Azeb
Girma, een milieuactivist uit Ethiopië, zegt teleurgesteld te zijn
over de manier waarop de onderhandelingen verlopen. “Afrika
wordt bedrogen. We vragen om klimaataanpassing, maar dat wordt
weggewuifd. De discussie leidt tot niets.”

Sommige onderhandelaars beweren dat de rijke landen terugkomen op
eerder ingenomen standpunten tijdens de klimaatconferentie in Durban
in 2011. Tom Okurut, directeur van de Nationale Milieubeheer
Autoriteit (NEMA) in Oeganda, zegt dat in Durban afgesproken was dat
aanpassing onderdeel zou zijn van de nieuwe klimaatovereenkomst die
na 2015 moet ingaan. Sommige landen willen zich echter niet achter de
conceptteksten scharen.

Prioriteit

“Er is een juridisch bindende akkoord nodig, anders dan het
huidige protocol waarbij er een opt-out is voor partijen. Momenteel
is alles op vrijwillige basis. Daarom boeken we niet veel resultaat”,
zegt Okurut.

Sinds
het begin van de conferentie in Lima pleit de Afrika-groep voor
multilaterale afspraken die een einde moeten maken aan de groeiende
dreiging van de klimaatverandering in Afrika. “We hebben een
mandaat gekregen van de wetenschap, van onze volken, van het
continent en van de Verenigde Naties zelf om aan te sturen op
wereldwijde klimaatactie: het terugdringen van de uitstoot van
broeikasgassen en betere aanpassing. Dit heeft prioriteit voor ons”,
zegt Nagmeldin El Hassan, voorzitter van de Afrika-groep.

Mitigatie

De Afrikaanse landen en de groep van Minst Ontwikkelde Landen
(LDC’s) willen dat de focus ligt op zowel klimaataanpassing als
mitigatie. Bij klimaataanpassing gaat het om aanpassing van het
huidige systeem aan nieuwe klimatologische omstandigheden, bij
mitigatie om beperking van de uitstoot van broeikasgassen. De rijke
landen willen echter dat de focus vooral ligt op dat laatste.

Sven Harmeling, coördinator klimaatbelangenbehartiging bij CARE
International, zegt dat duidelijk gedefinieerd moet worden wat landen
opnemen in hun Intended Nationally Determined Contributions (INDC’s).
Dat zijn nationale plannen waarin ze hun klimaatprioriteiten en
mogelijkheden vastleggen. “Als dat niet gebeurt, wordt het
extreem moeilijk om te zien hoeveel vooruitgang wordt geboekt.”

Miguel Arias Canete, de Europees commissaris voor Energie en
Klimaatactie, zei dat de Europese Unie en andere ontwikkelde landen
“rekening moeten houden met de zorgen van ontwikkelingslanden
die meer aanpassing, financiering en technologiedeling willen.”
Volgens hem moet dat echter gebeuren in een mechanisme of proces dat
buiten de INDC’s omgaat. Hij voegde eraan toe dat de “geplande
nationaal bepaalde bijdragen (INDC’s) exclusief toegewijd moeten zijn
aan mitigatie”.