maar eigenlijk weet de Duitse politiek niet goed hoe ze met PEGIDA moet omgaan. Voor de ene politicus  is
PEGIDA een schande voor Duitsland, voor de ander een waarschuwing, die men beter niet negeert.

Toch kan gesteld worden dat ook de Duitse politiek boter op het hoofd heeft. Af en toe gooien politici zelf olie op het vuur. De CSU bijvoorbeeld pleitte ervoor dat buitenlanders die in Duitsland leven verplicht Duits spreken. Na massief protest
heeft de CSU haar toon gemilderd. In plaats van
“verplichten” was alleen nog sprake van “motiveren”. 

Kort voor de PEGIDA-beweging ontstond werd de Duitse asielwetgeving aangepast. Servië,
Bosnië-Herzegovina en Macedonië werden voortaan als veilige herkomst-landen verklaard, waardoor vervolgde Roma geen aanspraak
meer kunnen maken op asiel in Duitsland. Alleen al deze controversiële
beslissing kan men als een voorteken beschouwen dat de Duitse regering
op de xenofobe eisen van PEGIDA zal ingaan.

HoGeSa

De AfD is enige politieke
partij in Duitsland die zich solidair opstelt met PEGIDA. Volgens
Frauke Petry, partijvoorzitter in de Duitse deelstaat Sachsen, bestaat
er een “wezenlijke overlapping” tussen de eisen van de PEGIDA-beweging
en het partijprogramma van AfD. Het is ook geen geheim dat veel
AfD-partijleden bij PEGIDA protesten meelopen.

Om de  demonstraties te
ondersteunen, hebben enkele nationaal-conservatieve AfD-leden hun
krachten gebundeld in een “patriottische platform”. Boegbeeld van de
patriotten is Hans-Thomas Tillschneider, AfD-lid en islamitische
geleerde aan de universiteit van Bayreuth. Op de homepage van het
“patriottische platform”, loofde hij de beweging en beschreef hij de
deelnemers als “intelligente mensen”, dit in tegenstelling tot de deelnemers
aan HoGeSa.

HoGeSa staat voor Hooligans tegen Salafisten en bestaat
uit een verbond tussen extreem-rechtse hooligans en neonazi’s. Zij hebben
op  26 oktober 2014 in Keulen betoogd, bij de betoging in
Keulen waren ook deelnemers uit de Benelux aanwezig. Het kwam daarbij tot zware incidenten.

Verder
schrijft Tillschneider: “Wat bij PEGIDA nog ontbreekt is een partij die
de protesten vanuit het parlement ondersteunt.” Een partij zoals de AfD  dus.
Naast de AfD zijn er ook talloze leden van de christen-democratische
coalitie CDU/CSU die toenadering met PEGEDA zoeken.

Onlangs
heeft Bernd Lucke, woordvoerder van de AfD op zijn facebook-pagina
vermeld dat hij de eisen van PEGIDA legitiem vindt, wat niet door veel
mensen gedeeld wordt. Toen de Duitse tv-moderator Günther Jauch tijdens
zijn talkshow Lucke met zijn facebook-bijdrage confronteerde 
verontschuldigde Lucke zich met de woorden: “ Het gebeurt af en toe dat
sommige van mijn medewerkers boodschappen op Facebook posten die… “,
de rest van zijn zin is in het gelach van het publiek opgegaan.

Racisme

Net zoals de angst van neo-nazi’s voor de
“nationale dood”, bevinden de organisatoren van PEGIDA  zich in een
“staat van oorlog” tussen etnische en religieuze groepen. Ze schreeuwen
tegen de vermeende teloorgang van het Westen en  het “Duitse volk”.
“Zorgen en angst voor anderen” vormen de kern van dit denken.

Dat
de demonstraties PEGIDA en de Noordrijn-Westfalische varianten BOGIDA
(uit Bonn) of DÜGIDA (uit Düsseldorf) zich niet tegen de IS of andere
regressief islamitische groeperingen richten wordt duidelijk wanneer men
de demonstranten en protestslogans observeert. Neonazi’s en burgers
schreeuwen samen naast “Wij zijn het volk” ook “Duitsland voor de
Duitsers” en “arbeidsplaatsen vooreerst voor Duitsers”. Mensen worden
gewaardeerd op basis van hun afkomst of religie en op basis van
vermeende biologische kenmerken beoordeeld. PEGIDA baseert zich, anders
zoals ze zichzelf in media voorstelt, louter op racisme en nationalisme.

Racisme
verbergt de echte breuklijnen in de samenleving. Mensen die in een
kapitalistische maatschappij leven, strijden om echte banen en de
toegang tot beperkte levensvoorraden. De onderlinge competitieve
positionering voor de toegang tot beperkte, vitale voorraden leidt tot
verjagingslust, haat en het verlangen om tot een grotere, meer
beschermende collectief te behoren, in het geval van PEGIDA de Duitse
natie.

Daarom is de woede en wanhoop van deze geconstrueerde gemeenschap
gericht tegen degenen die binnen de grenzen van de Duitse Natie leven,
maar deze niet toebehoren.  De ‘Duitse natie’ is in de Europese
geschiedenis een jong begrip, de Duitse Staat werd pas in 1871
opgericht, de Duitse grenzen hebben zich meermaals uitgebreid en  op
gruwelijke wijze door massamoord levensruimte van andere volken
gestolen.

Daarna werd de Duitse natie door de geallieerden twee maal
zeer hard afgestraft. Desondanks is het gevoel van de Duitse natie tot
op de dag van vandaag onveranderd nationalistisch, racistisch, religieus
en door mythos gekenmerkt gebleven.

In
plaats van een systeem af te schaffen, waar  de mensen tegenover elkaar
geplaatst worden, wordt de haat op “de concurrenten” geprojecteerd. De
racistische waan heeft geen plaats voor de bevinding dat de waarde van
een persoon niet door zijn afkomst bepaald wordt. In plaats daarvan
propageert men een door het Duitse mythos gekenmerkte groepsgevoel en
devalueert men alle andere levensgemeenschappen. Die worden voor eigen
onmacht, uitbuiting  en de dreiging van sociale achteruitgang
verantwoordelijk gemaakt.

De extreem-rechtse beweging wordt door
het Duitse criminaliteitsbureau BKA (Bundes Kriminal Amt) geschat op 22.000 aanhangers, waaronder 10.000 bereid zijn
geweld te gebruiken om hun politieke doel te bereiken. In 2014 zijn
racistische gewelddaden in Duitsland tegenover vluchtelingen duidelijk
toegenomen.

Onder andere zijn in 2014 30 brandaanslagen tegen
opvangcentra met vuurwerk-projectielen en brandversnellers
geregistreerd, daarnaast ook 33 vandalistische strafhandelingen tegen
opvangcentra, 53 fysieke aanvallen op vluchtelingen en 1 dodelijk incident.

Hoewel
het aantal slachtoffers gezien het aantal gewelddaden zeer beperkt
lijken kan, moet men zeer waakzaam met deze fenomenen omgaan: wie een
bewoond gebouw in brand steekt weet dat zijn/haar daad tot dodelijke
slachtoffers lijden kan, zeker wanneer men als bewoner in een
asielcentrum gelijk zoveel vrijheid geniet als in een gevangenis.

De
toestand voor vluchtelingen in Duitsland is enorm gespannen en kan
uitmonden in progromtoestanden zoals in de Duitse stad Rostock en
Hoyerswerda. Bij deze verschrikkelijke gebeurtenissen aanvang jaren
1990, zijn vijf jonge levens beeindigd en veel mensen getraumatiseerd.

In
plaats van de daders werden daarna de slachtoffers veroordeeld en
uitgewezen: daarna werd het grondrecht op asiel in Duitsland simpelweg
afgeschaft. Dan mogen we ook niet de geheime terroristische
neonazi-organisatie NSU vergeten, die jarenlang moordaanslagen gepleegd
hebben met medeweten en ondersteuning van geheime agenten en daarbij 9
allochtonen en één politie-agente vermoord hebben. Er zijn sterke
vermoedens dat zowel in Duitsland als in de rest van Europa nog andere
met de NSU vergelijkbare gewelddadige extreem-rechtse verbanden actief
zijn.

Ondertussen dient
PEGIDA tijdens de recentelijke Europese “ruk naar rechts” ook in België en andere Europese landen als voorbeeld voor extreem-rechtse bewegingen.  Op de site van het Belgische “Rechts Actueel” worden de PEGIDA-beweging
en andere racistische activiteiten in Duitsland verheerlijkt en er wordt ertoe aangemoedigd gelijkaardige acties te ondernemen in België.

Verder wordt gelogen dat tegenbetogingen in Dresden door politieke
partijen georganiseerd zijn en dat men de deelnemers 10 euro betaalt per
dag dat ze meelopen. Naast Islam-extremisme wordt ook  het
Antifascistische Verband en Kommunisme als vijand-beelden gebruikt.

Bronnen:

• Faz, Duitstalige krant
• HPD, Duitse Humanistische Persdienst
• Amadeo Anonio Stiftung, Duitse vereniging voor burgermaatschappij en democratische cultuur
• Pro Asyl, Duitse vluchtelingenorganisatie
• Antifa AK Köln, antifascistische actiegroep uit Keulen
• PEGEDA#WATCH: Anti-racistische info-site
• Rechts Actueel