Het
netwerk sprak met politici over het gebrek aan werkzekerheid en
veiligheid voor migrantenvrouwen in de huidige arbeidsmarkt. “Bij
de kwetsbare arbeidsposities gaat het vaak over vrouwen. Er is
bijvoorbeeld een probleem met hoe sommige jobs een verblijfstatus
verbinden met een werkcontract”, zegt Zobnina. “Als een vrouw
vanuit bijvoorbeeld Marokko in een EU-land arriveert met een
arbeidscontract en dan haar werksituatie wil veranderen dan kan ze
vaak moeilijk in Europa blijven. Bij huishoudelijke werkers is dit
duidelijk. Velen van hen zitten opgesloten in deze situatie.”

In
theorie kunnen deze migrantenvrouwen uitbuiting en slechte
werkomstandigheden aanklagen maar dan is het niet zeker of ze in hun
nieuw land kunnen blijven. Een strenger migratiebeleid kan alles
ingewikkelder maken. “In sommige landen kunnen deze vrouwen tijdens
hun rechtszaak niet makkelijk een ander beroep uitoefenen om voor
zichzelf te kunnen zorgen. Zo zien we dat de stijgende armoede en ook
de xenofobie deze groep feller raakt.”

‘Echte
arbeid’

Een
ander probleem dat Zobnina met haar netwerk wil bespreken bij
overheden is hoe de arbeidscontracten van huishoudelijke werkers soms
een aangelegenheid zijn voor ministeries van Migratie in plaats van
ministeries die te maken hebben met de arbeidsmarkt. “Het is alsof
het werk dat deze vrouwen doen geen arbeidscategorie is.”

Maar
Zobnina wil niet enkel een betere samenwerking met overheden. Bij de
vakbonden hoopt ze ook op een verandering. “We zouden met hen
willen samenwerken en er zijn lokale vakbonden in Europa die het
goede voorbeeld tonen als migrantenvrouwen bij hen hulp zoeken. Maar
we merken ook spanningen, vaak als het gaat om vrouwen zonder
papieren.”

Naast
de kwestie van verblijfspapieren ziet Zobnina een probleem met
wat vakbonden beschouwen als werk. “Als er een seksistische omgeving is
in een vakbond, dan kan het zijn dat ze huiselijke arbeid niet zien
als ‘echte arbeid’ zoals in een fabriek. Dit is geen ongewone
gedachte en het is een van de redenen waarom ons netwerk van
migrantenvrouwen gevormd is.”

Besparingen

“Vroeger
konden migrantenvrouwen makkelijker lid worden van een vakbond. Nu
hebben we in bijvoorbeeld Nederland en het Verenigd Koninkrijk wat
moeilijkheden. De visie op migrantenvrouwen is veranderd en dit is
direct verbonden met besparingen. Buiten de vakbondsbeweging zouden
migrantenvrouwen terecht moeten kunnen bij delen van de
antiracismebeweging. Maar beide bewegingen letten niet op hoe gender
zorgt voor specifieke problemen voor vrouwen in die bewegingen.”

Ze
verwijst naar Cyprus waar ze zelf woont om te tonen hoe groot deze
uitgesloten groep kan zijn. “In een bevolking van ongeveer 850.000
mensen zijn er 35.000 huishoudelijke werkers afkomstig van de
Filipijnen en Aziatische landen. Ze kunnen zich niet integreren omdat
ze niet als subjecten voor integratie gezien worden door hun
tijdelijke verblijfsstatus. Maar ze blijven vaak veel langer in
Cyprus en blijven zonder burgerrechten, ook als ze kinderen krijgen.”

In
de toekomst hoopt het netwerk voor migrantenvrouwen om meer
zeggenschap te krijgen in de beslissingen die de EU neemt. “Nu
slaagden we er in om ons zichtbaar te maken en krijgen we verzoeken
om geconsulteerd te worden bij nieuwe regels. Maar we hebben nog veel
werk te doen voor we een punt bereiken waarop we echt invloed kunnen
uitoefenen. Dat is onze volgende stap.”

Website
van het Europees Netwerk van Migrantenvrouwen.