Confrontatie in Jabalia-kamp in Gaza. Bron: Flickr
Opinie -

Bezetting, een non-issue? In de nasleep van wapenstilstand X

Niet iedereen is wijzer geworden van de overvloed van informatie en opinie over de laatste Israëlische militaire actie in Gaza. Hoe komt dat? Een antwoord is dat de Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden zelden in nieuwsberichtgevingen ter sprake komt. Er wordt niet stilgestaan bij het feit dat de decennialange bezetting de crux van de kwestie is.

maandag 6 oktober 2014 16:27
Spread the love

Op
26 augustus j.l. hebben Israël en de Palestijnse Autoriteiten ingestemd met een wapenstilstand. Hiermee kwam Operation Protective
Edge
officieel ten einde. De vijftig dagen durende militaire
actie heeft Gaza tot een voorgeborchte van de Apocalyps gemaakt, waarbij
minstens 2100 Palestijnse burgers, vijf Israëlische burgers, en 66
Israëlische soldaten het leven hebben verloren. Minstens 11.000
Palestijnse en 450 Israëlische burgers zijn gewond geraakt.

Operation
Protective Edge
ontlokte tientallen media-uitzendingen en
ontelbare discussies op social media. Niet iedereen is wijzer
geworden van de overvloed van informatie en opinie. Hoe komt dat?
Ergens in onze menselijke geschiedenis hebben we (in een dynamisch en
grillig samenspel met diverse krachtvelden) collectief
vastgesteld dat het onderwerp ‘Israël-Palestina’ één van de
meest complexe onderwerpen is.

Vertroebeld

Israël bedient zich van een
schitterende mediaretoriek die deze collectieve vaststelling in
stand houdt. Opgaand in deze mediaretoriek raakt het zicht op de
diepgewortelde basis van decennialang menselijk leed vertroebeld: de bezetting.
Er wordt niet stilgestaan bij het feit dat de bezetting de crux van
de kwestie is. En dan blijkt het onderwerp toch niet zo complex te
zijn.



Evolutie van de Israëlische bezetting van Palestijns grondgebied. Bron: Flickr

De
Israëlische bezetting van de Palestijnse gebieden komt in
nieuwsberichtgevingen zelden ter sprake. De bezetting speelt bijna
geen rol meer in de discussie over militaire acties of een
wapenstilstand. Een griezelig besef. Nieuwe ontwikkelingen in
de betrekkingen tussen Israël en de Palestijnse Gebieden worden ontkoppeld, om vervolgens in geïsoleerd bekeken te worden. Bijgevolg wordt het onwaarschijnlijk om tot
het belangrijke besef te komen dat Hamas product is van de bezetting.

Consensus

Wat
te doen? De woorden van komische reus George Carlin bewijzen hun
nut: ‘I got this real moron thing I do, it’s called
“thinking”
!’ Welnu, om zich een weg te banen door de
haarbal van opinies, analyses, uitspraken, beelden en statistieken is
het minste wat we kunnen doen: een overzichtje maken van
een aantal verifieerbare empirische, historische en internationaal
rechtelijke feiten. Feiten die weliswaar naar droog brood smaken,
maar waarover wel een brede consensus binnen de internationale
gemeenschap bestaat.

Sinds
1967 heeft de internationale gemeenschap zich steevast uitgesproken
tegen de onrechtmatige Israëlische bezetting van de Palestijnse
gebieden. En de internationale gemeenschap heeft zich steevast
uitgesproken vóór een tweestatenoplossing op basis van de 1967
landsgrenzen. Tegenover de tweestatenoplossing heeft Israël zich
stelselmatig ambivalent opgesteld. Door het Palestijnse
vluchtelingenvraagstuk, door het voorstel van Oost-Jeruzalem als hoofdstad van de Palestijnse staat én door de bepaling van de
staatsgrenzen blijft Israël de tweestatenoplossing zien als een
driekoppig monster. Het mag liever een uitwisbare indruk in het publieke
debat krijgen.

Dankzij
de aanhoudende financiële en militaire steun en het vetorecht van de Verenigde Staten in de
Veiligheidsraad, heeft Israël tientallen
VN-resoluties kunnen schenden en kan de bezetting tot op de dag van
vandaag blijven bestaan. In de dagelijkse bezettingspraktijken wordt
een waaier van mensenrechten herhaaldelijk geschonden. Alles is
keurig en wel gedocumenteerd in VN-rapporten en
mensenrechtenrapporten van ngo’ s die gemakkelijk te raadplegen zijn.

Calorieën

Niets
wijst erop dat Israël ook maar iets van de bezetting breekt. Het
feit dat kolonisten in 2005 uit Gaza moesten vertrekken, betekent
zeker niet het einde van de bouw van de nederzettingen. Met de laatste
wapenstilstand lijkt een einde te komen aan de illegale blokkade die
een miserabele leeftoestand aan de bewoners van Gaza oplegt. Een
beruchte maatregel hiervan is de putting the people on a diet,
waarbij elk persoon een minimumaantal calorieën in levensmiddelen
krijgt toegediend. Bovendien vallen vrijwel alle onderdelen van het
dagelijkse bestaan onder de bevoegdheid van het leger. Gaza is
zeker niet los te zien van de bezetting en is hiermee een lichtend
voorbeeld van Israëls brute schending van het internationaal recht.

Dit
is de context waarbinnen Operation Protective Edge zich heeft
voltrokken. Recentelijk heeft mensenrechtenorganisatie Human Rights
Watch moeten concluderen dat met Operation Protective Edge
Israël zich schuldig heeft gemaakt aan oorlogsmisdaden. Een opmerkelijke en
terugkerende observatie is dat Israël zelden beroep doet op
mensenrechtenrapporten en/of internationaal rechtsartikelen om hun klachtverhaal over Hamas in de media kracht bij te zetten. Nogal wiedes, want
anders riskeert het aan zijn plichten ten opzichte van de Palestijnen
en de internationale gemeenschap te worden herinnerd.

Hoe
abject de raketbeschietingen gevonden mogen worden, geen enkele daad
kan gescheiden worden bekeken van de grotere context van
de bezetting. Willens en wetens blijft Israël illegale koloniale
nederzettingen bouwen en heeft daarmee hectaren Palestijns
grondgebied geconfisqueerd. Het totale Palestijnse grondgebied dat
nog voor de Palestijnen van Israël mag bestaan, krimpt met de dag.
Wat er – voor nu – is overgebleven, is door wegversperringen en
checkpoints zo gefragmenteerd dat een Palestijnse staat er onmogelijk
op gesticht kan worden.

Fait accompli

De
facto leven Palestijnen en Israeli’s in een éénstaatconstructie
die langs etnische gesegregeerde, apartheidslijnen is opgebouwd en
opereert. Het is dan mogelijk om je af te vragen of de
éénstaatoplossing beter in het verschiet ligt. Alhoewel, één
staat? Voor iedereen? Ongeacht zijn of haar afkomst? Op gelijke voet?
Anno 2014? Ludiek!

De
bezetting als een vanzelfsprekendheid die niet meer bediscussieerd
hoeft te worden – un fait accompli
dat de levensvatbaarheid van een soevereine Palestijnse staat tot het
nulpunt brengt, en ook de illusionaire machtsgelijkheid tussen
partijen vestigt. Het kersje op deze sorbet van kommer en kwel is dan
ook de vraag wie zichzelf mag prijzen als winnaar. Serieus?
Just ‘cause you got the monkey off
your back doesn’t mean the circus has left town.

In de nasleep van de zoveelste
wapenstilstand zijn de woorden van reus Carlin nog nooit zo treffend
geweest.

dagelijkse newsletter

take down
the paywall
steun ons nu!