In een speciale zitting van het Russell
Tribunaal voor Palestina (24 en 25 september) kwamen experten en getuigen aan het
woord. Ze leidden de jury naar een duidelijk conclusie, namelijk dat er tijdens
de Israëlische operatie Protective Edge tal van oorlogsmisdaden zijn
gepleegd. De lijst is lang en schokkend.

Een greep: alle elementaire
infrastructuur werd geraakt. Van de 32 ziekenhuizen werden er 17 beschadigd, 6
ervan moesten uiteindelijk sluiten. De Israëlische bombardementen zorgden voor
de volledige vernietiging van 128 bedrijven en werkplaatsen alsook van de enige elektriciteitsinstallatie. Scholen
werden getroffen en 373.000 kinderen hebben nood aan psychosociale opvang. Voor
kinderen van 8 jaar is het nu al de vierde oorlog in hun erg korte leven.

Collectief bestraffen

De schaal van de vernietiging van
burgerdoelwitten en het grote aantal slachtoffers dwingen tot het besluit
dat Protective Edge grotendeels
gericht was tegen de burgerbevolking. Het gaat om zoveel individuele gevallen, dat het de anekdotiek
overstijgt. Het gebruik van zoveel
brutaal geweld en de ongeziene inzet van 700 ton munitie in vijftig dagen is niet te verantwoorden.

Het ging dan ook om een bewuste politiek.
Het Israëlische leger maakte gebruik van verschillende doctrines. De belangrijkste is de Dahiya-doctrine. Deze
doctrine omvat het doelbewust gebruik
van disproportioneel geweld om de burgerbevolking collectief te bestraffen voor
daden van verzetsgroepen of politieke leiders. Daarnaast is er de Hannibal
Directive: de vernieling van een volledig gebied om te beletten dat
Israëlische soldaten in een hinderlaag terechtkomen en gevangengenomen kunnen
worden.

Israël beroept zich op het recht om zich
te verdedigen. Volgens de Verenigde Naties is Israël evenwel de bezettende macht van de
Gazastrook. Vanuit het standpunt van het internationaal recht kan Israël als
bezetter niet optreden ter zelfverdediging. Het werd immers niet aangevallen
door militaire strijdkrachten van een andere staat. Volgens resolutie 3314 van
de VN is de bezetting an sich al een
daad van agressie.

Menselijk schild

Inmiddels is er een verpletterende hoeveelheid bewijsmateriaal verzameld die uitvoerig de
oorlogsmisdaden van het Israëlische leger bewijzen: opzettelijk doden en
massale vernietiging van eigendommen, niet gerechtvaardigd vanuit militair
oogpunt; bewuste aanvallen op ziekenhuizen, medische eenheden en hun personeel
en het inzetten van Palestijnen als menselijk schild. Het afvuren van wapens
die het onderscheid niet kunnen maken tussen militaire en civiele doelen
is op zich een criminele daad.
Palestijnen werden opgeroepen hun huizen te verlaten, maar nergens waren ze
veilig.

Volgens het Russell Tribunaal zijn er
drie elementen van de definiëring van misdaden tegen de menselijkheid, zoals
bepaald door het Internationaal Gerechtshof, toegepast tijdens operatie Protective Edge: moord, uitroeiing (zowel het massaal doden als het bewust
onmogelijk maken van elementaire levensomstandigheden zoals de toegang
ontzeggen tot voedsel, water of medische verzorging) en vervolging (het bewust
ontzeggen van fundamentele mensenrechten van een groep of collectief op basis
van discriminatie).

Het beleid van Israël is er al decennia op gebaseerd om
Palestijnen te onderwerpen. De recente oorlogsoperatie vormde een zodanige
en nooit eerder geziene escalatie van geweld, dat de notie van genocide,
zoals bepaald door het internationaal recht, zeker verder moet onderzocht
worden, aldus het Tribunaal. Israëlische sociale en traditionele
media waren tijdens de oorlog een vrijplaats geworden van opstoten van racistische retoriek en haatberichten. Het
internationaal recht erkent het aanzetten tot genocide.

Duurzame vrede

Inmiddels is deze oorlog gestopt en is
er een bestand, maar duurt de blokkade gewoon voort. Gaza zal heropgebouwd
moeten worden. Het cynische is dat Israël hier voor zichzelf een rol in ziet,
temeer omdat het als bezettende macht de
Palestijnse economie volledig controleert en de import en export van goederen bepaalt.

Het wordt tijd dat de EU optreedt. De EU
zou eerst en vooral compensatie moeten vragen aan Israël voor de vernietiging
van gebouwen die gefinancierd zijn met Europese middelen in Gaza.

Daarnaast moet de EU eindelijk eens de
druk verhogen zodat er een einde komt aan de bezetting en kolonisatie van de
bezette gebieden, de belangrijkste voorwaarde om te komen tot een duurzame
vrede. De EU kan daarvoor putten uit een uitgebreid arsenaal beleidsdaden:
het afkondigen van een wapenembargo (import én export), Israël en
Palestina ertoe aanzetten om het Statuut van Rome te ratificeren, Palestina
erkennen als staat.

Ondertussen moet het Associatie-akkoord
tussen Europa en Israël opgeschort worden. Zo uitzonderlijk is dat niet. De EU
stond snel klaar om sancties af te
kondigen tegen Rusland. Hoelang ontspringt Israël nog de dans?

Koen Vanbrabandt is coördinator
Internationale Dienst van de Algemene Centrale-ABVV. Ludo De Brabander is woordvoerder Vrede
vzw.